|
1. |
ขอสาบานด้วย (มลาอิกะฮ์)ผู้ฉุดกระชาก (วิญญาณของผู้ปฏิเสธศรัทธา) อย่างแรง |
|
2. |
ขอสาบานด้วย (มลาอิกะฮ์) ผู้ชัก (วิญญาณของผู้ศรัทธา) อย่างแผ่วเบา |
|
3. |
ขอสาบานด้วย (มลาอิกะฮ์) ที่แหวกว่ายในท้องนภากาศ |
|
4. |
แล้วพวกเขา (มลาอิกะฮ์) ผู้รีบรุดหน้าไปอย่างว่องไว |
|
5. |
แล้วพวกเขา (มลาอิกะฮ์) ผู้บริหารกิจการ |
|
6. |
วันซึ่งการเป่าสังข์ครั้งแรกทำให้สั่นสะเทือน |
|
7. |
การเป่าสังข์ครั้งสองจะติดตามมา |
|
8. |
ในวันนั้นดวงจิตทั้งหลายจะตระหนก |
|
9. |
สายตาของพวกเขาจะละห้อย |
|
10. |
พวกเขาจะกล่าวว่า พวกเราจะถูกให้กลับไปอยู่ในสภาพเดิมอีกกระนั้นหรือ ? |
|
11. |
เมื่อเราได้กลายเป็นกระดูกที่ผุแล้วกระนั้นหรือ ? |
|
12. |
พวกเขากล่าวว่า ถ้าเป็นเช่นนั้นก็เป็นการกลับไปที่ขาดทุน |
|
13. |
ความจริงมันเป็นเพียงเสียงก้อนครั้งเดียวเท่านั้น |
|
14. |
แล้วเมื่อนั้นพวกเขาก็จะออกมายังที่ราบโล่ง |
|
15. |
เรื่องราวของมูซาได้มาถึงได้มาถึงเจ้าแล้วมิใช่หรือ ? |
|
16. |
ขณะที่พระเจ้าของเขาทรงเรียกเขาที่หว่างหุบเขาฏวาอันบริสุทธิ์ |
|
17. |
เจ้าจงไปหาฟิรเอาน์เพราะเขาละเมิดฝ่าฝืน |
|
18. |
แล้วจงกล่าวว่า ท่านประสงค์จะซักฟอกไหม ? |
|
19. |
และจะให้ฉันนำท่านไปสู่พระเจ้าของท่านไหม ? เพื่อท่านจะได้ยำเกรง |
|
20. |
แล้วมูซาก็แสดงให้เขาเห็นสัญญาณอันยิ่งใหญ่ |
|
21. |
แต่เขาได้ปฏิเสธและดื้นดัน |
|
22. |
แล้วเขาก็ผินหลังกลับหนีออกไปอย่างเร็ว |
|
23. |
แล้วเขาก็ได้เรียกชุมนุม แล้วประกาศออกไป |
|
24. |
แล้วกล่าวว่า ฉันคือพระเจ้าสูงสุดของพวกท่าน |
|
25. |
ดังนั้นอัลลอฮ์จึงคร่าเขาเป็นการลงโทษที่เป็นแบบอย่างทั้งในปรโลกและในโลกนี้ |
|
26. |
แท้จริงในการนี้ย่อมเป็นข้อเตือนใจสำหรับผู้ยำเกรงของอัลลอฮ์ |
|
27. |
พวกเจ้าลำบากยิ่งในการสร้างกระนั้นหรือ ? หรือว่าชั้นฟ้าที่พระองค์ทรงสร้างมัน ! |
|
28. |
พระองค์ทรงยกให้มันสูงขึ้นแล้วทรง ทำให้มันสมบูรณ์ |
|
29. |
และทรงทำให้กลางคืนของมันมืดทึบ และทรงทำให้ความสว่างของมันออกมา |
|
30. |
และหลังจากนั้นทรงทำให้แผ่นดินเป็นพื้นราบเรียบ |
|
31. |
ทรงให้ออกมาจากแผ่นดินเป็นน้ำของมัน และทุ่งหญ้าของมัน |
|
32. |
ส่วนเทือกเขานั้นทรงทำให้มันมั่นคง |
|
33. |
ทั้งหมดนี้เป็นปัจจัยยังชีพสำหรับพวกเจ้า และสำหรับปศุสัตว์ของพวกเจ้า |
|
34. |
ดังนั้นเมื่อความหายนะอันใหญ่หลวงได้เกิดขึ้น |
|
35. |
เป็นวันที่มนุษย์จะนึกถึงสิ่งที่เขาได้ขวนขวายไว้ |
|
36. |
และนรกหรือเปลวไฟจะถูกเผยให้แก่ผู้ที่มองมัน |
|
37. |
ส่วนผู้ที่ละเมิดฝ่าฝืนนั้น |
|
38. |
และเขาได้เลือกเอาการมีชีวิตอยู่ในโลกนี้ |
|
39. |
ดังนั้นนรกหรือเปลวไฟคือที่พำนักของเขา |
|
40. |
และส่วนผู้ที่หวาดหวั่นต่อการยืนเบื้องหน้าพระเจ้าของเขาและได้หน่วงเหนี่ยวจิตใจจากกิเลสต่ำ |
|
41. |
ดังนั้นสวนสวรรค์ก็จะเป็นที่พำนักของเขา |
|
42. |
พวกเขาจะถามเจ้าถึงยามอวสาน (วันกิยามะฮ์) ว่า เมื่อใดเล่ามันจะเกิดขึ้น ? |
|
43. |
ด้วยเหตุอันใดเจ้าจึงชอบกล่าวถึงมันนัก ? |
|
44. |
ยังพระเจ้าของเจ้าเท่านั้นคือวาระ |
|
45. |
ความจริงเจ้าเป็นแต่เพียงผู้ตักเตือนแก่คนที่หวาดหวั่นมัน (วันกิยามะฮ์) เท่านั้น |
|
46. |
วันที่พวกเขาจะเห็นมัน (วันกิยามะฮ์)ประหนึ่งว่าพวกเขามิได้พำนักอยู่โลกนี้เว้นแต่เพียงชั่วครู่หนึ่งของยามเย็นและยามเช้าของมันเท่านั้น |
