1. |
|
2. |
แต่ว่าพวกเขาประหลาดใจที่มีผู้ตักเตือนคนหนึ่งจากหมู่พวกเขามายังพวกเขาดังนั้นพวกปฏิเสธศรัทธาจึงกล่าวว่า นี่มันเป็นเรื่องประหลาดจริง ๆ |
3. |
เมื่อเราตายและกลายเป็นฝุ่นดินไปแล้ว จะกลับมีชีวิตอีกกระนั้นหรือ?นั่นเป็นการกลับที่ไกลเหลือเกิน |
4. |
แน่นอนเรารู้ดีว่า กี่มากน้อยแล้วที่แผ่นดินทำให้พวกเขามีจำนวนลดน้อยลง และ ณที่เรานั้นมีบันทึกรักษาไว้ |
5. |
เปล่าเลย! พวกเขาปฏิเสธความจริงต่างหาก เมื่อมันได้มีมายังพวกเขาดังนั้นพวกเขาจึงอยู่ในภาวะที่สับสน |
6. |
พวกเขามิได้มองไปยังฟากฟ้าเหนือพวกเขาดอกหรือว่าเราได้สร้างมันและประดับมันไว้อย่างไร และมันไม่มีรอยร้าวหรือช่องโหว่เลย |
7. |
และแผ่นดินนั้นเราได้แผ่ให้มันกว้างออกไปและในแผ่นดินเราได้ปักภูเขาไว้อย่างมั่นคงและในแผ่นดินนั้นเราให้พฤกษชาติทุกชนิดงอกเงยออกมาเป็นคู่ ๆ อย่างสวยงาม |
8. |
เพื่อให้เป็นที่สังเกตและเป็นการเตือนให้รำลึกแก่บ่าวทุกคนผู้สำนึกผิด |
9. |
และเราได้ให้น้ำฝนหลั่งลงมาจากฟากฟ้าเป็นที่จำเริญแล้วด้วยน้ำนั้นเราได้ให้งอกเงยออกมาเป็นสวนอันหลากหลาย และเมล็ดพืชสำหรับเก็บเกี่ยว |
10. |
และต้นอินทผลัม อย่างสูงตระหง่าน ลำต้นของมันมีพวงย้อยลงมามีผลซ้อนกันเป็นตับ |
11. |
เพื่อเป็นปัจจัยยังชีพแก่ปวงบ่าวและด้วยน้ำนั้นเราทำให้ดินแดนที่แห้งแล้งมีชีวิตชีวาขึ้นใหม่เช่นนั้นแหละการฟื้นคืนชีพ |
12. |
หมู่ชนของนูหได้ปฏิเสธมาก่อนหน้าพวกเขาแล้ว และชาวร็อส (บ่อน้ำ) และษะมูด |
13. |
และอ๊าด และฟิรเอาน์:และพี่น้องของลู๊ฎ |
14. |
และชาวป่าทึบ และหมู่ชนของตุ๊บบะอ:พวกเหล่านั้นทั้งหมดได้ปฏิเสธบรรดาร่อซู้ลดังนั้นสัญญาของเราจึงเหมาะสมคู่ควรแก่พวกเขา |
15. |
เราได้เหน็ดเหนื่อยต่อการสร้างครั้งแรกกระนั้นหรือ? เปล่าเลย!แต่ว่าพวกเขาอยู่ในการสงสัยต่อการสร้างครั้งใหม่ต่างหาก |
16. |
และโดยแน่นอน เราได้บังเกิดมนุษย์มาและเรารู้ดียิ่งที่จิตใจของเขากระซิบกระซาบแก่เขาและเรานั้นใกล้ชิดเขายิ่งกว่าเส้นเลือดชีวิตของเขาเสียอีก |
17. |
จงรำลึกขณะที่มาะลาอิกะฮ์ผู้บันทึกสองท่านบันทึก ท่านหนึ่งนั่งทางข้างขวาและอีกท่านหนึ่งนั่งทางข้างซ้าย |
18. |
ไม่มีคำพูดคำใดที่เขากล่าวออกมา เว้นแต่ใกล้ ๆ เขานั้นมี (มะลัก) ผู้เฝ้าติดตามผู้เตรียมพร้อม (ที่จะบันทึก) |
19. |
และอาการมึนงงแห่งความตายได้ปรากฏขึ้นอย่างประจักษ์แจ้งและนั่นคือสิ่งที่เจ้าจะหลีกเลี่ยงจากมันไปไม่ได้ |
20. |
และสังข์จะถูกเป่าขึ้น นั่นคือวันแห่งการสัญญา |
21. |
และทุก ๆชีวิตจะมาพร้อมกับเขาคือมะลักผู้นำทาง และมะลักผู้เป็นพยาน |
22. |
โดยแน่นอนเจ้าไม่สนใจต่อเรื่องนี้นั้นเราจึงเปิดสิ่งที่ปกคลุมเจ้าอยู่ให้ออกไปจากเจ้า วันนี้สายตาของเจ้าจึงเฉียบขาด |
23. |
มะลักผู้ถูกมอบหมายกล่าวว่า นี่คือสิ่งที่เตรียมไว้อยู่ที่ข้าพระองค์ |
24. |
เจ้าทั้งสองจงโยนทุกคนที่ปฏิเสธศรัทธา และดื้อรั้น |
25. |
ผู้ขัดขวางการทำดี ผู้ฝ่าฝืน ผู้สงสัย |
26. |
ซึ่งตั้งพระเจ้าอื่นใดคู่เคียงกับอัลลอฮ์ดังนั้นเจ้าทั้งสองจงโยนเขาสู่การลงโทษอันสาหัส |
27. |
(ชัยตอน) สหายของเขากล่าวว่า ข้าแต่พระเจ้าของเราข้าพระองค์มิได้ทำให้เขาหลงผิดดอกแต่ทว่าเขาได้อยู่ในการหลงผิดมาก่อนแล้ว |
28. |
พระองค์ตรัสว่า พวกเจ้าอย่ามาโต้เถียงต่อหน้าข้าเลยและแน่นอนข้าได้เตือนพวกเจ้าก่อนหน้านี้แล้ว |
29. |
พระดำรัสของข้า จะไม่ถูกเปลี่ยนแปลง ณ บัดนี้และข้าก็มิได้เป็นผู้ยุติธรรมต่อปวงบ่าวของข้าเลย |
30. |
วันซึ่งเราจะกล่าวแก่นรกญะฮันนัมว่า เจ้าเต็มแล้วหรือ และมันจะกล่าวว่ายังมีเพิ่มอีกไหม |
31. |
และสวนสวรรค์ก็ถูกนำให้มาใกล้แก่บรรดาผู้ยำเกรงมันมิได้อยู่ไกลเลย |
32. |
นี่คือสิ่งที่พวกเจ้าได้ถูกสัญญาไว้สำหรับทุกคนที่สำนึกผิด (หันหน้าเข้าหาอัลลอฮ์)ผู้รักษาบัญญัติ (ของอัลลอฮ์) |
33. |
ผู้ที่เกรงกลัวพระผู้ทรงกรุณาปรานีโดยทางลับ และมาหา (พระองค์)ด้วยจิตใจที่สำนึกผิดกลับเนื้อกลับตัว |
34. |
พวกเจ้าจงเข้าไปในสวนสวรรค์ด้วยความศานติ นั่นคือวันแห่งการพำนักอยู่ตลอดกาล |
35. |
สำหรับพวกเขาจะได้รับสิ่งที่พวกเขาพึงประสงค์ในสวนสวรรค์ และณที่เรานั้นยังมีอีกมากมาย |
36. |
เราได้ทำลายผู้คนไปกี่มากน้อยแล้วก่อนหน้าพวกเขาทั้ง ๆที่เขาทั้งหลายมีความเข้มแข็งทางสมรรถภาพกว่าพวกเจ้าแล้วพวกเขาได้ออกเดินทางไปตามเมืองต่าง ๆ (พวกเขาเหล่านั้น) มีทางหนีรอดหรือ? |
37. |
แท้จริงในการนั้น แน่นอนย่อมเป็นข้อตักเตือนแก่ผู้มีหัวใจหรือรับฟังโดยที่เขามีความตั้งใจจริง |
38. |
และโดนแน่นอน เราได้สร้างชั้นฟ้าทั้งหลายและแผ่นดินและสิ่งที่อยู่ระหว่างมันทั้งสองในเวลา 6 วัน และไม่มีความเหน็ดเหนื่อยใด ๆมาสัมผัสเรา |
39. |
ดังนั้น เจ้าจงอดทนต่อสิ่งที่พวกเขากล่าวถึงและจงแซ่ซ้องด้วยการสรรเสริญพระเจ้าของเจ้าก่อนการขึ้นของดวงอาทิตย์และก่อนการตก(ของมัน) |
40. |
และระหว่างเวลากลางคืน ก็จงสดุดีพระองค์ด้วย และหลังเวลาสุญูด |
41. |
และเจ้าจงฟังวันที่ผู้เรียกร้องจะร้องเรียกจากสถานที่ใกล้ๆ* |
42. |
วันที่พวกเขาจะได้ยินเสียงเป่าสังข์อย่างแท้จริง นั่นคือวันแห่งการฟื้นคืนชีพ* |
43. |
เรารู้ดียิ่งในสิ่งที่พวกเขากล่าว และเราเป็นผู้ให้ (เขา)ตายและยังเราคือการกลับไป* |
44. |
วันที่แผ่นดินจะแยกออกจากพวกเขา (และพวกเขาจะ) ออกมาอย่างรีบเร่งนั่นการชุมนุมที่ง่ายดายแก่เรา* |
45. |
เรารู้ดียิ่งถึงสิ่งที่พวกเขากล่าว และเจ้ามิได้เป็นผู้ทรงมีอำนาจเหนือพวกเขาดังนั้นเจ้าจงตักเตือนด้วยอัลกุรอานนี้แก่ผู้กลัวต่อสัญญาร้ายของข้า* |