1. |
ฏอ ซีน มีม |
2. |
เหล่านี้คือโองการทั้งหลายอันชัดแจ้ง |
3. |
บางทีเจ้า (มุฮัมมัด) เป็นผู้ทำลายชีวิตของเจ้า เพราะพวกเขาไม่เป็นผู้ศรัทธา |
4. |
หากเราประสงค์ เราจะให้มีสัญญาณหนึ่งจากฟากฟ้ามายังพวกเขาแล้วคอของพวกเขาก็ยอมก้มลมต่อมัน |
5. |
และไม่มีข้อตักเตือนใหม่ อันใดจากพระผู้ทรงกรุณาปรานีเว้นแต่พวกเขาจะผินหลังให้กับมัน |
6. |
แล้วแน่นอนพวกเขาได้ปฏิเสธดังนั้นข่าวคราวที่พวกเขาเคยเยาะเย้ยมันนั้นก็จะมายังพวกเขา |
7. |
พวกเขามิได้มองไปยังแผ่นดินดอกหรือว่ากี่มากน้อยแล้วที่เราได้ให้มันงอกเงยออกมาจากทุกชนิดที่ดีมีประโยชน์ |
8. |
แท้จริงในการนี้ย่อมเป็นสัญญาณหนึ่งอย่างแน่นอนแต่ส่วนมากของพวกเขาไม่เป็นผู้ศรัทธา |
9. |
และแท้จริงพระเจ้าของเจ้านั้น แน่นอนพระองค์เป็นผู้ทรงอำนาจ ผู้ทรงเมตตาเสมอ |
10. |
และจงรำลึก เมื่อพระเจ้าของเจ้าทรงเรียกมูซาว่า จงไปยังหมู่ชนผู้อธรรม |
11. |
คือหมู่ชนของฟิรเอาน์พวกเขาไม่ยำเกรงดอกหรือ? |
12. |
เขา (มูซา) กล่าวว่า โอ้พระเจ้าของฉันแท้จริงฉันกลัวว่าพวกเขาจะปฏิเสธไม่ยอมเชื่อฉัน |
13. |
และหัวอกของฉันจะอึดอัด และลิ้นของฉันจะไม่คล่องดังนั้นพระองค์ทรงโปรดส่งฮารูนมาช่วยฉันด้วยเถิด! |
14. |
และพวกเขามีข้อกล้าวหาต่อฉัน ดังนั้นฉันกลัวว่าพวกเขาจะฆ่าฉัน |
15. |
พระองค์ตรัสว่า ไม่ดอก! ดังนั้นเจ้าทั้งสองจงไปเถิดพร้อมด้วยสัญญาณทั้งหลายของเราแท้จริงเราอยู่กับพวกเจ้า เป็นผู้ฟัง |
16. |
ดังนั้นเจ้าทั้งสองจงไปหาฟิรเอาน์แล้วจงกล่าวว่าเราเป็นทูตของพระเจ้าแห่งสากลโลก |
17. |
แล้วขอให้ส่งวงศ์วานของอิสรออีลไปพร้อมกับเราเถิด |
18. |
เขา (ฟิรเอาน์) กล่าวว่าเรามิได้เลี้ยงดูเจ้าเมื่อขณะเป็นเด็กอยู่กับพวกเราดอกหรือ?และเจ้าได้อยู่กับเราหลายปี ในช่วงชีวิตของเจ้า |
19. |
และเจ้าได้ทำการกระทำของเจ้าซึ่งเจ้าได้กระทำไปแล้วและเจ้าเป็นผู้หนึ่งในหมู่ผู้เนรคุณ |
20. |
เขา (มูซา) กล่าวว่า ฉันได้กระทำมันโดยที่ฉันไม่รู้ |
21. |
ดังนั้น ฉันได้หนีไปจากพวกท่านเมื่อฉันกลัวพวกท่านแล้วพระเจ้าของฉันได้ทรงประทานฮิกมะฮ์แก่ฉันและทรงแต่งตั้งฉันให้เป็นร่อซู้ลคนหนึ่ง |
22. |
และนี่คือบุญคุณที่ท่านรำเลิกมันต่อฉันโดยท่านทำให้วงศืวานอิสรออีลเป็นทาส |
23. |
ฟิรเอาน์ได้กล่าวว่า และใครคือพระเจ้าแห่งสากลโลก |
24. |
เขา (มูซา) กล่าวว่า พระเจ้าแห่งชั้นฟ้าทั้งหลายและแผ่นดินและสิ่งที่อยู่ในระหว่างทั้งสอง หากพวกท่านเป็นผู้ศรัทธาเชื่อมัน |
25. |
เขาได้กล่าวแก่ผู้อยู่รอบ ๆ เขาว่า พวกท่านได้ยินไหม? |
26. |
เขา (มูซา) กล่าว่า พระเจ้าของพวกท่าน และของบรรพบุรุษสมัยก่อน ๆ นั้นด้วย |
27. |
เขา (ฟิรเอาน์) กล่าวว่าทจริงร่อซู้ลของพวกท่านซึ่งได้ถูกส่งมายังพวกท่านนั้นเป็นคนบ้าอย่างแน่นอน |
28. |
เขา (มูซา) กล่าวว่า พระเจ้าแห่งทิศตะวันออกและทิศตะวันตกและสิ่งที่อยู่ในระหว่างทั้งสอง หากพวกท่านใช้สติปัญญาพิจารณา |
29. |
เขากล่าวว่า หากเจ้ายึดถือพระเจ้าอื่นจากฉัน ฉันจะให้เจ้าอยู่ในหมู่ผู้ต้องขัง |
30. |
เขา (มูซา) กล่าวว่า แม้ว่าฉันจะนำสิ่งที่ชัดแจ้งมายังท่านกระนั้นหรือ? |
31. |
เขากล่าวว่า ก็จงนำมันมาซิ หากเจ้าเป็นคนจริง |
32. |
ดังนั้น เขาได้โยนไม่เท้าของเขามันคือ งูอย่าชัดแจ้ง |
33. |
และได้ดึงมือของเขาออกมาเป็นสีขางแก่บรรดาผู้มองดู |
34. |
เขาได้กล่าวแก่ขุนนางชั้นผู้ใหญ่รอบๆ เขาว่าแท้จริงเขาคนนี้คือนักเล่นกลอย่างช่ำชอง |
35. |
เขาต้องการที่ให้พวกท่านออกจากดินแดนของพวกท่านด้วยเล่ห์กลของเขาดังนั้นพวกท่านจะชี้แนะประการใด |
36. |
พวกเขากล่าวว่า จงหน่วงเหนี่ยวเขาและพี่ชายของเขาไว้ก่อนและจงส่งคนไปตามหัวเมืองให้มาชุมนุมกัน |
37. |
เพื่อที่นักเล่นกลผู้ช่ำชองทุกคนจะได้มาหาท่าน |
38. |
แล้วบรรดานักเล่นกลได้มาชุมนุมกันตามวันเวลาที่กำหนดไว้ |
39. |
และได้มีประกาศแก่มหาชน พวกท่านจะไปร่วมชุมนุมด้วยไหม? |
40. |
เพื่อพวกเขาจะได้ตามบรรดานักเล่นกลหากพวกเขาเป็นผู้ชนะ |
41. |
เมื่อพวกนักเล่นกลมาถึง พวกเขากล่าวแก่ฟิรเอาน์ว่าพวกเราจะมีรางวัลแน่นอนหรือถ้าพวกเราเป็นผู้ชนะ |
42. |
เขากล่าวว่า ถูกแล้ว และพวกท่านขณะนั้นจะอยู่ในหมู่ผู้ใกล้ชิดอย่างแน่นอน |
43. |
มูซาได้กล่าวแก่พวกเขาว่า จงโยนซิสิ่งที่พวกท่านจะต้องโยน |
44. |
แล้วพวกเขาก็ได้โยนเชือกหลายเส้นของพวกเขาและไม้เท้าหลายอันของพวกเขาและพวกเขากล่าวว่า ด้วยเกียติยศของฟิรเอาน์แท้จริงเราเป็นผู้ชนะอย่างแน่นอน |
45. |
ครั้นแล้วมูซาก็ได้โยนไม้เท้าของเขา ณ บัดนั้นมันได้กลืนสิ่งที่พวกเขาได้ลองมันขึ้น |
46. |
พวกนักเล่นกลจึงก้มหัวลงกราบสุญูด |
47. |
พวกเขากล่าวว่า เราศรัทธาต่อพระเจ้าแห่งสากลโลก |
48. |
พระเจ้าของมูซา และฮารูน |
49. |
เขากล่าวว่า พวกท่านศรัทธาต่อเขาก่อนที่ฉันจะอนุญาตแก่พวกท่านกระนั้นหรือ?แน่นอนเขาต้องเป็นหัวหน้าของพวกท่านซึ่งได้สอนการเล่นกลแก่พวกท่านแล้วพวกท่านจะรู้แน่นอนฉันจะตัดมือของพวกท่านและเท้าของพวกท่านสลับข้างกันและแน่นอนฉันจะแขวนตรึงไว้ทั้งหมด |
50. |
พวกเขากล่าวว่า ไม่เป็นไรหรอกแท้จริงเรานั้นต้องเป็นผู้กลับไปยังพระเจ้าของเรา |
51. |
แท้จริงเราปรารถนาที่จะให้ พระเจ้าของเราทรงยกโทษแก่เราเพราะเราเป็นกลุ่มแรกที่เป็นผู้ศรัทธา |
52. |
แลเราได้ดลใจให้มูซาออกเดินทางในเวลากกลางคืนพร้อมกันกับปวงบ่าวของข้าแท้จริงพวกเจ้ากำลังถูกติดตาม |
53. |
แล้วฟิรเอาน์ได้ส่งคนไปตามหัวเมืองต่างๆ ให้มาร่วมชุมนุม |
54. |
(และว่า) แท้จริงเขาเหล่านั้นเป็นหมู่ชนส่วนน้อย |
55. |
และแท้จริงพวกเขาทำให้เราเกิดโทษะ |
56. |
และแท้จริงพวกเราทั้งหมดอยู่ในสภาพเตรียมพร้อม |
57. |
ดังนั้น เราได้ให้พวกเขา ออกจากเรือกสวนและลำธารน้ำ |
58. |
และทรัพย์สินอันมากมายหลายและที่พำนักอันโอ่อ่า |
59. |
เช่นนั้นแหละ และเราได้ให้วงศ์วานอิสรออีล ได้รับมรดกครอบครองมัน |
60. |
แล้วพวกเขา (ฟิรเอาน์) ได้ติดตามพวกเขา (วงศ์วานอิสรออีล) เมื่อเวลาตะวันขึ้น |
61. |
ครั้นเมื่อแต่ละฝ่ายได้มองเห็นกัน พวกพ้องของมูซาได้กล่าวว่าท้จริงเราถูกตามทันแล้ว |
62. |
เขา (มูซา) ได้กล่าวว่า ไม่หรอก แท้จริงพระเจ้าของฉันทรงอยู่กับฉันพระองค์ทรงขี้แนะทางแก่ฉัน |
63. |
ดังนั้นเราได้ดลใจมูซาว่า จงฟาดทะเลด้วยไม้เท้าของเจ้า แล้วมันก็ได้แยกออกแต่ละข้างมีสภาพเหมือภูเขาใหญ่ |
64. |
และเราได้ให้พวกอื่น ให้เข้ามาใกล้ ณ ที่นั้น |
65. |
และเราได้ให้มูซาและผู้ที่ออยู่ร่วมกับเขาทั้งหมดรอดพ้นไป |
66. |
แลเราได้ให้พวกอื่นจมน้ำตาย |
67. |
แท้จริงในการนั้นเป็นสัญญาณอย่างแน่นอน แต่ส่วนมากของพวกเขาไม่เป็นผู้ศรัทธา |
68. |
และแท้จริงพระเจ้าของเจ้านั้น แน่นอนพระองค์เป็นผู้ทรงอำนาจ ผู้ทรงเมตตาเสมอ |
69. |
และจงเล่าเรื่องราวของอิบรอฮีม ให้แก่พวกเขา |
70. |
ขณะที่เขากล่าวแก่บิดาของเขา และพวกพ้องของเขาว่า พวกท่านเคารพภักดีอะไร? |
71. |
พวกเขากล่าวว่า เราเคารพภักดีรูปปั้นแล้วเราจะคงเป็นผู้ยึดมั่นต่อมันตลอดไป |
72. |
เขา (อิบรอฮีม) กล่าวว่า เมื่อพวกท่านวิงวอนขอ พวกมันได้ยินพวกท่านหรือ? |
73. |
หรือมันให้คุณให้โทษแก่พวกท่านไหม? |
74. |
พวกเขากล่าวว่า แต่เราได้พบบรรพบุรุษของเราปฏิบัติกันมาเช่นนั้น |
75. |
เขากล่าวว่า พวกท่านไม่เห็นดอกหรือสิ่งที่พวกท่านเคารพภักดีอยู่ |
76. |
ด้วยตัวของพวกท่านเอง และบรรพบุรุษของพวกท่านแต่กาลก่อน |
77. |
แท้จริงพวกเขาคือศัตรูของฉัน นอกจากพระเจ้าแห่งสากลโลก |
78. |
ซึ่งพระองค์ทรงสร้างฉัน แล้วพระองค์ทรงชี้แนะทางแก่ฉัน |
79. |
และพรองค์ทรงประทานอาหารให้ฉันและทรงให้น้ำดื่มแก่ฉัน |
80. |
และเมื่อฉันป่วย ดังนั้นพระองค์ทรงให้ฉันหายป่วย |
81. |
และผู้ทรงให้ฉันตายแล้วทรงให้ฉันมีชีวิต |
82. |
และผู้ที่ฉันหวังว่า จะทรงอภัยแก่ฉันซึ่งความผิดพลาดในวันแห่งการตอบแทน |
83. |
ข้าแต่พระเจ้าของฉัน!ขอพระองค์ทรงประทานความรู้และทรงให้ฉันอยู่รวมกับหมู่คนดีทั้งหลาย |
84. |
และทรงทำให้ฉันได้รับการรำลึกอย่างดีในหมู่ชนรุ่นต่อ ๆ ไป |
85. |
และทรงทำให้ฉันอยู่ในหมู่ผู้รับมรดกแห่งสวนสวรรค์อันร่มรื่น |
86. |
และทรงประทานอภัยให้แก่บิดาของฉันด้วย แท้จริงเขาอยู่ในหมู่ผู้หลงผิด |
87. |
และทรงอย่าให้ฉันได้รับความอัปยศในวันที่พวกเขาถูกให้ฟื้นคืนชีพ |
88. |
วันที่ทรัพย์สมบัติและลูกหลานจะไม่อำนวยประโยชน์ได้เลย |
89. |
เว้นแต่ผู้มาหาอัลลอฮ์ด้วยหัวใจที่บริสุทธิ์ผ่องใส |
90. |
และสวนสวรรค์จะถูกนำให้มาใกล้แก่บรรดาผู้ยำเกรง |
91. |
และนรกจะถูเผยให้เห็นแก่บรรดาผู้หลงผิดคิดชั่ว |
92. |
และมีเสียงกล่าวแก่พวกเขาว่า ไหนเล่าที่พวกท่านเคารพภักดี |
93. |
อื่นจากอัลลอฮ์ พวกมันจะช่วยเหลือพวกท่าน หรือจะช่วยตัวมันเองได้ไหม? |
94. |
แล้วพวกมันจะถูกโยนทิ่มหัวลงไปในนรกพวกมันและพวกหลงผิด |
95. |
และไพร่พลของอิบลิสทั้งหมด |
96. |
พวกเขากล่าวขณะที่พวกเขาโต้เถียงกันอยู่ในนั้น |
97. |
ขอสาบานต่ออัลลอฮ์ แท้จริงพวกเราอยู่ในการหลงผิดอย่างชัดแจ้ง |
98. |
ขณะที่พวกเราทำให้พวกเจ้าเท่าเทียมกับพระเจ้าแห่งสากลโลก |
99. |
และไม่มีผู้ใดทำให้พวกเขาหลงผิด นอกจากพวกอาชญากร เท่านั้น |
100. |
ดังนั้นจึงไม่มีผู้ไถ่โทษแก่เรา |
101. |
และไม่มีมิตรผู้รักใคร่ด้วย |
102. |
ฉะนั้น หากเราได้กลับไปสักครั้ง เราก็จะอยู่ในหมู่ผู้ศรัทธา |
103. |
แท้จริงในการนี้ ย่อมเป็นสัญญาณหนึ่งอย่างแน่นอน แต่ส่วนมากของพวกเขาไม่เป็นผู้ศรัทธา |
104. |
และแท้จริงพระเจ้าของเจ้านั้น แน่นอนพระองค์คือผู้ทรงเดชานุภาพ ผู้ทรงเมตตาเสมอ |
105. |
หมู่ชนของนูห์ ได้ปฏิเสธบรรดาร่อซู้ล |
106. |
ขณะที่พี่น้องคนหนึ่งของพวกเขาคือ นูห์ได้กล่าวแก่พวกเขาว่าโอ้พวกท่านไม่ยำเกรงบ้างหรือ? |
107. |
แท้จริงฉันคือร่อซู้ลผู้ซื่อสัตย์สำหรับพวกท่าน
|
108. |
ดังนั้นพวกท่านจงยำเกรงอัลลอฮ์ และเชื่อฟังฉัน |
109. |
และฉันมิได้ขอค่าตอบแทนในการนี้จากพวกท่านค่าตอบแทนของฉันมิได้มาจากผู้ใดนอกจากพระเจ้าแห่งสากลโลก |
110. |
ดังนั้นจงยำเกรงอัลลอฮ์เถิดและจงเชื่อฟังฉัน |
111. |
พวกเขากล่าวว่า จะให้พวกเราศรัทธาต่อท่านกระนั้นหรือ?ในเมื่อพวกต่ำต้อยเท่านั้นที่เชื่อฟังปฏิบัติตามท่าน |
112. |
เขา (นูห์) กล่าวว่า ฉันไม่มีความรู้อันใดเลยในสิ่งที่พวกเขาปฏิบัติกัน |
113. |
การตอบแทนของพวกเขามิได้อยู่ที่ผู้ใดเลยนอกจากที่พระเจ้าของฉันหากพวกท่านมีความรู้สึก |
114. |
และฉันจะไม่เป็นผู้ขับไล่บรรดาผู้ศรัทธา |
115. |
ฉันมิใช่ใครอื่นนอกจากเป็นผู้ตักเตือนอันชัดแจ้ง |
116. |
พวกเขากล่าวว่า โอ้นูห์หากท่านไม่หยุดยั้งแน่นอนท่านจะอยู่ในหมู่ผู้ถูกขว้างด้วยก้อนหิน |
117. |
เขากล่าวว่า ข้าแต่พระเจ้าของฉัน แท้จริงหมู่ชนของฉันปฏิเสธฉัน |
118. |
ดังนั้นขอพระองค์ทรงตัดสินระหว่างฉันกับพวกเขาโดยยุติธรรมเถิด และทรงโปรดช่วยฉันและบรรดาผู้ศรัทธาที่อยู่ร่วมกับฉันให้รอดพ้นด้วยเถิด |
119. |
ดังนั้นเราได้ช่วยเขาและผู้อยู่ร่วมกับเขาให้อยู่ในเรือที่เต็มเปี่ยม |
120. |
แล้วเราได้ให้พวกที่เหลืออยู่จมน้ำตาย |
121. |
แท้จริงในการนี้ย่อมเป็นสัญญาณหนึ่งอย่างแน่นอนแต่ส่วนมากของพวกเขาไม่เป็นผู้ศรัทธา |
122. |
และแท้จริงพระเจ้าของสูเจ้านั้น แน่นอนพระองค์เป็นผู้ทรงอำนาจ ผู้ทรงเมตตาเสมอ |
123. |
หมู่ชนของอ๊าดได้ปฏิเสธบรรดาร่อซู้ล |
124. |
ขณะที่พี่น้องคนหนึ่งของพวกเขาคือฮูดได้กล่าวแก่พวกเขาว่าโอ้พวกท่านไม่ยำเกรงบ้างหรือ? |
125. |
แท้จริงฉันคือ ร่อซู้ลผู้ซื่อสัตย์สำหรับพวกท่าน |
126. |
ดังนั้นพวกท่านจงยำเกรงอัลลอฮ์ และเชื่อฟังฉัน |
127. |
และฉันมิได้ขอค่าตอบแทนในการนี้จากพวกท่านค่าตอบแทนของฉันมิได้มาจากผู้ใดนอกจากพระเจ้าแห่งสากลโลก
|
128. |
พวกท่านสร้างอนุสาวรีย์ไว้บนที่สูงทุกแห่งเพื่อโอ้อวดกระนั้นหรือ? |
129. |
และพวกท่านสร้างคฤหาสน์เสมือนกับว่าพวกท่านจะอยู่อย่างตลอดกาลกระนั้นหรือ? |
130. |
และเมื่อพวกท่านทำร้าย (ผู้ใด) พวกท่านกระทำอย่างทารุณโหดร้าย |
131. |
ดังนั้นพวกท่านจงยำเกรงอัลลอฮ์ และเชื่อฟังฉัน |
132. |
และพวกท่านจงยำเกรงผู้ทรงประทานแก่พวกท่าน สิ่งซึ่งพวกท่านรู้ดีอยู่แล้ว |
133. |
พระองค์ทรงประทานแก่พวกท่านด้วยปศุสัตว์และลูกหลาน |
134. |
และสวนอันหลากหลาย และลำธารหลายแห่ง |
135. |
แท้จริงฉันกลัวว่าพวกท่าน จะได้รับการลงโทษในวัน อันยิ่งใหญ่ |
136. |
พวกเขากล่าวว่า มีผลเท่ากันที่เรา ท่านจะตักเตือนหรือไม่เป็นผู้ตักเตือนเราก็ตาม |
137. |
นี่ไม่ใช่อะไรอื่นนอนจากเป็นเรื่องโกหกในสมัยก่อน ๆ |
138. |
และพวกเราจะไม่อยู่ในหมู่ผู้ถูกลงโทษ |
139. |
พวกเขาได้ปฏิเสธไม่เชื่อฟังเขา ดังนั้นเราจึงทำลายล้างพวกเขาแท้จริงในการนี้ย่อมเป็นสัญญาณหนึ่งอย่างแน่นอนแต่ส่วนมากของพวกเขาไม่เป็นผู้ศรัทธา |
140. |
และแท้จริงพระเจ้าของเจ้านั้น แน่นอนพระองค์เป็นผู้ทรงเดชานุภาพ ผู้ทรงเมตตาเสมอ |
141. |
หมู่ชนของซะมู๊ดได้ปฏิเสธบรรดาร่อซู้ล |
142. |
ขณะที่พี่น้องคนหนึ่งของพวกเขาคือซอและฮ์ ได้กล่าวแก่พวกเขาโอ้พวกท่านไม่ยำเกรงบ้างหรือ? |
143. |
แท้จริงฉันคือร่อซู้ลผู้ซื่อสัตย์สำหรับพวกท่าน |
144. |
ดังนั้นพวกท่านจงยำเกรงอัลลอฮ์ และเชื่อฟังฉัน |
145. |
และฉันมิได้ขอค่าตอบแทนในการนี้จากพวกท่าน ค่าตอบแทนของฉันมิได้มาจากผู้ใดนอกจากระเจ้าแห่งสากลโลก |
146. |
พวกท่านจะถูกปล่อยให้อยู่อย่างสงบปลอดภัย ณ ที่นี้หรือ? |
147. |
ในสวนอันหลากหลาย และลำธารหลายแห่ง |
148. |
และไร่นา และต้นอินทผลัม ซึ่งกิ่งก้านของมันสุกงอม |
149. |
และพวกท่านสะกัดภูเขาเป็นที่อยู่อาศัยอย่างชำนาญ |
150. |
ดังนั้นพวกท่านจงยำเกรงอัลลอฮ์ และเชื่อฟังฉัน |
151. |
และอย่าเชื่อฟังคำสั่งใช้ของพวกฝ่าฝืน |
152. |
พวกที่บ่อนทำลายในแผ่นดิน และไม่เป็นพวกพัฒนา |
153. |
พวกเขากล่าวว่า แท้จริงท่าเป็นคนหนึ่งในหมู่ผู้ถูกอาคม |
154. |
ท่านมิใช่ใครอื่นนอกจากเป็นสามัญชนเช่นเรา ดังนั้นจงนำมาสักสัญญาณหนึ่งหากท่านเป็นหนึ่งในหมู่ผู้สัตย์จริง |
155. |
เขากล่าวว่า นี่คืออูฐตัวเมียสำหรับมันดื่มน้ำวันหนึ่งและสำหรับพวกท่านก็ดื่มน้ำวันหนึ่งที่รู้กัน |
156. |
และพวกท่านอย่าก่อความทุกข์ยากแก่มันมิฉะนั้นการลงโทษในวันอันยิ่งใหญ่จะคร่าพวกท่าน |
157. |
แล้วพวกเขาได้ฆ่ามัน พวกเขาจึงอยู่ในสภาพเป็นผู้เศร้าโศกเสียใจ |
158. |
ดังนั้นการลงโทษได้คร่าพวกเขาแท้จริงในการนี้ย่อมเป็นสัญญาณหนึ่งอย่างแน่นอนแต่ส่วนมากของพวกเขาไม่เป็นผู้ศรัทธา |
159. |
และแท้จริงพระเจ้าของเจ้านั้น แน่นอนพระองค์เป็นผู้ทรงเดชานุภาพ ผู้ทรงเมตตาเสมอ |
160. |
หมู่ชนของลู๊ฏ ได้ปฏิเสธบรรดาร่อซู้ล |
161. |
ขณะที่พี่น้องคนหนึ่งของพวกเขาคือลู๊ฏได้กล่าวแก่พวกเขาว่าโอ้พวกท่านไม่ยำเกรงบ้างหรือ? |
162. |
แท้จริงฉันคือร่อซู้ลผู้ซื่อสัตย์สำหรับพวกท่าน |
163. |
ดังนั้นพวกท่านจงยำเกรงอัลลอฮ์ และเชื่อฟังฉัน |
164. |
และฉันมิได้ขอค่าตอบแทนในการนี้จากพวกท่าน ค่าตอบแทนของฉันมิได้มาจากผู้ใดนอกจากพระเจ้าแห่งสากลโลก |
165. |
พวกท่านเข้าหาผู้ชายในหมู่ผู้คนทั้งหลายกระนั้นหรือ? |
166. |
และพวกท่านปล่อยทิ้ง สิ่งที่พระเจ้าของพวกท่านทรงบังเกิดมาสำหรับพวกท่านคือภรรยาของพวกท่าน แน่นอนพวกท่านเป็นหมู่ชนผู้ฝ่าฝืน |
167. |
พวกเขากล่าวว่า โอ้ลูฏเอ๋ย! หากท่านไม่หยุดยั้งแน่นอนท่านเป็นผู้หนึ่งที่จะถูกขับไล่ให้ออกไป |
168. |
เขากล่าวว่า แท้จริงฉันเป็นผู้ที่เกลียดยิ่งต่อการกระทำของพวกท่าน |
169. |
ข้าแต่พระเจ้าของฉันขอพระองค์ทรงช่วยฉัน และบริวารของฉันให้พ้นจากที่พวกเขากระทำกัน |
170. |
ดังนั้นเราได้ช่วยเขา และบริวารของเขาทั้งหมดให้รอดพ้น |
171. |
นอกจากหญิงแก่คนหนึ่ง ซึ่งนางอยู่ในหมู่ผู้ถูกทำลาย |
172. |
แล้วเราได้ทำลายพวกคนอื่น |
173. |
และได้ให้ห่าฝนตกลงมาบนพวกเขาดังนั้นฝนของบรรดาผู้ถูกตักเตือนมันชั่วร้ายเสียนี่กระไร! |
174. |
แท้จริงในการนี้ย่อมเป็นสัญญาณหนึ่งอย่างแน่นอนแต่ส่วนมากของพวกเขาไม่เป็นผู้ศรัทธา |
175. |
และแท้จริงพระเจ้าของสูเจ้านั้นแน่นอนพระองค์เป็นผู้ทรงเดชานุภาพ ผู้ทรงเมตตาเสมอ |
176. |
ชาวป่าทึบได้ปฏิเสธบรรดาร่อซู้ล |
177. |
ขณะที่ชุไอบ์ได้กล่าวแก่พวกเขาว่า โอ้พวกท่านไม่ยำเกรงบ้างหรือ? |
178. |
แท้จริงฉันคือร่อซู้ลผู้ซื่อสัตย์สำหรับพวกท่าน |
179. |
ดังนั้นพวกท่านจงยำเกรงอัลลอฮ์และเชื่อฟังฉัน |
180. |
และฉันมิได้ขอค่าตอบแทนในการนี้จากพวกท่าน ค่าตอบแทนของฉันมิได้มาจากผู้ใดนอกจากพระเจ้าแห่งสากลโลก |
181. |
จงตวงให้ครบเต็มและอย่าเป็นผู้ที่ขาดพร่อง |
182. |
และจงชั่งด้วยตาชั่งอย่างเที่ยงตรง |
183. |
และอย่าให้ขาดพร่องแก่มหาชนซึ่งสิ่งต่าง ๆ ของพวกเขาและอย่าก่อกวนในแผ่นดินเป็นผู้บ่อนทำลาย |
184. |
และจงยำเกรงผู้ซึ่งบังเกิดพวกท่าน และประชาชาติสมัยก่อน ๆ |
185. |
พวกเขากล่าวว่า แท้จริงท่านเป็นคนหนึ่งในหมู่ผู้ถูกอาคม |
186. |
และท่านมิใช่ใครอื่นนอกจากเป็นสามัญชนเช่นเราแบะเราคิดว่าท่านเป็นผู้กล่าวเท็จคนหนึ่ง |
187. |
ดังนั้นให้ส่วนต่างๆ จากท้องฟ้า หล่นลงมาบนพวกเรา หากท่านเป็นผู้สัตย์จริงคนหนึ่ง |
188. |
เขากล่าวว่า พระเจ้าของฉันทรงรอบรู้ดียิ่งในสิ่งที่พวกท่านกระทำ |
189. |
พวกเขาได้ปฏิเสธไม่เชื่อเขาดังนั้นการลงโทษแห่งวันเมฆครอบคลุมได้คร่าพวกเขาแท้จริงมันเป็นการลงโทษแห่งวันยิ่งใหญ่ |
190. |
แท้จริงในการนี้ย่อมเป็นสัญญาณหนึ่งอย่างแน่นอนแต่ส่วนมากของพวกเขาไม่เป็นผู้ศรัทธา |
191. |
และแท้จริงพระเจ้าขงเจ้านั้น แน่นอนพระองค์เป็นผู้ทรงเดชานุภาพ ผู้ทรงเมตตาเสมอ |
192. |
และแท้จริงมัน เป็นการประทานลงมาของพระเจ้าแห่งสากลโลก |
193. |
อัรรูห์ ผู้ซื่อสัตย์ ได้นำมันลงมา |
194. |
ยังหัวใจของเจ้าเพื่อเจ้าจักได้เป็นผู้ตักเตือนคนหนึ่ง |
195. |
เป็นภาษาอาหรับอันชัดแจ้ง |
196. |
และแท้จริงมันมีอยู่ในคัมภีร์สมัยก่อนๆ |
197. |
และมันมิได้เป็นเครื่องหมายแก่พวกเขาดอกหรือว่าบรรดาผู้มีความรู้ของวงศ์วานอิสรออีลก็รู้ดีในเรื่องนี้ |
198. |
และหากว่าเราประทานมันลงมาแก่บางคนในหมู่ชาวต่างชาติ |
199. |
แล้วเขาอ่านมันแก่พวกเขา พวกเขาก็จะไม่เป็นผู้ศรัทธาต่อมัน |
200. |
เช่นเดียวกับเราได้ให้มันเข้าไปในหัวใจของบรรดาผู้กระทำผิด |
201. |
พวกเขาก็จะไม่ศรัทธามันจนกว่าพวกเขาจะได้เห็นการลงโทษอันเจ็บปวด |
202. |
แล้วมัน จะมาหาพวกเขาอย่างกระทันหันโดยที่พวกเขาไม่รู้สึกตัว |
203. |
พวกเขาก็จะกล่าวว่าให้พสกเราได้รับการประวิงบ้างได้ไหม? |
204. |
ทำไมพวกเขาจึงเร่งการลงโทษของเราอีกเล่า?
|
205. |
เจ้าไม่เห็นดอกหรือ หากเราให้พวกเขารื่นเริงไปอีกเป็นปี ๆ |
206. |
แล้วสิ่งที่พวกเขาถูกสัญญาไว้ ก็ได้เกิดขึ้นแก่พวกเขา |
207. |
สิ่งที่พวกเขาได้ถูกให้รื่นเริงนั้นจะไม่อำนวยประโยชน์อันใดให้แก่พวกเขา |
208. |
และเรามิได้ทำลายชาวเมืองใด เว้นแต่ได้มีผู้ตักเตือนแก่มันแล้ว |
209. |
เพื่อเป็นข้อตักเตือน และเรามิได้เป็นผู้อธรรม |
210. |
และพวกมารชัยฏอรมิได้นำมีนลงมา |
211. |
และไม่เป็นการเหมาะสมแก่พวกมันและพวกมันก็ไม่สามารถด้วย |
212. |
แท้จริงพวกมันเป็นผู้กีดกัน อย่างแน่นอนจากการฟัง |
213. |
ดังนั้นเจ้าอย่าได้วิงวอนพระเจ้าอื่นใดคู่เคียงกับอัลลอฮ์มิฉะนั้นเจ้าจะเป็นหนึ่งในหมู่ผู้ถูกทำโทษ |
214. |
จงตักเตือนวงศาคณาญาติของเจ้าที่ใกล้ชิด |
215. |
และจงลดปีก ของเจ้าแก่บรรดาผู้ศรัทธาที่ปฏิบัติตามเจ้า |
216. |
หากพวกเขาฝ่าฝืนเจ้าก็จงกล่าวเถิดแท้จริงฉันขอปลีกตัวให้พ้นจากสิ่งที่พวกท่านปฏิบัติกันอย |
217. |
และจงมอบหมายต่อพระผู้ทรงเดชานุภาพผู้ทรงเมตตาเสมอ |
218. |
ผู้ทรงเห็นเจ้าขณะที่เจ้ายืนอย |
219. |
และการเคลื่อนไหวของเจ้าในหมู่ผู้สุญูด |
220. |
แท้จริงพระองค์คือผู้ทรงได้ยิน ผู้ทรงรอบรู้เสมอ |
221. |
ฉันจะบอกแก่พวกท่านไหมว่า? พวกมารชัยตอนลงมาบนผู้ใด? |
222. |
พวกมันลงมาบนทุกคนที่เป็นผู้โกหกผู้ทำบาปมาก |
223. |
พวกมันจะเงี่ยหูฟัง และส่วนมากพวกมันเป็นผู้โกหก |
224. |
และพวกกวีนั้น พวกหลงผิดจะปฏิบัติตามพวกเขา |
225. |
เจ้าไม่เห็นดอกหรือว่า แท้จริงพวกเขานั้นเร่ร่อนไปในทุกหนแห่ง |
226. |
และแท้จริงพวกเขานั้นพูดในสิ่งที่พวกเขาไม่ทำกระ |
227. |
นอกจากบรรดาผู้ศรัทธาและปฏิบัติความดีทั้งหลายและรำลึกถึงอัลลอฮ์อย่างมากและตอบโต้ป้องกันหลังจากที่พวกเขาถูกข่มเหง และบรรดาผู้อธรรมจะได้รู้ว่าทางกลับอันใดที่พวกเขาจะกลับคืนส |