1. |
Туро аз |
2. |
Мӯъминон касоне |
3. |
ҳамон касон, ки |
4. |
Инҳо мӯъминони |
5. |
Ончунон буд, ки |
6. |
Бо он ки ҳақиқат бар онҳо ошкор шуда, дар бораи он бо ту муҷодала |
7. |
Ва (ба ёд ор) он гоҳро, ки Худо ба шумо ваъда дод, ки яке аз он |
8. |
то ҳақро собит ва ботилро ночиз гардонад, ҳарчанд гуноҳкорон |
9. |
Ва (ба ёд оред) он гоҳ, ки аз Парвардигоратон ёрӣ хостед ва Худо |
10. |
Ва он корро Худо ҷуз барои шодмонии шумо накард ва то дилҳоятон |
11. |
Ва (ба ёд оред) он гоҳро, ки Худо чунон эминиатон дода буд, ки |
12. |
Ва (ба ёд оред) он гоҳро, ки Парвардигорат ба фариштагон ваҳй |
13. |
Зеро бо Худову паёмбараш ба мухолифат бархостанд. Ва ҳар кӣ бо |
14. |
Уқубатро бичашед ва азоби оташ аз они кофирон аст! |
15. |
Эй касоне, ки имон овардаед, чун кофиронро бисёр дидед, ба гурез |
16. |
ҷуз онҳо, ки барои ҳамлае бозмегарданд ё онҳо, ки ба ёрии гурӯҳи |
17. |
Шумо ононро намекуштед (ба тавонои ва қудрати худ), Худо буд, ки |
18. |
Инчунин буд! Ва Худо сусткунандаи ҳилаи кофирон аст. |
19. |
Агар пирӯзӣ хоҳед, пирӯзиятон фаро расид (яъне, Муҳаммадро бар |
20. |
Эй касоне, ки имон овардаед, аз Худову паёмбараш итоъат кунед ва |
21. |
Ва аз онон мабошед, ки гуфтанд, ки шунидем, дар ҳоле, ки |
22. |
Бадтарини ҷонварон дар назди Худо ин карону (касоне, ки ҳақро |
23. |
Ва агар Худо хайре дар онон меёфт, ҳақро ба онҳо мефаҳмонд ва |
24. |
Эй касоне, ки имон овардаед, чун Худову паёмбараш шуморо ба чизе |
25. |
Ва битарсед аз фитнае (бало ва азоб), ки танҳо ситамкоронатонро |
26. |
Ва (ба ёд оваред) он ҳангомро, ки андак будед ва дар шумори |
27. |
Эй касоне, ки имон овардаед, медонед, ки набояд ба Худову |
28. |
Бидонед, ки дороиҳо ва фарзандон василаи озмоиши шумоянд ва |
29. |
Эй касоне, ки имон овардаед, агар аз Худо битарсед, шуморо биноии |
30. |
Ва он ҳангомро (ба ёд овар), ки кофирон дар бораи ту нақша |
31. |
Чун оёти Мо бар онҳо хонда шуд, гуфтанд: «Шунидем. Ва агар |
32. |
Ва он ҳангомро (ба ёд овар), ки гуфтанд: «Бор Худоё, агар ин аз |
33. |
То он гоҳ, ки ту дар миёнашон ҳастӣ, Худо азобашон накунад ва то |
34. |
Чаро Худо азобашон накунад, ҳол он ки мардумро аз Масҷиду-л-ҳаром |
35. |
Ва дуъояшон дар назди хонаи Каъба ҷуз ҳуштак кашидан ва кафкубӣ |
36. |
Кофирон амволашонро харҷ мекунанд, то мардумро аз роҳи Худо |
37. |
То Худо нопокро аз пок бознамоёнад ва нопоконро баъзеро бо баъзеи |
38. |
Ба кофирон бигӯй, ки агар даст бардоранд, гуноҳони гузаштаи онҳо |
39. |
Бо онон набард кунед, то дигар фитнае (ширк) набошад ва дин, ҳама |
40. |
Ва агар сарпечӣ кунанд, бидонед, ки Худо мавлои шумост, ӯ мавло |
41. |
Ва агар ба Худо ва он чӣ бар бандаи Худ дар рӯзи фурқон, ки ду |
42. |
Шумо дар каронаи наздиктари биёбон будед ва онҳо дар каронаи |
43. |
Дар хоб Худо теъдодашонро ба ту андак нишон дод. Агар теъдоди |
44. |
Ва он гоҳ, ки чун ба ҳам расидед, ононро дар чашми шумо андак |
45. |
Эй касоне, ки имон овардаед, агар ба гурӯҳе аз душман бархӯрдед, |
46. |
Аз Худову паёмбараш итоъат кунед ва бо якдигар ба низоъ |
47. |
Монанди он касон мабошед, ки сармасти ғурур ва барои худнамоӣ |
48. |
Шайтон кирдорашонро дар назарашон биёрост ва гуфт: «Имрӯз аз |
49. |
Мунофиқон ва он касоне, ки дар дил беморие доранд, гуфтанд: |
50. |
Агар бубинӣ он замонро, ки фариштагон ҷони кофиронро меситонанд |
51. |
Ин ба ҷазои аъмоле буд, ки пеш аз ин карда будед ва Худо ба |
52. |
Ва ин ба шеваи хонадони Фиръавн буд ва касоне, ки пеш аз онҳо |
53. |
Зеро Худо неъматеро, ки ба қавме арзонӣ доштааст, дигаргун |
54. |
Ва ин ба шеваи хонадони Фиръавн буд ва касоне, ки пеш аз онҳо |
55. |
Албатта, бадтарин ҷунбандагон (инсонҳо) дар назди Худо онҳоянд, |
56. |
Касоне, ки ту аз онон паймон гирифтӣ, сипас паёпай паймони хешро |
57. |
пас агар онҳоро дар ҷанг биёбӣ, парокандаашон соз (бо куштан), |
58. |
Агар медонӣ, ки гурӯҳе дар паймон хиёнат меварзанд, ба онон эълон |
59. |
Онон, ки кофир шудаанд, напиндоранд, ки пешдастӣ кардаанд (яъне, |
60. |
Ва дар баробари онҳо метавонед нерӯ ва аспони саворӣ омода кунед, |
61. |
Ва агар ба сулҳ майл кунанд, ту низ ба сулҳ майл кун ва бар Худо |
62. |
Ва агар хостанд, ки туро бифиребанд, Худо барои ту кофист. ӯст, |
63. |
Дилҳояшонро ба якдигар меҳрубон сохт. Агар ту ҳамаи он чиро, ки |
64. |
Эй паёмбар, Худо туро ва мӯъминонеро, ки аз ту пайравӣ мекунанд, |
65. |
Эй паёмбар, мӯъминонро ба ҷанг барангез. Агар аз шумо бист тан |
66. |
Акнун Худо бор аз дӯшатон бардошт ва аз нотавониятон огоҳ шуд. |
67. |
Барои ҳеҷ паёмбаре насазад, ки асирон дошта бошад, то ки дар рӯи |
68. |
Агар пеш аз ин аз ҷониби Худо ҳукме нашуда буд, |
69. |
Аз он чӣ ба ғанимат гирифтаед, ки ҳалол асту покиза, бихӯред. Ва |
70. |
Эй паёмбар, ба асироне, ки дар дасти шумо ҳастанд, бигӯ: «Агар |
71. |
Агар қасди хиёнат ба ту дошта бошанд, пеш аз ин ба Худо хиёнат |
72. |
Онон, ки имон овардаанд ва муҳоҷират кардаанд ва бо молу ҷони хеш |
73. |
Кофирон низ хешовандони якдигаранд. Агар муроъоти он накунед, |
74. |
Онон, ки имон овардаанд ва муҳоҷират карданд ва дар роҳи Худо |
75. |
Ва касоне, ки баъдан имон овардаанд ва муҳоҷират кардаанд ва |