1. |
Оё муддате бар инсон (дар раҳми модар ба гунаи нутфа ва ҷанин) |
2. |
ҳаройна, |
3. |
ҳаройна, |
4. |
ҳаройна, |
5. |
ҳаройна, |
6. |
чашмае, ки бандагони Худо аз он менӯшанд ва онро бар ҳар ҷое, ки |
7. |
Ба назр вафо мекунанд ва аз рӯзе, ки шарри он ҳама ҷоро |
8. |
Ва таъомеро дар ҳоле худ дӯсташ доранд, ба мискину ятим ва асир |
9. |
(Ба забони ҳол мегӯянд) ҷуз ин нест, ки шуморо барои Худо таъом |
10. |
Ҳаройна, Мо аз Парвардигори худ метарсем, дар рӯзе, ки он рӯз |
11. |
Худо онҳоро аз шарри он рӯз нигаҳ дошт ва ононро таровату |
12. |
Ба мукофоти сабре, ки кардаанд, биҳишту ҳарир дод. |
13. |
Дар он ҷо бар тахтҳо такя задаанд, на (гармии) офтоберо мебинанд |
14. |
Сояҳои дарахтонаш бар сарашон афтода ва меваҳояш ба фармонашон |
15. |
Косаҳои нуқрагину кӯзаҳои шароб миёнашон ба гардиш дармеоянд. |
16. |
Кӯзаҳое аз нуқра, ки онҳоро ба андоза пур кардаанд. |
17. |
Дар он ҷо ҷоме бинӯшонандашон, ки омехта бо занҷабил бошад, |
18. |
аз чашмае, ки онро салсабил мегӯянд. |
19. |
Ҳамвора писароне ба гирдашон мечарханд, ки чун онҳоро бубинӣ, |
20. |
Чун бингарӣ, ҳар чӣ бингарӣ, неъмат фаровон аст ва фармонравоии |
21. |
Бар танашон ҷомаҳоест аз сундуси сабз ва истабрақ. Ва бо |
22. |
Ҳаройна, ин подоши шумост ва аз кӯшишатон сипосгузорӣ шудааст. |
23. |
Ҳаройна, Мо Қуръонро бар ту нозил кардем, нозил кардане некӯ! |
24. |
Дар баробари фармони Парвардигорат собир бош ва аз ҳеҷ гунаҳкор ё |
25. |
Ва бомдоду шомгоҳон номи Парвардигоратро ба забон биёвар. |
26. |
Дар қисме аз шаб саҷдааш кун (Худоро) ва дар ҳама дарозии шаб |
27. |
Ҳаройна, инҳо (кофирон ва мушрикон) ин дунёи зудгузарро дӯст |
28. |
Мо (ба қудрати Худ) одамиёнро (аз адам) офаридаем ва аъзову |
29. |
Ҳаройна, ин (оёти шариф) пандест (ки инсони оқил ба василаи он |
30. |
Ва шумо ҷуз он наметавонед бихоҳед, магар ин ки Худо хоста бошад, |
31. |
Ҳар касро, ки бихоҳад, шомили раҳмати худ созад ва барои |