1. |
Сод. Савганд ба Қуръони шарифи соҳиби панд, |
2. |
Балки кофирон ҳамчунон дар саркашиву хилофанд. |
3. |
Чӣ басо мардумеро, ки пеш аз онҳо ба ҳалокат расонидем. Онон |
4. |
Дар таъаҷҷуб шуданд аз ин ки бимдиҳандае аз миёни худашон |
5. |
Оё ҳамаи худоёнро худои якто гардонидааст? Ва ҳаройна, ин чизе аҷиб аст?» |
6. |
Бузургонашон ба роҳ афтоданду гуфтанд: «Биравед ва ба парастиши |
7. |
Мо дар ин охирин ойин чунин сухане нашунидаем ва ин ҷуз дурӯғ ҳеҷ |
8. |
Оё аз миёни ҳамаи мо ваҳй ба ӯ нозил шудааст?» балки онҳо аз |
9. |
Оё хазинаҳои раҳмати Парвардигори пирӯзманди бахшандаат дар |
10. |
Оё фармонравоии осмонҳову замин ва ҳар чӣ миёни он ду аст, аз они |
11. |
Он ҷо (шаҳри Макка) лашкарест ночиз аз чанд гурӯҳи шикастхӯрдаи |
12. |
Пеш аз онҳо қавми Нӯҳ ва Од ва Фиръавн, ки мардумро ба чаҳормех |
13. |
Ва низ қавми Самуд ва қавми Лут ва мардуми Айка аз он ҷамоъатҳо |
14. |
Аз онон касе набуд, ки паёмбаронро дурӯғгӯ набароварда бошад, пас |
15. |
Инҳо низ ҷуз бонге сахт интизорӣ надоранд, чунонки онро дигар |
16. |
Ва гуфтанд (ба тариқи истеҳзо): «Эй Парвардигори мо, номаи аъмоли |
17. |
Бар ҳарчӣ мегӯянд, сабр кун ва аз бандаи Мо Довуди қудратманд, ки |
18. |
ҳаройна, |
19. |
Ва паррандагон бар ӯ гирд меомаданд. Ҳама фармонбари ӯ буданд. |
20. |
Фармонравоияшро устуворӣ бахшидем ва ӯро ҳикмату фасоҳат дар |
21. |
Оё хабари он хусуматкунандагонро шунидаӣ, он гоҳ ки аз девори |
22. |
Бар Довуд дохил шуданд. Довуд аз онҳо тарсид. Гуфтанд: «Матарс, |
23. |
ҳаройна, |
24. |
Довуд гуфт: «ӯ, ки меши туро аз ту мехоҳад, то ба мешҳои хеш |
25. |
Мо ин хатояшро бахшидем. ҳаройна, |
26. |
Эй Довуд, ҳаройна, Мо туро халифаи рӯйи замин гардонидем. Дар |
27. |
Мо ин осмону замин ва он чиро, ки миёни онҳост, ба ботил |
28. |
Оё касонеро, ки имон овардаанд ва корҳои шоиста кардаанд, |
29. |
Китобе муборак аст, ки онро бар ту нозил кардем, то дар оёташ |
30. |
Сулаймонро бар Довуд ато кардем. Чӣ бандаи некӯе буд ва рӯй ба |
31. |
Он гоҳ ки ба ҳангоми аср аспони тезравро, ки истода буданд, ба ӯ |
32. |
гуфт (Сулаймон): «ҳаройна, |
33. |
он аспонро назди ман бозгардонед (вақте аспҳо баргардонида шуданд |
34. |
Мо Сулаймонро озмудем ва бар тахти ӯ ҷасадеро афкандем ва ӯ рӯй |
35. |
Гуфт: «Эй Парвардигори ман, маро бибахш ва маро мулке ато кун ва |
36. |
Пас, бодро роми ӯ кардем, ки ба нармӣ ҳар ҷо, ки мехост, ба |
37. |
Ва девонро, ки ҳам бинокор буданду ҳам шиновар. |
38. |
Ва гурӯҳе дигарро, ки ҳама баста дар занҷири ӯ буданд. |
39. |
Ин атои беҳисоби Мост, хоҳӣ онро бидеҳ ва хоҳӣ нигаҳ дор. |
40. |
ҳаройна, |
41. |
Ва аз бандаи Мо Айюб ёд кун, он гоҳ, ки Парвардигорашро нидо дод, |
42. |
Поятро дар замин бикӯб: Ин обест барои шустушӯй ва сард барои |
43. |
Ва ба ӯ хонаводааш ва ҳамчанди он аз дигар ёронро (фарзандонро) |
44. |
«Дастае аз химчаҳои борикро ба даст гир ва бо он (занатро) |
45. |
Бандагони Мо Иброҳиму Исо ва Яъқуб, он мардони қудратманду бо |
46. |
ҳаройна, |
47. |
ҳаройна, |
48. |
Ва Исмоил ва Алясаъ ва Зулкифлро ёд кун, ки ҳама аз неконанд. |
49. |
Ин Қуръон пандест ва ҳаройна, парҳезгоронро бозгаште некӯст; |
50. |
биҳиштҳои ҷовидон, ки дари он ба рӯяшон кушода аст. |
51. |
Дар он ҷо такя задаанд ва ҳаргуна меваву нӯшиданӣ, ки бихоҳанд, |
52. |
Заноне ҳамсол аз он гуна, ки ҷуз ба шӯи хеш назар надоранд, назди |
53. |
Ин аст он чизҳое, ки барои рӯзи ҳисоб ба шумо ваъда додаанд. |
54. |
ҳаройна, |
55. |
чунин аст. Ва ҳаройна, саркашонро бадтарин бозгаштҳост. |
56. |
Ба ҷаҳаннам мераванд, ки бад ҷойгоҳест. |
57. |
Бояд оби ҷӯшону чирк ва хунобаи дӯзахиёнро бинӯшанд. |
58. |
Ва шиканҷаҳое дигар аз ҳар навъ. |
59. |
Ин гурӯҳ бо шумо (эй гумроҳкунандаҳо) бар оташ дармеоянд. |
60. |
Гӯянд (пайравон ба сарварон) : «Балки, хушомад шуморо мабод. Шумо |
61. |
Гӯянд (пайравон): «Эй Парвардигори мо, ҳар кас ин азобро пешопеш |
62. |
Ва гӯянд (дӯзахиён ба ҳамдигар): «Чаро мардонеро, ки аз ашрор |
63. |
Ононро ба масхара мегирифтем. Оё аз назарҳо дур мондаанд?» |
64. |
Албатта, ин ҷидоли аҳли ҷаҳаннам бо якдигар чизест, ки ба ҳақиқат |
65. |
Бигӯ (эй Муҳаммад): «Ҷуз ин нест, ки ман бимдиҳандае ҳастам ва |
66. |
Он пирӯзманду омурзанда, Парвардигори осмонҳову замин ва ҳар чӣ |
67. |
Бигӯ: «Ин хабаре бузург аст, |
68. |
ки шумо аз он рӯй мегардонед. |
69. |
Ҳангоме, ки бо якдигар ҷидол мекарданд, ман хабаре аз сокинони |
70. |
Танҳо аз он рӯй ба ман ваҳй мешавад, ки бимдиҳандае равшангар |
71. |
Парвардигорат ба фариштагон гуфт: «ҳаройна, |
72. |
Чун тамомаш кардам ва дар он аз рӯҳи |
73. |
Ҳама фариштагон саҷда карданд, |
74. |
ғайри Иблис, ки саркашӣ карду аз кофирон шуд. |
75. |
(Худованд) Гуфт: «Эй Иблис, чӣ чиз туро аз саҷда кардан дар |
76. |
Гуфт: « Ман аз ӯ (Одам) беҳтарам. Маро аз оташ офаридаӣ ва ӯро аз |
77. |
Гуфт: «Аз ин ҷо берун шав, ки ту рондашудаӣ. |
78. |
Ва ҳаройна, то рӯзи қиёмат лаънати Ман бар ту бод». |
79. |
Гуфт: « Эй Паврвардигори ман, маро то рӯзе, ки аз нав зинда |
80. |
Гуфт: « Пас, ҳаройна, ту аз мӯҳлатёфтагонӣ, |
81. |
то он рӯзи муъайяни маълум». |
82. |
Гуфт: «Ба иззати Ту савганд, ки ҳаройна, ҳамагонро гумроҳ кунам, |
83. |
магар онҳо, ки аз бандагони мухлиси Ту бошанд». |
84. |
Гуфт: «Ҳақ аст он чӣ мегӯям ва рост аст (ва ҷуз ҳақ намегӯям), |
85. |
ки албатта, ҷаҳаннамро аз туву аз ҳамаи пайравонат пур кунам». |
86. |
Бигӯ(эй Муҳаммад): «Ман аз шумо музде наметалабам ва нестам аз |
87. |
Ва ин ҷуз панде барои мардуми ҷаҳон (ва василаи бедории ҳамаи |
88. |
Ва албатта, ту баъд аз ин аз хабари он огоҳ хоҳӣ шуд (ва шумо ба |