26. Сураи ШУЪАРО

1.	То, син, мим.
2.	Инҳост оёти ин китоби равшангар.
3.	Шояд аз ин, ки имон намеоваранд, худро ҳалок созӣ.
4.	Агар бихоҳем, аз осмон барояшон ояте нозил мекунем, ки дар баробари он ба хузӯъ (фурутанӣ, хоксорӣ, шикастанафсӣ) сар фуруд оваранд.
5.	Барояшон ҳеҷ сухане тоза аз Худои Раҳмон нозил намешавад, ҷуз он ки аз он рӯй мегардонанд.
6.	Пас дурӯғаш бароварданд. Ба зудӣ хабари он чизҳое, ки масхарааш мекарданд, ба онҳо бирасад.
7.	Оё ба замин нанигаристаанд, ки чӣ қадар аз ҳар гуна гиёҳони некӯ дар он рӯёнидаем.
8.	Дар ин ибратест, вале бештаринашон мӯъмин набудаанд.
9.	Ба ростӣ, Парвардигори ту пирӯзманду меҳрубон аст!
10.	Ва Парвардигорат Мӯсоро нидо дод, ки эй Мӯсо, ба сӯи он мардуми ситамкор бирав,
11.	қавми Фиръавн. Оё намехоҳанд парҳезгор шаванд?
12.	Гуфт: «Эй Парвардигори ман, метарсам, ки дурӯғгӯям хонанд.
13.	Ва дили ман танг гардад ва забонам кушода нашавад. Ҳорунро пайғамбарӣ деҳ!
14.	Ва бар ман гуноҳе даъво доранд, метарсам, ки маро бикушанд».
15.	Гуфт: «Ҳаргиз, оёти Маро ҳарду назди онҳо бибаред, Мо низ бо шумо ҳастем ва гӯш фаро медиҳем”.
16.	Пас назди Фиръавн равед ва бигӯед: «Мо расули Парвардигори ҷаҳониён ҳастем,
17.	ки бани Исроилро бо мо бифиристӣ»
18.	Гуфт: «Оё ба ҳангоми кӯдакӣ назди худ парваришат надодем ва ту чанд сол аз умратро дар миёни мо нагузаронидӣ?
19.	Ва он кори кардаатро, кардӣ? Пас, ту кофири неъматӣ».
20.	Гуфт: «Он вақт, ки чунон кардам, аз хатокорон будам.
21.	Ва чун аз шумо тарсидам, гурехтам. Вале Парвардигори ман ба ман пайғамбарӣ дод ва маро дар шумори паёмбарон овард.
22.	Ва миннати ин неъматро бар ман мениҳӣ, ҳол он ки бани Исроилро ғулом сохтаӣ?»
23.	Фиръавн гуфт: «Парвардигори ҷаҳониён кист?»
24.	Гуфт: «Агар ба яқин мепазиред, Парвардигори осмонҳову замин ва ҳар чӣ миёни онҳост».
25.	Ба онон, ки дар атрофаш буданд, гуфт: «Оё нашунидед?»
26.	Гуфт: «Парвардигори шумо ва Парвардигори ниёгони шумо»,
27.	Фиръавн гуфт: «Ин паёмбаре, ки бар шумо фиристода шуда, девона аст».
28.	Гуфт: «ӯст Парвардигори Машриқу Мағриб ва ҳар чӣ миёни он ду аст, агар оқилона биандешед».
29.	Фиръавн гуфт: «Агар ҷуз ман каси дигареро ба худоӣ гирӣ, ба зиндонат меафканам».
30.	Гуфт: «Ҳатто агар мӯъҷизае равшан барои ту оварда бошам?»
31.	Гуфт: «Агар рост мегӯӣ, биёвар».
32.	Асояшро андохт. Ба ошкоро аждаҳое шуд.
33.	Ва дасташро берун овард. Дар назари бинандагон сафед менамуд.
34.	Ба бузургони қавмаш, ки канораш буданд, гуфт: «Ин мард ҷодугари доност.
35.	Мехоҳад ба ҷодуи худ шуморо аз сарзаминатон берун кунад. Чӣ раъй медиҳед?»
36.	Гуфтанд: «Аз ӯ ва аз бародараш мӯҳлат бихоҳ ва касон ба шаҳрҳо бифирист,
37.	то ҳар ҷодугари доноеро, ки ҳаст, назди ту биёранд».
38.	Ҷодугаронро дар рӯзе муайян ба ваъдагоҳ оварданд.
39.	Ва мардумро гуфтанд: «Оё шумо низ гирд меоед?
40.	То агар ҷодугарон пирӯз омаданд, ҳама аз онҳо пайравӣ кунем!»
41.	Чун ҷодугарон омаданд, ба Фиръавн гуфтанд: «Оё агар мо пирӯз шавем, моро музде хоҳад буд?»
42.	Гуфт: «Оре, ҳама аз наздиконам хоҳед буд».
43.	Мӯсо ба онҳо гуфт: «Ҳар чӣ мехоҳед, бияфканед!»
44.	Онон ресмонҳову чӯбҳои худ бияфканданд ва гуфтанд: «Ба иззати Фиръавн, ки мо пирӯз шудем!»
45.	Ва Мӯсо асояшро афканд. Ногоҳ ҳамаи он дурӯғҳоеро, ки сохта буданд, фурӯ бурд.
46.	Ҷодугарон ба саҷда афтоданд.
47.	Гуфтанд: «Ба Парвардигори ҷаҳониён имон овардем,
48.	Парвардигори Мӯсо ва Ҳорун!»
49.	Гуфт: «Оё пеш аз он, ки шуморо рухсат диҳам, имон овардед? Албатта, ин мард (яъне, Мӯсо) бузурги шумост, ки шуморо ҷоду омӯхтааст. Хоҳед дид. Акнун дастҳову пойҳоятонро аз чапу рост хоҳам бурид ва ҳамаатонро бар дор хоҳам кард!»
50.	Гуфтанд: «Боке нест, мо назди Парвардигорамон бозмегардем.
51.	Мо умед дорем, ки Парвардигорамон хатоҳои моро бубахшад, ки мо нахустин касоне ҳастем, ки имон овардем».
52.	Ва ба Мӯсо ваҳй кардем, ки шабҳангом бандагони Маро берун бибар, ки аз паи шумо биёянд.
53.	Ва Фиръавн гирдоварандагони сипоҳро ба шаҳрҳо фиристод.
54.	ҳаройна, ки инҳо гурӯҳе андаканд
55.	ва моро ба таҳқиқ, ба хашм овардаанд
56.	ҳаройна, ва мо ҳамагӣ омодаи ҷангем.
57.	Пас онҳоро аз боғҳову чашмасорҳо берун кардем
58.	ва аз ганҷҳову хонаҳои некӯ,
59.	ба ин сон ҳамаро ба бани Исроил вогузоштем.
60.	Фиръавниён ба ҳангоми баромадани офтоб аз паи онҳо рафтанд.
61.	Чун он ду гурӯҳ якдигарро диданд, ёрони Мӯсо гуфтанд: «ҳаройна, гирифтор шудем!»
62.	Гуфт: «ҳаргиз, Парвардигори ман ҳаройна, бо ман аст ва маро роҳнамоӣ хоҳад кард».
63.	Пас ба Мӯсо ваҳй кардем, ки асоятро ба баҳр бизан. Баҳр аз ҳам бишикофт ва ҳар пора чун кӯҳе азим гашт.
64.	Ва он гурӯҳи дигарро низ ба баҳр расонидем.
65.	Мӯсо ва ҳамаи ҳамроҳонашро раҳонидем.
66.	Ва он дигарро ғарқ сохтем.
67.	Албатта, дар ин ибратест ва бештаринашон имон наоварданд!
68.	Ҳаройна, Парвардигори ту пирӯзманду бахшанда аст!
69.	Ва достони Иброҳимро барояшон тиловат кун!
70.	Он гоҳ, ки ба падару қавми худ гуфт: «Чӣ мепарастед?»
71.	Гуфтанд: «Бутонеро мепарастем ва муқими остонашон ҳастем».
72.	Гуфт: «Оё вақте онҳоро мехонед, садоятонро мешунаванд?
73.	Ё барои шумо суду зиёне доранд?»
74.	Гуфтанд: «На, падаронамонро дидаем, ки чунин мекардаанд».
75.	Гуфт: «Оё медонед, ки чӣ мепарастидаед
76.	шумо ва ниёгонатон?
77.	Онҳо душманони мананд, вале Парвардигори ҷаҳониён дӯсти ман аст.
78.	Он, ки маро биёфарида, сипас роҳнамоиям мекунад
79.	ва он, ки ба ман таъом медиҳад ва маро сероб месозад
80.	ва чун бемор шавам, шифоям мебахшад
81.	ва он, ки маро мемиронад ва сипас зинда мекунад
82.	ва он, ки умед медорам, ки дар рӯзи қиёмат хатоямро бибахшояд.
83.	Эй Парвардигори ман, маро ҳикмат бахш ва маро ба шоистагон бипайванд.
84.	Ва зикри ҷамили маро дар даҳони ояндагон андоз
85.	ва маро аз ворисони биҳишти пурнеъмат қарор деҳ
86.	ва падарамро биёмурз, ки аз гумроҳон аст
87.	ва дар рӯзи қиёмат маро расво масоз,
88.	рӯзе, ки на мол суд медиҳад ва на фарзандон,
89.	магар он кас, ки бо қалбе раста аз ширк ба назди Худо биёяд!»
90.	Ва биҳиштҳоро барои парҳезгорон наздик оранд.
91.	Ва ҷаҳаннамро дар назари кофирон ошкор кунанд.
92.	Ба онҳо гӯянд: «Чизҳое, ки мепарастидед (ғайри Аллоҳ), куҷоянд?
93.	(Маъбудҳое), ғайр аз Худо оё ёриатон мекунанд (дар баробари азоби Худо) ё худ ёрӣ меҷӯянд?»
94.	Онҳо (бутҳо) ва кофиронро сарнагун дар ҷаҳаннам андозанд
95.	Ва ҳамаи лашкари Иблисро.
96.	Ва дар ҳоле, ки дар ҷаҳаннам бо якдигар ба низоъ пардохтаанд, мегӯянд:
97.	«Ба Худо савганд, ки мо дар гумроҳии ошкор будем,
98.	он гоҳ, ки шуморо бо Парвардигори ҷаҳониён баробар медонистем.
99.	Ва моро бадкорон гумроҳ сохтанд
100.	ва акнун моро шафеъоне нест
101.	ва моро дӯсти меҳрубоне нест.
102.	Кош бори дигар ба дунё бозгардем, то аз мӯъминон гардем».
103.	Ба таҳқиқ, дар ин ибратест ва бештаринашон имон наёварданд.
104.	Албатта, Парвардигори ту пирӯзманду меҳрубон аст!
105.	Қавми Нӯҳ паёмбаронро дурӯғгӯ бароварданд.
106.	Он гоҳ ки бародарашон Нӯҳ ба онҳо гуфт: «Магар парҳезгорӣ намекунед?
107.	Ба таҳқиқ, ман барои шумо паёмбаре амин ҳастам.
108.	Аз Худо битарсед ва ба ман итоъат кунед.
109.	Ман аз шумо дар баробари ҳидояти худ музде наметалабам. Музди ман танҳо бар ӯҳдаи Парвардигори ҷаҳониён аст.
110.	Пас аз Худо битарсед ва ба ман итоъат кунед!»
111.	Гуфтанд: «Оё ба ту имон биёварем ва ҳол он ки бенавоён (бечизу бемақом) пайрави ту ҳастанд?»
112.	Гуфт: «дониши ман ба корҳое, ки мекунанд, намерасад.
113.	Агар мефаҳмед, ҳисобашон танҳо бо Парвардигори ман аст.
114.	Ва ман мӯъминонро дур намекунам.
115.	Бимдиҳандае ошкор ҳастам».
116.	Гуфтанд: «Эй Нӯҳ, агар бас накунӣ, сангсор мешавӣ».
117.	Гуфт: «Эй Парвардигори ман, қавми ман маро дурӯғгӯ мебароранд.
118.	Миёни ману онҳо роҳе баркушой ва марову мӯъминони ҳамроҳи маро раҳоӣ бахш».
119.	ӯ ва ҳамроҳонашро дар он киштии пур наҷот додем.
120.	Ва боқиро ғарқ кардем.
121.	Албатта, дар ин ибратест ва бештаринашон имон наёварданд.
122.	Албатта, Парвардигори ту пирӯзманду меҳрубон аст!
123.	Қавми Од паёмбаронро дурӯғгӯ бароварданд.
124.	Он гоҳ, ки бародарашон Ҳуд гуфт: «Оё наметарсед?
125.	ҳаройна, ман барои шумо паёмбаре амин ҳастам.
126.	Аз Худо битарсед ва ба ман итоъат кунед.
127.	Ман аз барои ҳидояти худ музде наметалабам. Музди ман танҳо бар ӯҳдаи Парвардигори ҷаҳониён аст.
128.	Оё бар сари ҳар баландӣ ба беҳудагӣ бурҷе месозед?
129.	Ва ба ин пиндор, ки ҳамеша зиндаед, қасрҳое бино мекунед?
130.	Ва чун интиқом гиред, бераҳмона интиқом мегиред?
131.	Пас аз Худо битарсед ва ба ман итоъат кунед.
132.	Ва битарсед аз он Худое, ки он чиро, ки медонед, ба шумо ато кардааст.
133.	Ва ба шумо чорпоёну фарзандон арзонӣ доштааст
134.	ва боғҳову чашмасорон.
135.	Ман аз азоби рӯзи бузург бар шумо бимнокам».
136.	Гуфтанд: «Барои мо яксон аст, ки моро панд диҳӣ ё панд надиҳӣ.
137.	Инҳо ҷуз ҳамон дурӯғу найранги пешиниён нест.
138.	Ва мо азоб нахоҳем шуд».
139.	Пас дурӯғгӯяш бароварданд ва Мо ононро ҳалок кардем. Албатта, дар ин ибратест ва бештаринашон имон наёварданд!
140.	Ҳаройна, Парвардигори ту пирӯзманду меҳрубон аст!
141.	Қавми Самуд паёмбаронро дурӯғгӯ бароварданд.
142.	Он гоҳ ки бародарашон Солеҳ гуфт: «Оё наметарсед?
143.	ҳаройна, ман барои шумо паёмбаре амин ҳастам.
144.	Аз Худо битарсед ва ба ман итоъат кунед!
145.	Ман аз шумо барои ҳидояти худ музде наметалабам. Музди ман танҳо бар ӯҳдаи Парвардигори ҷаҳониён аст!
146.	Оё пиндоред, ки шуморо дар ин неъматҳо эмин раҳо мекунанд?
147.	Дар боғҳову чашмасорҳо?
148.	Ва киштзорҳову нахлҳо бо он шукуфаҳои нарму латиф?
149.	Ва шодмон дар кӯҳҳо хонаҳое метарошед?
150.	Пас аз Худо битарсед ва ба ман итоъат кунед!
151.	Ва фармони ин исрофкоронро мапазиред,
152.	Инҳо, ки дар замин ба ҷои ислоҳ фасод мекунанд»
153.	Гуфтанд: «Ҷуз ин нест, ки туро ҷоду кардаанд.
154.	Ту низ инсоне монанди мо ҳастӣ. Агар рост мегӯӣ, нишонае биёвар».
155.	Гуфт: «Ин модашутури ман аст. Як рӯз об хӯрдан ҳаққи ӯ бошад ва як рӯз ҳаққи шумо.
156.	Ба он осебе марасонед, ки азоби рӯзи бузург ба саратон меояд».
157.	Онро куштанд ва пушаймон шуданд.
158.	Пас азоб онҳоро фурӯ гирифт. Албатта, дар ин ибратест ва бештаринашон имон наёварданд
159.	Албатта, Парвардигори ту пирӯзманду меҳрубон аст!
160.	Қавми Лут паёмбаронро дурӯғгӯ бароварданд.
161.	Он гоҳ, бародарашон Лут гуфт: «Оё наметарсед?
162.	ҳаройна, ман барои шумо паёмбаре амин ҳастам.
163.	Аз Худо битарсед ва ба ман итоъат кунед!
164.	Ман аз шумо барои ҳидояти худ музде наметалабам. Музди ман танҳо бар ӯҳдаи Парвардигори ҷаҳониён аст!
165.	Чаро аз миёни мардуми ҷаҳон бо мардон меомезед?
166.	Ва ҳамсаронеро, ки Парвардигоратон офаридааст, тарк мегӯед? Балки, шумо мардуми таҷовузкор ҳастед!»
167.	Гуфтанд: «Эй Лут, агар бас накунӣ, ҳатман, аз шаҳр берунат мекунем».
168.	Гуфт: «ҳаройна, ман ба кори шумо душманам.
169.	Эй Парвардигори ман, маро ва касонамро аз оқибати амале, ки мекунанд, раҳоӣ бахш!»
170.	ӯ ва ҳамаи касонашро раҳонидем,
171.	ғайри пиразане, ки хост бимонад.
172.	Сипас дигаронро ҳалок кардем,
173.	Бар онҳо бороне боронидем ва чӣ бад буд борони таҳдидшудагон!
174.	Ҳаройна, дар ин ибратест ва бештаринашон имон наёварданд.
175.	Ҳаройна, Парвардигори ту пирӯзманду меҳрубон аст!
176.	Мардуми Айка паёмбаронро дурӯғгӯ бароварданд.
177.	Он гоҳ, ки Шуъайб ба онҳо гуфт: «Оё аз Худо наметарсед?
178.	ҳаройна, ман барои шумо паёмбаре амин ҳастам.
179.	Аз Худо битарсед ва ба ман итоъат кунед!
180.	Ман аз шумо барои ҳидояти худ музде наметалабам. Музди ман танҳо бар ӯҳдаи Парвардигори ҷаҳониён аст.
181.	Паймонаро тамом бипардозед ва камфурӯшӣ макунед.
182.	Ва бо тарозуи дуруст вазн кунед.
183.	Ба мардум кам мадиҳед ва бебокона дар замин фасод макунед.
184.	Аз он Кас, ки шумо ва халоиқи пеш аз шуморо офаридааст, битарсед».
185.	Гуфтанд: «Ҷуз ин нест, ки туро ҷоду кардаанд.
186.	Ту низ инсоне монанди мо ҳастӣ ва мепиндорем, ки дурӯғ мегӯӣ.
187.	Агар рост мегӯӣ, порае аз осмонро бар сари мо андоз».
188.	Гуфт: «Парвардигори ман ба коре, ки мекунед, донотар аст».
189.	Пас дурӯғгӯяш бароварданд ва дар он рӯзи абрнок азоб ононро фурӯ гирифт. Он ҳаройна, азоби рӯзи бузург буд!
190.	Албатта, дар ин ибратест ва бештаринашон имон наёварданд.
191.	Албатта, Парвардигори ту пирӯзманду меҳрубон аст.
192.	Ва ҳаройна, ин китоб нозилшуда аз ҷониби Парвардигори ҷаҳониён аст.
193.	Онро Рӯҳуламин нозил кардааст.
194.	Бар дили ту, то аз бимдиҳандагон бошӣ,
195.	ба забони арабии равшан.
196.	Ва ҳаройна, он дар навиштаҳои пешиниён низ ҳаст.
197.	Оё ин нишона бар онҳо басанда нест,ки уламои бани Исроил аз он огоҳанд?
198.	Агар онро бар яке аз аҷамиён ( ғайри арабҳо) нозил карда будем
199.	ва барояшон онро мехонд, ба он имон намеоварданд.
200.	Ба ин сон Қуръонро дар дилҳои гунаҳгорон роҳ додем.
201.	Ба он имон намеоваранд, то азоби дардоварро бингаранд.
202.	Ва он азоб ногаҳон ва бехабар бар онон фурӯд меояд.
203.	Мегӯянд: «Оё моро мӯҳлате хоҳанд дод?»
204.	Оё ба азоби мо мешитобанд?
205.	Дидӣ, ки ҳарчанд солҳо баҳрамандашон сохтем,
206.	боз ҳам азобе, ки ба онҳо ваъда шуда буд, бар сарашон омад.
207.	Он баҳрамандиҳо ба ҳолашон суд накард?
208.	Мо ҳеҷ аҳли ободӣ ва шаҳреро ҳалок накардем, ҷуз он ки барояшон бимдиҳандагоне буданд,
209.	То пандашон диҳанд. Зеро мо ситамкор нестем.
210.	Ва ин Қуръонро шайтонҳо нозил накардаанд.
211.	Онон на лоиқи ин коранд ва на тавони он доранд.
212.	ҳаройна, шайтонҳоро аз шунидани ваҳй дур доштаанд.
213.	Пас ба Худои якто худои дигареро махон, то мабодо дар шумори азобшавандагон дароӣ.
214.	Хешовандони наздикатро битарсон.
215.	Дар баробари ҳар як аз мӯъминон, ки аз ту пайравӣ мекунад, хоксор бош.
216.	Ва агар бар ту нофармонӣ карданд, бигӯ: «ҳаройна, ман аз корҳои шумо безорам!»
217.	Ва бар Худои пирӯзманду меҳрубон таваккул кун.
218.	Он, ки туро мебинад, он гоҳ бармехезӣ
219.	ва намоз хонданатро бо дигар намозгузорон мебинад.
220.	Албатта, ӯст шунавою доно!
221.	Оё шуморо огоҳ кунам, ки шайтонҳо ба назди киҳо меоянд?
222.	Бар ҳар дурӯғгӯи гунаҳкор меоянд.
223.	Гӯш фаро медиҳанд ва бештаринашон дурӯғгӯёнанд.
224.	Ва гумроҳон аз паи шоъирон мераванд.
225.	Оё надидаӣ, ки шоъирон дар ҳар водие саргаштаанд?
226.	Ва чизҳо мегӯянд, ки худ амал намекунанд?
227.	Магар онон, ки имон оварданд ва корҳои шоиста карданд ва Худоро фаровон ёд карданд ва чун мавриди ситам воқеъ шуданд, интиқом гирифтанд. Ва ситамкорон ба зудӣ хоҳанд донист, ки ба чӣ маконе бозмегарданд.