1. |
То, Ҳо. |
2. |
Қуръонро бар ту нозил накардаем, ки дар ранҷ афтӣ. |
3. |
Танҳо ҳӯшдорест барои касе, кӣ метарсад. |
4. |
Аз ҷониби касе, ки замину осмонҳои баландро офарида, нозил |
5. |
Худои Раҳмон бар Арш истиво дорад. |
6. |
Аз они ӯст он чи дар осмонҳову замин ва миёни онҳост ва он чӣ дар |
7. |
Ва агар сухани баланд гӯӣ, ӯ ба рози ниҳон ва ниҳонтар огоҳ аст. |
8. |
Аллоҳ, он ки ҳеҷ худое барҳақ ҷуз ӯ нест, номҳои хуб аз они ӯст. |
9. |
Оё хабари Мӯсо ба ту расидааст? |
10. |
Чун оташе дид ва ба хонаводаи худ гуфт: «Ин ҷо бошед, ки ман аз |
11. |
Чун назди оташ омад, нидо дода шуд: «Эй Мӯсо! |
12. |
Ман Парвардигори ту ҳастам. Пойафзоратро берун кун, ки инак, дар |
13. |
Ва ман туро интихоб кардам (ба пайғамбарӣ). |
14. |
ҳаройна, |
15. |
Албатта, қиёмат омаданӣ аст. Мехоҳам замони онро пинҳон дорам, то |
16. |
Он кас, ки ба он (вуқӯъи қиёмат) имон надорад ва пайрави ҳавои |
17. |
Эй Мӯсо, он чист ба дасти ростат? |
18. |
Гуфт: «Ин асои ман аст. Бар он такя мекунам ва барои гӯсфандонам |
19. |
Гуфт: «Эй Мӯсо, онро бияфкан». |
20. |
Бияфкандаш. Ногаҳон море шуд, ки мехазид. |
21. |
Гуфт: «Бигираш ва матарс. Бори дигар онро ба сурати нахустинаш |
22. |
Дасти хеш дар бағал кун, бе ҳеҷ айбе сафед берун ояд. Ин ҳам |
23. |
то оятҳои бузургтари худро |
24. |
назди Фиръавн бирав, ки саркашӣ кардааст». |
25. |
Гуфт: «Эй Парвардигори ман, синаи маро барои ман кушода гардон. |
26. |
Ва кори маро осон кун. |
27. |
Ва гиреҳ аз забони ман бикушой, |
28. |
то гуфтори маро бифаҳманд. |
29. |
Ва ёваре аз хонадони ман барои ман қарор деҳ, |
30. |
Бародарам Ҳорунро. |
31. |
Ба сабаби ӯ нотавонии маро бипӯшон. |
32. |
Ва дар кори ман шарикаш гардон, |
33. |
То Туро фаровон ситоиш кунем. |
34. |
Ва Туро фаровон ёд кунем, |
35. |
ки албатта, Ту бар ҳоли мо огоҳ ҳастӣ». |
36. |
Гуфт: «Эй Мӯсо, ҳар чӣ хостӣ, ба ту дода шуд. |
37. |
Ва Мо бори дигар ба ту миннат ниҳодем (неъмати фаровон додем). |
38. |
Он гоҳ, ки бар модарат он чиро, ки ваҳй шуданӣ буд, ваҳй кардем, |
39. |
ки ӯро дар сандуқе бияфкан, сандуқро ба дарё афкан, то дарё ба |
40. |
(Ба ёд ор) он гоҳ, ки хоҳарат мерафт ва мегуфт: «Мехоҳед шуморо |
41. |
Туро барои Худ баргузидем. |
42. |
Ту ва бародарат оёти Маро бибаред ва дар рисолати Ман сустӣ |
43. |
Ба сӯи Фиръавн биравед, ки ӯ аз ҳад гузаштааст. |
44. |
Бо ӯ ба нармӣ сухан гӯед, шояд панд гирад ё битарсад». |
45. |
Гуфтанд: «Эй Парвардигори мо, бим дорем, ки бар мо зулму ситам |
46. |
Гуфт: «Матарсед. Ман бо шумо ҳастам. Мешунаваму мебинам. |
47. |
Пас, назди ӯ раведу гӯед: «Мо расулони Парвардигори туем. Бани |
48. |
Ҳаройна, ба мо ваҳй шудааст, ки азоб барои он касест, ки ростро |
49. |
Гуфт: «Эй Мӯсо, Парвардигори шумо кист?» |
50. |
Гуфт: «Парвардигори мо ҳамон касест, ки офариниши (сурату |
51. |
Гуфт: «Ҳоли қавмҳое, ки аз ин пеш мезистанд, чист?» |
52. |
Гуфт: «Илми он дар китобест назди Парвардигори ман, Парвардигори |
53. |
Касест, ки заминро оромгоҳи шумо сохт ва бароятон дар он (замин) |
54. |
Бихӯред ва чорпоёнатонро бичаронед. Дар ин барои хирадмандон |
55. |
Шуморо аз замин офаридем ва ба он бозмегардонем ва бори дигар аз |
56. |
Албатта ҳамаи оёти Худоро ба ӯ (Фиръавн) нишон додем, вале дурӯғ |
57. |
Гуфт: «Эй Мӯсо, оё назди мо омадаӣ, то бо сеҳрат моро аз |
58. |
Мо низ дар баробари ту ҷодуе чун ҷодуи ту меоварем. Байни мову |
59. |
Гуфт: « Ваъдагоҳи шумо рӯзи зинат (рӯзи иди бузурге, ки бахшида |
60. |
Фиръавн баргашт ва ёрони ҳилагари хешро гирд овард ва боз омад. |
61. |
Мӯсо гуфташон (ҷодугаронро): «Вой бар шумо, бар Худо дурӯғ |
62. |
Пас ба якдигар дар кори худ ба машварат пардохтанд. Ва пинҳон |
63. |
Гуфтанд: «Ин ду ҷодугароне ҳастанд, ки мехоҳанд ба ҷодуи хеш |
64. |
Шумо тадбирҳои худ гирд оваред ва дар як саф биёед. Касе, ки |
65. |
Гуфтанд: «Эй Мӯсо, оё ту меафканӣ ё мо нахуст бияфканем?» |
66. |
Гуфт: «Шумо бияфканед». Ногаҳон аз ҷодуе, ки карданд, чунон дар |
67. |
Мӯсо хештанро тарсон ёфт. |
68. |
Гуфтем: «Матарс, ки ту бартар ҳастӣ. |
69. |
Он чӣ дар дасти рост дорӣ, бияфкан, то ҳар чиро, ки сохтаанд, |
70. |
Соҳирон ба саҷда водор шуданд. Гуфтанд: «Ба Парвардигори Ҳоруну |
71. |
Фиръавн гуфт: «Оё пеш аз он, ки шуморо рухсат диҳам, ба ӯ имон |
72. |
Гуфтанд: «Савганд ба он зоте, ки моро офаридааст, ки туро бар он |
73. |
Инак ба Парвардигори хеш имон овардем, то аз хатоҳои мо ва он |
74. |
Албатта, ҳар кас, ки гунаҳкор назди Парвардигораш биёяд, |
75. |
Ва онон, ки бо имон назди |
76. |
(Барои онҳост) биҳиштҳои ҷовидон, ки дар он наҳрҳо равон аст ва |
77. |
Ба Мӯсо ваҳй кардем, ки бандагони Моро шабҳангом берун бибар ва |
78. |
Фиръавн бо лашкарҳояш аз паяшон равон шуд. Ва баҳр чунон, ки |
79. |
Фиръавн қавмашро гумроҳ кард, на раҳнамоӣ. |
80. |
«Эй банӣ Исроил, шуморо аз душманатон раҳонидем ва бо шумо дар |
81. |
Аз чизҳои покиза, ки шуморо рӯзӣ додаем, бихӯред ва аз ҳад |
82. |
Ҳар кас, ки тавба кунад ва имон оварад ва кори шоиста кунад ва ба |
83. |
Эй Мӯсо, чӣ чиз туро водошт, то бар қавмат пешӣ гирӣ?» |
84. |
Гуфт: «Онҳо ҳамонҳоянд, ки аз пайи ман равонанд. Эй Парвардигори |
85. |
Гуфт: «Мо қавми туро пас аз ту озмоиш кардем ва Сомирӣ гумроҳашон |
86. |
Мӯсо хашмгин ва пурандӯҳ назди қавмаш бозгашту гуфт: «Эй қавми |
87. |
Гуфтанд: «Мо ба ихтиёри хеш ваъдаи ту хилоф накардем. Аз зару |
88. |
Ва барояшон пайкараи гӯсолае, ки садои говонро дошт, бисохт ва |
89. |
Оё намедонанд, ки ҳеҷ посухе ба суханашон намедиҳад ва ҳеҷ суду |
90. |
Ҳорун низ пеш аз ин ба онҳо гуфта буд: «Эй қавми ман, шуморо ба |
91. |
Гуфтанд: «Мо ҳамвора ба парастиши ӯ менишинем, то Мӯсо ба назди |
92. |
Гуфт: «Эй Ҳорун, ҳангоме ки дидӣ гумроҳ мешаванд, чи туро |
93. |
Чаро аз пайи ман наомадӣ? Оё ту низ аз фармони ман сарпечӣ карда |
94. |
Гуфт: «Эй писари модарам, чанг бар ришу сари ман маяндоз. Ман |
95. |
Гуфт: «Ва ту, эй Сомирӣ, ин чӣ коре буд, ки кардӣ?» |
96. |
Гуфт: «Ман чизе дидам, ки онҳо намедиданд. Муште аз хоке, ки |
97. |
Гуфт: «Бирав, дар зиндагии ин дунё чунон шавӣ, ки пайваста бигӯӣ: |
98. |
Ҷуз ин нест, ки худои шумо Аллоҳ аст, ки ҳеҷ худое барҳақ ҷуз ӯ |
99. |
Инчунин хабарҳои гузаштаро барои ту ҳикоят мекунем. Ва ба ту аз |
100. |
Ҳар кас, ки аз он рӯй бартобад, рӯзи қиёмат бори гуноҳ бар дӯш |
101. |
Дар он кор ҳамвора бимонад. Ва бори рӯзи қиёмат барояшон бори |
102. |
Рӯзе, ки дар сур дамида шавад ва гунаҳкоронро дар он рӯз |
103. |
Оҳиста бо ҳам сухан мегӯянд, ки даҳ рӯз беш дар дунё наистодаед. |
104. |
Мо бар гуфтори онон огоҳтарем, он гоҳ ки некӯравиштарини онҳо |
105. |
Туро аз кӯҳҳо мепурсанд. Бигӯ: «Парвардигори ман ҳамаро пароканда |
106. |
ва онҳоро ба замини ҳамвор бадал мекунад; |
107. |
дар он ҳеҷ каҷиву пастиву баландӣ намебинӣ». |
108. |
Дар он рӯз аз пайи он доъӣ (Исрофил), ки ҳеҷ каҷиро дар ӯ |
109. |
Дар он рӯз шафоъат суд надиҳад, магар онро, ки Худои Раҳмон |
110. |
Ҳар чиро дар пеши рӯи онҳост ва ҳар чиро дар пушти сарашон аст, |
111. |
Ва чеҳраҳо дар баробари Худои зиндаи поянда мутеъ мешавад ва ҳар |
112. |
Ва ҳар кас, ки корҳои шоиста кунад ва мӯъмин бошад, набояд аз ҳеҷ |
113. |
Инчунин онро Қуръоне арабӣ нозил кардем ва дар он (ба шеваҳои) |
114. |
Пас бартар аст Худои барҳақ, он подшоҳи ростин! Ва пеш аз он ки |
115. |
Ва мо пеш аз ин бо Одам паймон бастем, вале фаромӯш кард ва |
116. |
Ва он гоҳ, ки ба фариштагон гуфтем: «Одамро саҷда кунед». Ҳама |
117. |
Гуфтем: «Эй Одам, ин душмани ту ва ҳамсари туст, шуморо аз |
118. |
ки албатта, ту дар биҳишт на гурусна мешавӣ ва на бараҳна мемонӣ |
119. |
ва на ташна мешавӣ ва на дучори тобиши офтоб». |
120. |
Шайтон васвасааш карду гуфт: «Эй Одам, оё туро ба дарахти |
121. |
Аз он дарахт хӯрданд ва шармгоҳашон дар назарашон падидор шуд. Ва |
122. |
Сипас Парвардигораш ӯро баргузид ва тавбаашро бипазируфт ва |
123. |
Гуфт: «Ҳамагӣ аз он ҷо поин равед, душманони якдигар! Агар аз |
124. |
Ва ҳар кас, ки аз ёди Ман рӯй гардонад, зиндагиаш танг шавад ва |
125. |
Гӯяд: « Эй Парвардигори ман, чаро маро нобино зинда кардӣ ва ҳол |
126. |
Гӯяд: «Ҳамчунон ки ту оёти Моро фаромӯш мекардӣ, имрӯз худ |
127. |
Инчунин исрофкорон ва касонеро, ки ба оёти Парвардигорашон имон |
128. |
Оё он ҳама мардуме, ки пеш аз ин дар масокини инҳо роҳ мерафтанд |
129. |
Агар на сухане буд, ки Парвардигорат пеш аз ин гуфта ва замонро |
130. |
Барои он чӣ мегӯянд, бо сабр бош ва Парвардигоратро пеш аз тулӯъи |
131. |
Агар занону мардоне аз онҳоро (кофиронро) аз як зиндагии хуш |
132. |
Касони худро ба намоз фармон деҳ ва худ дар он кор пойфишорӣ |
133. |
Ва гуфтанд: «Чаро мӯъҷизае аз Парвардигораш барои мо намеоварад?» |
134. |
Агар пеш аз омадани паёмбаре азобашон мекардем, мегуфтанд: «Эй |
135. |
Бигӯ: «Ҳама мунтазиранд, шумо низ мунтазир бимонед. Ба зудӣ хоҳед |