|
1. |
Na slonce i na jego jasnosc poranna! |
|
2. |
Na ksiezyc, kiedy po nim nastepuje! |
|
3. |
Na dzien, kiedy jasnieje jego blaskiem! |
|
4. |
Na noc, kiedy okrywa je ciemnoscia! |
|
5. |
Na niebo i na Tego, który je zbudowal! |
|
6. |
Na ziemie i na Tego, który ja rozpostarl! |
|
7. |
Na dusze i na Tego, który ja uksztaltowal! |
|
8. |
I dal jej sklonnosc – do nieprawosci i bojazni Bozej. |
|
9. |
Pomyslnosc osiagnal ten, kto ja oczyscil, |
|
10. |
lecz poniósl strate ten, kto ja zaciemnil! |
|
11. |
Odrzucil prawde lud Samud przez swój bunt, |
|
12. |
kiedy sie podniósl najnedzniejszy z nich. |
|
13. |
I powiedzial do nich poslaniec Boga: “Oto wielbladzica Boga! Dajcie jej pic!” |
|
14. |
A oni uznali go za klamce i podcieli jej sciegna. Wtedy Pan zniszczyl ich calkowicie za ten grzech i zrównal, nie obawiajac sie zadnych nastepstw. |
