1. |
Na wyrywajacych gwaltownie |
2. |
Na biegnacych pospiesznie! |
3. |
Na plynacych lekko i |
4. |
Na wyprzedzajacych szybko! |
5. |
I na zarzadzajacych sprawami! |
6. |
Tego Dnia, kiedy zadrzy drzaca, |
7. |
nastapi po tym drzeniu nastepne; |
8. |
serca tego Dnia beda wzburzone, |
9. |
spojrzenia beda pokorne. |
10. |
Oni beda mówili: “Czyz my rzeczywiscie zostaniemy przywróceni do poprzedniego stanu? |
11. |
Czyz… skoro bylismy koscmi zestalaonymi?” |
12. |
Oni powiedza: “Bylby to wówczas powrót przynoszacy strate!” |
13. |
I bedzie tylko jeden okrzyk przerazenia, |
14. |
i naraz oni znajda sie na czuwajacej ziemi! |
15. |
Czy doszlo do ciebie opowiadanie o Mojzeszu? |
16. |
Oto wezwal go Pan w swietej dolinie Tuwa: |
17. |
“Idz do Faraona – on sie zbuntowal – |
18. |
i powiedz: “Czy ty jestes gotów sie oczyscic? |
19. |
Wtedy ja poprowadze cie do twego Pana, a ty okazesz bojazn Boza.” |
20. |
I pokazal mu znak najwiekszy, |
21. |
lecz on uznal to za klamstwo i zbuntowal sie. |
22. |
Nastepnie odwrócil sie plecami, dzialajac pospiesznie. |
23. |
I zebral lud, i obwiescil, |
24. |
mówiac: “Ja jestem waszym panem najwyzszym!” |
25. |
Wtedy Bóg dosiegnal go kara w zyciu ostatecznym i pierwszym. |
26. |
Zaprawde, w tym jest przyklad pouczajacy dla tego, kto jest bogobojny. |
27. |
Czy was trudniej bylo stworzyc, czy niebo, które On zbudowal? |
28. |
Wzniósl On wysoko jego sklepienie i uksztaltowal je harmonijnie. |
29. |
On zaciemnil jego noc i On wyprowadzil swiatlosc poranna. |
30. |
Nastepnie rozpostarl ziemie. |
31. |
Wyprowadzil z niej wode i pastwiska jej. |
32. |
I On utwierdzil solidnie góry – |
33. |
na pozytek wam i waszych trzód. |
34. |
Lecz kiedy przyjdzie bardzo wielkie nieszczescie, |
35. |
w tym Dniu przypomni sobie czlowiek, nad czym sie trudzil; |
36. |
i pokazany bedzie ogien piekielny temu, kto potrafi widziec. |
37. |
Wtedy, dla tego, kto sie zbuntowal |
38. |
i wolal zycie tego swiata, |
39. |
zaprawde, dla niego miejscem schronienia bedzie ogien piekielny. |
40. |
Lecz dla tego, kto sie lekal stawienia sie przed swoim Panem i powstrzymywal dusze od namietnosci, |
41. |
to, zaprawde, dla niego Ogród bedzie miejscem schronienia! |
42. |
Beda cie pytac o Godzine: “Kiedyz nadejdzie?” |
43. |
Jak mozesz wspominac o niej? |
44. |
Do twojego Pana nalezy jej ostateczny termin. |
45. |
Ty jestes tylko ostrzegajacym dla tego, kto sie obawia. |
46. |
W Dniu, kiedy oni zobacza owa Godzine – to wyda im sie, jakby trwali tylko jeden wieczór lub jeden ranek. |