|
1 |
سوگند به خورشيد و تابندگىاش |
|
2 |
سوگند به ماه چون پى [خورشيد] رود |
|
3 |
سوگند به روز چون [زمين را] روشن گرداند |
|
4 |
سوگند به شب چو پرده بر آن پوشد |
|
5 |
سوگند به آسمان و آن كس كه آن را برافراشت |
|
6 |
سوگند به زمين و آن كس كه آن را گسترد |
|
7 |
سوگند به نفس و آن كس كه آن را درست كرد |
|
8 |
سپس پليدكارى و پرهيزگارىاش را به آن الهام كرد |
|
9 |
كه هر كس آن را پاك گردانيد قطعا رستگار شد |
|
10 |
و هر كه آلودهاش ساخت قطعا درباخت |
|
11 |
[قوم] ثمود به سبب طغيان خود به تكذيب پرداختند |
|
12 |
آنگاه كه شقىترينشان بر[پا] خاست |
|
13 |
پس فرستاده خدا به آنان گفت زنهار مادهشتر خدا و [نوبت] آبخوردنش را [حرمت نهيد] |
|
14 |
و[لى] دروغزنش خواندند و آن [مادهشتر] را پى كردند و پروردگارشان به [سزاى] گناهشان بر سرشان عذاب آورد و آنان را با خاك يكسان كرد |
|
15 |
و از پيامد كار خويش بيمى به خود راه نداد |
