|
1 |
چهره در هم كشيد و روى گردانيد |
|
2 |
كه آن مرد نابينا پيش او آمد |
|
3 |
و تو چه دانى شايد او به پاكى گرايد |
|
4 |
يا پند پذيرد و اندرز سودش دهد |
|
5 |
اما آن كس كه خود را بىنياز مىپندارد |
|
6 |
تو بدو مىپردازى |
|
7 |
با آنكه اگر پاك نگردد بر تو [مسؤوليتى] نيست |
|
8 |
و اما آن كس كه شتابان پيش تو آمد |
|
9 |
در حالى كه [از خدا] مىترسيد |
|
10 |
تو از او به ديگران مىپردازى |
|
11 |
زنهار [چنين مكن] اين [آيات] پندى است |
|
12 |
تا هر كه خواهد از آن پند گيرد |
|
13 |
در صحيفههايى ارجمند |
|
14 |
والا و پاكشده |
|
15 |
به دست فرشتگانى |
|
16 |
ارجمند و نيكوكار |
|
17 |
كشته باد انسان چه ناسپاس است |
|
18 |
او را از چه چيز آفريده است |
|
19 |
از نطفهاى خلقش كرد و اندازه مقررش بخشيد |
|
20 |
سپس راه را بر او آسان گردانيد |
|
21 |
آنگاه به مرگش رسانيد و در قبرش نهاد |
|
22 |
سپس چون بخواهد او را برانگيزد |
|
23 |
ولى نه هنوز آنچه را به او دستور داده به جاى نياورده است |
|
24 |
پس انسان بايد به خوراك خود بنگرد |
|
25 |
كه ما آب را به صورت بارشى فرو ريختيم |
|
26 |
آنگاه زمين را با شكافتنى [لازم] شكافتيم |
|
27 |
پس در آن دانه رويانيديم |
|
28 |
و انگور و سبزى |
|
29 |
و زيتون و درختخرما |
|
30 |
و باغهاى انبوه |
|
31 |
و ميوه و چراگاه |
|
32 |
[تا وسيله] استفاده شما و دامهايتان باشد |
|
33 |
پس چون فرياد گوشخراش دررسد |
|
34 |
روزى كه آدمى از برادرش |
|
35 |
و از مادرش و پدرش |
|
36 |
و از همسرش و پسرانش مىگريزد |
|
37 |
در آن روز هر كسى از آنان را كارى است كه او را به خود مشغول مىدارد |
|
38 |
در آن روز چهرههايى درخشانند |
|
39 |
خندان [و] شادانند |
|
40 |
و در آن روز چهرههايى است كه بر آنها غبار نشسته |
|
41 |
[و] آنها را تاريكى پوشانده است |
|
42 |
آنان همان كافران بدكارند |