|
1 |
سوگند به اختر [= قرآن] چون فرود مىآيد |
|
2 |
[كه] يار شما نه گمراه شده و نه در نادانى مانده |
|
3 |
و از سر هوس سخن نمىگويد |
|
4 |
اين سخن بجز وحيى كه وحى مىشود نيست |
|
5 |
آن را [فرشته] شديدالقوى به او فرا آموخت |
|
6 |
[سروش] نيرومندى كه [مسلط] درايستاد |
|
7 |
در حالى كه او در افق اعلى بود |
|
8 |
سپس نزديك آمد و نزديكتر شد |
|
9 |
تا [فاصلهاش] به قدر [طول] دو [انتهاى] كمان يا نزديكتر شد |
|
10 |
آنگاه به بندهاش آنچه را بايد وحى كند وحى فرمود |
|
11 |
آنچه را دل ديد انكار[ش] نكرد |
|
12 |
آيا در آنچه ديده است با او جدال مىكنيد |
|
13 |
و قطعا بار ديگرى هم او را ديده است |
|
14 |
نزديك سدرالمنتهى |
|
15 |
در همان جا كه جنةالماوى است |
|
16 |
آنگاه كه درختسدر را آنچه پوشيده بود پوشيده بود |
|
17 |
ديده [اش] منحرف نگشت و [از حد] در نگذشت |
|
18 |
به راستى كه [برخى] از آيات بزرگ پروردگار خود را بديد |
|
19 |
به من خبر دهيد از لات و عزى |
|
20 |
و منات آن سومين ديگر |
|
21 |
آيا [به خيالتان] براى شما پسر است و براى او دختر |
|
22 |
در اين صورت اين تقسيم نادرستى است |
|
23 |
[اين بتان] جز نامهايى بيش نيستند كه شما و پدرانتان نامگذارى كردهايد [و] خدا بر [حقانيت] آنها هيچ دليلى نفرستاده است [آنان] جز گمان و آنچه را كه دلخواهشان است پيروى نمىكنند با آنكه قطعا از جانب پروردگارشان هدايت برايشان آمده است |
|
24 |
مگر انسان آنچه را آرزو كند دارد |
|
25 |
آن سرا و اين سرا از آن خداست |
|
26 |
و بسا فرشتگانى كه در آسمانهايند [و] شفاعتشان به كارى نيايد مگر پس از آنكه خدا به هر كه خواهد و خشنود باشد اذن دهد |
|
27 |
در حقيقت كسانى كه آخرت را باور ندارند فرشتگان را در نامگذارى به صورت مؤنث نام مىنهند |
|
28 |
و ايشان را به اين [كار] معرفتى نيست جز گمان [خود] را پيروى نمىكنند و در واقع گمان در [وصول به] حقيقت هيچ سودى نمىرساند |
|
29 |
پس از هر كس كه از ياد ما روى برتافته و جز زندگى دنيا را خواستار نبوده است روى برتاب |
|
30 |
اين منتهاى دانش آنان است پروردگار تو خود به [حال] كسى كه از راه او منحرف شده داناتر و او به كسى كه راه يافته [نيز] آگاهتر است |
|
31 |
و هر چه در آسمانها و هر چه در زمين است از آن خداست تا كسانى را كه بد كردهاند به [سزاى] آنچه انجام دادهاند كيفر دهد و آنان را كه نيكى كردهاند به نيكى پاداش دهد |
|
32 |
آنان كه از گناهان بزرگ و زشتكاريها جز لغزشهاى كوچك خوددارى مىورزند پروردگارت [نسبت به آنها] فراخآمرزش است وى از آن دم كه شما را از زمين پديد آورد و از همانگاه كه در شكمهاى مادرانتان [در زهدان] نهفته بوديد به [حال] شما داناتر است پس خودتان را پاك مشماريد او به [حال] كسى كه پرهيزگارى نموده داناتر است |
|
33 |
پس آيا آن كسى را كه [از جهاد] روى برتافت ديدى |
|
34 |
و اندكى بخشيد و [از باقى] امتناع ورزيد |
|
35 |
آيا علم غيب پيش اوست و او مىبيند |
|
36 |
يا بدانچه در صحيفههاى موسى [آمده] خبر نيافته است |
|
37 |
و [نيز در نوشتههاى] همان ابراهيمى كه وفا كرد |
|
38 |
كه هيچ بردارندهاى بار گناه ديگرى را بر نمىدارد |
|
39 |
و اينكه براى انسان جز حاصل تلاش او نيست |
|
40 |
و [نتيجه] كوشش او به زودى ديده خواهد شد |
|
41 |
سپس هر چه تمامتر وى را پاداش دهند |
|
42 |
و اينكه پايان [كار] به سوى پروردگار توست |
|
43 |
و هم اوست كه مىخنداند و مىگرياند |
|
44 |
و هم اوست كه مىميراند و زنده مىگرداند |
|
45 |
و هم اوست كه دو نوع مىآفريند نر و ماده |
|
46 |
از نطفهاى چون فرو ريخته شود |
|
47 |
و هم پديد آوردن [عالم] ديگر بر [عهده] اوست |
|
48 |
و هم اوست كه [شما را] بىنياز كرد و سرمايه بخشيد |
|
49 |
و هم اوست پروردگار ستاره شعرى |
|
50 |
و هم اوست كه عاديان قديم را هلاك كرد |
|
51 |
و ثمود را [نيز هلاك كرد] و [كسى را] باقى نگذاشت |
|
52 |
و پيشتر [از همه آنها] قوم نوح را زيرا كه آنان ستمگرتر و سركشتر بودند |
|
53 |
و شهرها[ى س دوم و عاموره] را فرو افكند |
|
54 |
پوشاند بر آن [دو شهر از باران گوگردى] آنچه را پوشاند |
|
55 |
پس به كدام يك از نعمتهاى پروردگارت ترديد روا مىدارى |
|
56 |
اين [پيامبر نيز] بيمدهندهاى از [جمله] بيمدهندگان نخستين است |
|
57 |
[وه چه] نزديك گشت قيامت |
|
58 |
جز خدا كسى آشكاركننده آن نيست |
|
59 |
آيا از اين سخن عجب داريد |
|
60 |
و مىخنديد و نمىگرييد |
|
61 |
و شما در غفلتيد |
|
62 |
پس خدا را سجده كنيد و بپرستيد |
