|
1 |
سوگند به بادهاى ذرهافشان |
|
2 |
و ابرهاى گرانبار |
|
3 |
و سبك سيران |
|
4 |
و تقسيمكنندگان كار[ها] |
|
5 |
كه آنچه وعده داده شدهايد راست است |
|
6 |
و [روز] پاداش واقعيت دارد |
|
7 |
سوگند به آسمان مشبك |
|
8 |
كه شما [درباره قرآن] در سخنى گوناگونيد |
|
9 |
[بگوى] تا هر كه از آن برگشته برگشته باشد |
|
10 |
مرگ بر دروغپردازان |
|
11 |
همانان كه در ورطه نادانى بىخبرند |
|
12 |
پرسند روز پاداش كى است |
|
13 |
همان روز كه آنان بر آتش عقوبت [و آزموده] شوند |
|
14 |
عذاب [موعود] خود را بچشيد اين است همان [بلايى] كه با شتاب خواستار آن بوديد |
|
15 |
پرهيزگاران در باغها و چشمه سارانند |
|
16 |
آنچه را پروردگارشان عطا فرموده مىگيرند زيرا كه آنها پيش از اين نيكوكار بودند |
|
17 |
و از شب اندكى را مىغنودند |
|
18 |
و در سحرگاهان [از خدا] طلب آمرزش مىكردند |
|
19 |
و در اموالشان براى سائل و محروم حقى [معين] بود |
|
20 |
و روى زمين براى اهل يقين نشانههايى [متقاعدكننده] است |
|
21 |
و در خود شما پس مگر نمىبينيد |
|
22 |
و روزى شما و آنچه وعده داده شدهايد در آسمان است |
|
23 |
پس سوگند به پروردگار آسمان و زمين كه واقعا او حق است همان گونه كه خود شما سخن مىگوييد |
|
24 |
آيا خبر مهمانان ارجمند ابراهيم به تو رسيد |
|
25 |
چون بر او درآمدند پس سلام گفتند گفتسلام مردمى ناشناسيد |
|
26 |
پس آهسته به سوى زنش رفت و گوسالهاى فربه [و بريان] آورد |
|
27 |
آن را به نزديكشان برد [و] گفت مگر نمىخوريد |
|
28 |
و [در دلش] از آنان احساس ترسى كرد گفتند مترس و او را به پسرى دانا مژده دادند |
|
29 |
و زنش با فريادى [از شگفتى] سر رسيد و بر چهره خود زد و گفت زنى پير نازا [چگونه بزايد] |
|
30 |
گفتند پروردگارت چنين فرموده است او خود حكيم داناست |
|
31 |
[ابراهيم] گفت اى فرستادگان ماموريتشما چيست |
|
32 |
گفتند ما به سوى مردمى پليدكار فرستاده شدهايم |
|
33 |
تا سنگهايى از گل رس بر [سر] آنان فرو فرستيم |
|
34 |
[كه] نزد پروردگارت براى مسرفان نشانگذارى شده است |
|
35 |
پس هر كه از مؤمنان در آن [شهرها] بود بيرون برديم |
|
36 |
و[لى] در آنجا جز يك خانه از فرمانبران [خدا بيشتر] نيافتيم |
|
37 |
و در آنجا براى آنها كه از عذاب پر درد مىترسند عبرتى به جاى گذاشتيم |
|
38 |
و [نيز] در [ماجراى] موسى چون او را با حجتى آشكار به سوى فرعون گسيل داشتيم |
|
39 |
پس [فرعون] با اركان [دولت] خود روى برتافت و گفت [اين شخص] ساحر يا ديوانهاى است |
|
40 |
[تا] او و سپاهيانش را گرفتيم و آنان را در دريا افكنديم در حالى كه او [در آخرين لحظه] نكوهشگر [خود] بود |
|
41 |
و در [ماجراى] عاد [نيز] چون بر [سر] آنها آن باد مهلك را فرستاديم |
|
42 |
به هر چه مىوزيد آن را چون خاكستر استخوان مرده مىگردانيد |
|
43 |
و در [ماجراى] ثمود [نيز عبرتى بود] آنگاه كه به ايشان گفته شد تا چندى برخوردار شويد |
|
44 |
تا [آنكه] از فرمان پروردگار خود سر برتافتند و در حالى كه آنها مىنگريستند آذرخش آنان را فرو گرفت |
|
45 |
در نتيجه نه توانستند به پاى خيزند و نه طلب يارى كنند |
|
46 |
و قوم نوح [نيز] پيش از آن [اقوام نامبرده همين گونه هلاك شدند] زيرا آنها مردمى نافرمان بودند |
|
47 |
و آسمان را به قدرت خود برافراشتيم و بىگمان ما [آسمان]گستريم |
|
48 |
و زمين را گسترانيدهايم و چه نيكو گسترندگانيم |
|
49 |
و از هر چيزى دو گونه [يعنى نر و ماده] آفريديم اميد كه شما عبرت گيريد |
|
50 |
پس به سوى خدا بگريزيد كه من شما را از طرف او بيمدهندهاى آشكارم |
|
51 |
و با خدا معبودى ديگر قرار مدهيد كه من از جانب او هشداردهندهاى آشكارم |
|
52 |
بدين سان بر كسانى كه پيش از آنها بودند هيچ پيامبرى نيامد جز اينكه گفتند ساحر يا ديوانهاى است |
|
53 |
آيا همديگر را به اين [سخن] سفارش كرده بودند [نه] بلكه آنان مردمى سركش بودند |
|
54 |
پس از آنان روى بگردان كه تو در خور نكوهش نيستى |
|
55 |
و پند ده كه مؤمنان را پند سود بخشد |
|
56 |
و جن و انس را نيافريدم جز براى آنكه مرا بپرستند |
|
57 |
از آنان هيچ روزيى نمىخواهم و نمىخواهم كه مرا خوراك دهند |
|
58 |
خداست كه خود روزى بخش نيرومند استوار است |
|
59 |
پس براى كسانى كه ستم كردند بهرهاى است از عذاب همانند بهره عذاب ياران [قبلى]شان پس [بگو] در خواستن عذاب از من شتابزدگى نكنند |
|
60 |
پس واى بر كسانى كه كافر شدهاند از آن روزى كه وعده يافتهاند |
