|
1. |
Оку! Жараткан Эгеңдин аты менен, |
|
2. |
Инсанды Ал уюган кандан жараткан. |
|
3. |
Оку! Сенин Эгең абдан айкөл – ызаттуу. |
|
4. |
Ал (инсанга) калем менен жазууну үйрөткөн. |
|
5. |
(Ал) инсанга анын билбеген нерселерин билүүнү үйрөткөн. |
|
6. |
О жок, аныгы инсан катуу адашат, чектен ашат. |
|
7. |
(Анын чектен ашышы) өзүнүн байыганын көргөн кезде (болот). |
|
8. |
Акыйкатта, (эй инсан) өз Эгеңе кайтып баруу (бар). |
|
9. |
Көрбөйсүңбү?! Тыюу салган кишини. |
|
10. |
(Тыйды ал) намаз окуган пендени(Мухамедди). |
|
11. |
Көрдүңбү? Ал(Мухамед) туура жолдо болуп атса, |
|
12. |
Же (ал) такыбалыкка(Жараткандан коркууга) буйруп жатса… |
|
13. |
Көрбөйсүңбү?! Тигил(тыюу салуучу) жалганчы деп атса жана (ыймандан) баш тартып жатса… |
|
14. |
(Эми ошонун баарын) Алла көрүп турганын билбедиби? |
|
15. |
О жок! Ант болсун, ал эгерде токтонбосо биз аны көкүлүнөн апчып, сүйрөйбүз. |
|
16. |
(Чапчып сүйрөйбүз) жалганчы жана күнөөкөр көкүлдү. |
|
17. |
Ошондо мейли ал өзүнүн тобун чакырсын. |
|
18. |
Биз күч-кубаттуу – айбаттуу сакчыларды чакырабыз. |
|
19. |
Жок! Ага(каапырга) моюн сунба! (Аллага) сажда кылып, (Аллага) жакында. |
