90. Ал балад – Шахар

1.

Огъай! Мен бу шахар (Меккя) бла ант этеме.

2.

(Мухаммад), бу шахарда турургъа сен тыйыншлыса. (Меккячы гяуурла Мухаммадха анда
джашау бермей, къыстагъандыла. Ол а анда тууб, ёсген джериди).

3.

Мен ант этеме ата бла да (Адам гъ.с.), аны туудукълары бла да.

4.

Биз адам улуну къайгъыланы ичинде джаратдыкъ. (Дуния джашауну, къабыр сорууну,
къыямат кюнню къайгъылары).

5.

Сора ол (адам), анга кишини кючю джетмез дебми турады?

6.

“Мардасыз, къаллай бир рысхы джойдум”, – дейди ол. (Мухаммадха заран салыр ючюн,
аны джауу).

7.

Огъесе, аны чырт киши кёрмейди деб, акъылы алаймыды?

8.

Сора Биз анга эки кёз этмедикми,

9.

бир тил бла эки эрин да бермедикми?

10.

Аны аллына эки джолну да (сайлаугъа) салмадыкъмы?

11.

Сора ол ауушдан ауаргъа кюрешмеймиди? (Къыйын джолну хорларгъа).

12.

Ауушдан аугъан деген неди, сен билемисе?

13.

Ол а къулну башына бош этиу,

14.

неда ачны тойдуруу –

15.

джууукъ джетген ёксюзню,

16.

неда ачдан тёнгереб тургъан мискиннге аш ашатыу.

17.

Андан сора йиман да салыб, бир-бирине сабырлыкъны, рахматны теджеучюледен болуу.

18.

Ма ала – онг иелеридиле (тюзюне баргъанла).

19.

Бизни аятларыбызгъа ийнанмагъанла уа – сол иелеридиле.

20.

Аланы (джаханим) от тутар.