20. Таха

1.	Таа. Хаа.
2.	(Мухаммад), бу Къуранны Биз сени насыбсыз этер ючюн тюшюрмедик,
3.	алай а ол, къуру Аллахдан къоркъгъанлагъа эсгериб, ойлашыргъа ауазды (эсге алыб бойсунур затды),
4.	джерлени да, мийик кёклени да джаратхандан тюшюрюлген,
5.	тахтасына да джарашхан (кёклени джерни оноуун къолуна алгъан) Рахман Аллахдан.
6.	Кёкледе, джерде, экисини арасында, джумушакъ джерни тюбюнде болгъан затла бары да Аныкъыды.
7.	Сен сёзюнгю уллу, гитче айтсанг да (башхасы джокъду), ол ташаны да, джашыртынны да толу биледи.
8.	Аллах деген – Андан ёзге табыныр джукъ болмагъан, “Асмаа ул хуснаа” деб, эм ариу атлары болгъан ким эсе – ма олду.
9.	Мухаммад), сеннге Муссаны хапары келдими (эшитгенмисе аны)?
10.	Ол арлакъда отну кёрюб юйдегисине: “Сиз былай туругъуз, мен бир от эслейме, андан мен сизге не бир кёсёу келтирирме, неда отха бир джол табарма”, – деди.
11.	Сора ол алайгъа келгенинде, анга бир таууш болду: “Эй, Мусса! –
12.	Мен, ишексиз, Иенг Аллахма, эки аякъ кийиминги теш. Ишексиз, сен “Тууаа” деген бир сыйлы тюздесе.
13.	Мен а сени (халкъгъа келечи этерге) сайлагъанма. Энди сен иги тынгыла сеннге ачылгъан затха.
14.	Ишексиз, Мен Менден ёзге къуллукъ этерге тыйыншлы башха джукъ болмагъан Аллахма. Ол себебден къуру Меннге къуллукъ эт, Мени эсгерир ючюн намаз да къыл.
15.	Ишексиз, къыямат кюн келмей къалмаз. Алай а аны къачан келлигин Мен джашырыргъа излейме (белгили этмей), хар бир джанны да талпыууна (ичинде ниетине) кёре хакъы берилир ючюн.
16.	Мусса сеннге, нафсы хауасына баргъан адам, ол кюннге ийнаныугъа, чыртда, чырмау болмасын, алайсыз сен халек болурса.
17.	Аллах анга: “Эй, Мусса! Ол онг къолунгдагъы уа неди?” – деди.
18.	Ол да: “Ол мени таягъымды, мен анга таяннган да этеме, аны бла къойларыма тереклени чапыракъларын да къагъама, ол башха тюрлю кереклиме да джарайды”, – деди.
19.	Аллах да анга: “Эй, Мусса! Аны джерге атчы”, – деди.
20.	Сора Мусса аны атханында, ол ары-бери къымылдаб айланнган бир джылан болду.
21.	Аллах анга: “Къоркъма да, тут къолунг бла, Биз аны сеннге бурун кибик къайытарырбыз”, – деди, –
22.	“Къолунгу да къойнунга сукъчу, ол чыммакъ акъ болуб чыгъар, анга бир заран болмаз. Бу да экинчи аят сеннге. (Адамла ойлашыргъа белги).
23.	Биз быланы сеннге, эм уллу сейирликлерибизден болуб (бердик) кёгюзтдюк.
24.	Энди Мусса, сен Фыргъаууннга бар, ол чекден чыкъгъанды,
25.	Мусса да: “Алай эсе мени кёкюрегими (ол ишни тындырырлай) кенг эт.
26.	Ол Сен бойнума салгъан ишни да меннге тынч эт,
27.	тилими тутханын да Сен бир теш, (тилкъаулугъу болгъанды),
28.	адамла сёзюмю ангылар ючюн,
29.	мени ахлумдан меннге уазир да бер,
30.	къарнашым Харунну,
31.	Аны бла къарыууму кючлю эт,
32.	ишимде да аны меннге нёгер эт.
33.	Биз Сеннге кёб тасбихле-махтаула этер ючюн,
34.	Сени кёб эсгерир ючюн,
35.	ишексиз, Сен бизни кёрюбсе”, – деб тиледи.
36.	Анга Ол: “Эй, Мусса! Сени тилегинг берилди”, – деб джууаб берди.
37.	Мусса, бу джолгъа дери да, Биз сеннге джумушакълыкъ этген эдик да,
38.	ол Биз сени ананга уахью этген затны:
39.	“Сабийинги (чайыр джагъылгъан) четеннге сал да, аны къобан суугъа ат да ий. Суу аны суу джагъагъа келтирир. Сора аны меннге да, анга да джау болгъан биреу алыр”, – деб. (Мусса), Мен кеси джанымдан сени (джауларынга) сюйюмлю этген эдим, хаманда Мени кёз аллымда болуб ёсерча.
40.	Ол (Фыргъауунну адамлары аны суудан алыб, эмчек салыргъа киши табмай тургъан заманда), сени эгечинг келиб алагъа: “Мен анга эмчек салыр адамны айтайыммы?” – деген эди. Алай бла Биз сени ананга къайытаргъан эдик, аны кёзлери да бир къууансынла, мыдах да болмасын деб. Дагъыда, сен артда биреуню да ёлтюрген эдинг, Биз сени ол къайгъыдан да къутхаргъан эдик. Биз сени ма алай бек къаты тукъум сынагъан эдик. Эй, Мусса, сора сен Мадиан ахлусунда талай джылланы тургъан эдинг, сора буйрукъ джетгенинде уа ызынга къайытыб келдинг бери.
41.	(Мусса), Мен сени Кесим ючюн къурагъанма.
42.	Сен да, къарнашынг да Мени аятларымы алыб барыгъыз, эрикмей, талмай Мени эсгериб туругъуз.
43.	Экинг да Фыргъаууннга барыгъыз, ишексиз, ол бек аманнга кетгенди.
44.	Экинг да анга джумушакъ сёлешигиз, ол эсине алыр эсе уа, неда (Менден) къоркъар эсе уа.
45.	Ала экиси да: “Эй, Раббибиз! Ишексиз, ол бизге не бир къыйынлыкъ берирге излер, неда артыкълыкъ этер деб, къоркъабыз”, – дедиле.
46.	Аллах да алагъа: “Къоркъмагъыз, Мен сизни биргегизгеме, эшитген, кёрген да этеме.
47.	Экинг да барыгъыз да анга: “Биз, ишексиз, Сени Раббингден келечибиз, Бану Исраиллени бизни бла джибер, алагъа азаб берме. Биз сени Раббинги аяты бла (сейир заты бла) келгенбиз сеннге (бизге ийнансанг). Тюшюнюб, тюз джолгъа тюзелгеннге салам болсун.
48.	Ишексиз, ётюрюкге санаб, хакъдан джанлаб кетгеннге къыйынлыкъ боллугъу бизге уахью болгъанды деб, айтыгъыз”, – деди.
49.	Сора ол (Фыргъауун) алагъа: “Сизни Раббигиз кимди, эй, Мусса?” – деди.
50.	“Бизни Раббибиз а Кеси джаратхан хар затха кереклисича сыфат (форма) бериб, аланы да орунларына тюзетген ма Олду”, – деди ол.
51.	Фыргъауун алагъа: “Ол алгъа кетген тёлюле уа (ала башха аллахлагъа къуллукъ нек этгендиле сора)?” – деди.
52.	Мусса да анга: “Ол затны билими Раббими джанында буйрукъла джазылгъан китабдады. Мени Раббим не джангылмайды, не унутмайды,
53.	джерни да тюбюгюзге тёшек этди, аны юсюнде сизге джолла салды, кёкден сууну да эндирди”, – деди. Биз, аны бла уа, пара – пара (эркек, тиши) тюрлю -тюрлю битимле чыгъарабыз,
54.	аладан кесигиз да ашагъыз, малларыгъызны да кютюгюз, деб. Ишексиз, ма ол ишде акъыл иелерине ойлашыргъа сейир зат барды.
55.	Биз сизни андан (топуракъдан) джаратханбыз, сизни анга да къайытарабыз, экинчи кере да андан чыгъарыбыз, (тирилтиб).
56.	Биз Фыргъаууннга хар не тюрлю аятларыбызны да кёгюзтген эдик, алай а ол аланы ётюрюкге санаб, чарлагъан эди.
57.	Ол анга: “Эй, Мусса! Хыйнынг бла сен бизни джашагъан джерибизден къыстаргъамы келгенсе сора?
58.	Сеникича хыйны биз да бек тынч эталырбыз. Не бизники, не сеники болмагъан бир джерде болджал сал да сёз бегит, сиз да, биз да джыйылайыкъ да эришейик”, – деди ол.
59.	Мусса да анга: “Ол – бир джасалгъан байрам кюн болсун, халкъ да эртденликде джыйылыб къарарча”, – деди.
60.	Сора Фыргъауун джайылыб, табхан хыйлачысын (кёзбаучуларын) джыйыб келди.
61.	Сора Мусса алагъа: “Сизге къыйынлыкъ! Аллахха ётюрюкню чыгъарыб, кюрешмегиз (Аллахны белгили аятларына кесигизникилени тенг этиб). Алай болмаса, Ол къыйынлыкъ бериб, сизни баш – тюбюгюзге этер. Анга кеси джанындан джукъ чыгъаргъан ёкюнмей къалмаз”, – деди.
62.	Сора кёзбаучула Муссаны айтханына тынгылаб, ишлеринде тартыш болуб, джашыртын кенгеш этген эдиле.
63.	Ала бир – бирине: “Ишексиз, ала экиси да хыйнычыладыла, ала сизни хыйнылары бла, сизни джеригизден къыстаргъа излейдиле. Ол ары дери болгъан махтаулу джолугъузну да сизден тайдырыргъа умут этедиле.
64.	Не тюрлю хыйлагъызны да къоймай, джыялгъаныгъызны барын да джыйыгъыз. Сора (хорлатмазча) саф – саф болуб бирден сюелигиз. Бюгюн ким башха чыкъса, ол насыблы болур”, – деб оноулашдыла.
65.	Сора ала: “Эй, Мусса! Биринчи сенми атаса, огъесе, бизми башлайбыз?” – дедиле.
66.	Мусса да алагъа: “Да атыгъыз сиз”, – деген эди. Сора атханларында аланы джыджымлары, таякълары кёзбау болуб, аны кёзюне къымылдаб баргъанча кёрюннген эдиле.
67.	Сора Муссаны джюрегине къоркъуу келген эди.
68.	Биз анга: “Къоркъма, ишексиз, сен баш боллукъса,
69.	ол онг къолунгда таягъынгы ат, ол аланы кёзбауларын, барын да джутуб къояр, ишексиз, ала этген – кёзбауду, кёзбаучу уа къачанда къайда да онгмайды”, – деген эдик.
70.	Сора (Аллахны буйругъу толуб, Мусса таягъын атханлай), ол кёзбаучула садждеге джыгъылыб: “Мусса бла Харунну Раббийлери Аллахха ийнандыкъ”, – деб тохтадыла.
71.	Фыргъауун да алагъа: “Тохта, сора мен сизге эркинлик бергинчи дерими, ийнандыгъыз анга? Ишексиз, ол сизге кёзбауну юретген тамадагъызды. Мен сизни къолларыгъыз бла аякъларыгъызны чалышдырыб (онг къол бла сол аякъ) кесдириб, тёнгегигизни да пальма терекге кердирмей къоймам. Сора азаб бериуде ким кючлюрек болгъанын да, джер юсюнде ким кёбюрек турурун да сиз ол заманда билирсиз”, – деди.
72.	Сора кёзбаучула да: “Джаратхандан (Аллахдан) бизге ачыкъ далилле келгенден сора, сен бизге бир джукъ да эталмазса (ийманыбызны алалмазса), этер оноунгу эт. Не этеринги да, къуру бу дунияда этериксе. (Ол дунияда уа сени биз хорларбыз, сен а отха кетерсе).
73.	Ишексиз, биз Раббибизге ийман салдыкъ. Ол бизни гюнахларыбызны да, ол сен къоймай этдирген кёзбауну да, кечер деб умут этебиз. Сенден эсе Аллах хайырлыды. Ол Кеси да ёмюрлюкдю”, – дедиле.
74.	Ишексиз, ассы болуб Раббисини аллына ким келсе, сёзсюз, анга болуру джаханимди. Ол анда не ёлмез, не сау болмаз.
75.	Муъмин болуб ашхы ишле да этиб келгенлеге уа анда, эм мийик дараджала хазырдыла:
76.	тюбю бла суула баргъан Аднан джаннетле, анда ёмюрге турургъа. Ол затха джетиширик а, кесин гюнахдан тазалаб (сакъланыб) кюрешген адамды.
77.	Сора (ахырында) Биз Муссагъа уахью этиб: “Къулларымы ал да, кече бла Фыргъауундан кет. Тенгизни да таягъынг бла уруб алагъа джол сал, къургъакъдача ётюгюз. Не ала джетедиле деб, не (суу тюбюнде къалабыз деб), къоркъма”, – дедик.
78.	Сора Фыргъауун аскери бла ызларындан сюреме деб, (ары киргенинде, суу) башларын джабыб, ала аны тюбюнде къалдыла.
79.	Фыргъауун а, кесини халкъын ма алай аджашдырды, аланы тюз джолгъа салмады.
80.	Эй, Бану Исраилле! Биз сизни алгъа, джауугъуздан къутхаргъан эдик. Артда Синай тауну онг къабыргъасында сизни бла ант да бегитген эдик, сизге кёкден манна бла салуаны да тюшюрген эдик:
81.	“Биз сизге берген ма бу таза ашдан ашагъыз, мардадан ётмегиз, алай болмаса, сизге Мени ачыуум тыйыншлы болур. Мени ачыуум тыйыншлы болгъан а, халек болмай къалмаз.
82.	Ишексиз, таубагъа къайытыб, ийман салыб, ашхы къуллукъла да эте тюз джолну баргъан адамлагъа уа, Мени алагъа кечмеклигим бек уллуду”, – деб, билдирген эдик.
83.	Аллах анга: “Эй, Мусса! Халкъынгы къоюб, бери келирге нек ашыкъдынг?” – деди. (Мусса Синай таугъа Тауратны алыргъа баргъанында).
84.	Ол да Анга: “Эй Раббим, ала анда мени джолуму бара къалдыла. Мен а Сени разылыгъынга ашыгъыб келгенме”, – деди.
85.	Аллах да анга: “Ишексиз, сен кетгенден сора Биз къауумунгу фитнагъа салыб сынадыкъ. Аланы бир самариянлы аджашдырды”, – деди.
86.	Сора Мусса халкъына ачыулу, мыдах халда, къайытды. Сора (келиб халны кёргенинде, Тауратны къангаларын джерге атыб), алагъа: “Эй, халкъым! Раббигиз сизге ашхы затны (Тауратны) этерге сёз бермегенми эди сора? Сизге ол (болджал) узунму кёрюндю? Огъесе, Раббигизни чамланыуунму болурунму изледигиз? Меннге берген сёзюгюзню нек тутмадыгъыз сора?” – деди. (Мусса анда къыркъ кюн тургъанды. Ол кёзюуде чууутлула бузоугъа табыннгандыла)
87.	Ала анга: “Биз сёзюбюзню кеси эркинлигибиз бла бузмадыкъ. Алай а (Мисирде) бир къауумну алтыны бизге къоймай джюкленнген эди. Сора биз аны (отха) салгъан эдик, бизни кибик самариянлы да салгъан эди (отха эритирге)”, – дедиле.
88.	Сора самариянлы алагъа андан тёнгеги болгъан, ынгырдагъан алтын бузоу этиб чыгъаргъан эди. Сора ол да, аны нёгерлери да: “Ол (Мусса) унутуб къойгъанды ансы, сизни да, Муссаны да аллахыгъыз ма буду”, – дедиле.
89.	Ала уа аны сёз бла джууаб къайытаралмагъанын, неда алагъа не хата, не хайыр этер къарыуу болмагъанын кёралмаймы эдиле сора?
90.	Ары дери уа Харун алагъа: “Эй, къауум! Бу сизге къуру сынамды. Иегиз а, къуру Рахман Аллахды. Мени ызымдан келигиз, буйругъума да бойсунугъуз”, – деген эди.
91.	Ала да анга: “Биз Мусса къайытхынчы дери, бузоугъа къуллукъ этгенни, чыртда къоярыкъ тюлбюз”, – деген эдиле.
92.	Мусса къайытханында: “Эй, Харун! Аланы аджашханларын кёре тургъанлай, нек тыймадынг сора?
93.	Мени джолум бла нек бармагъанса? Огъесе, буйругъума ассымы болгъанса?” – деди.
94.	Ол да анга: “Эй, анамы джашы! мени сакъалымдан, башымдан тартма. Сен меннге: “Бану Исраиллени араларын бёлдюнг!” – дейсе деб, къоркъдум. Ала мени сёзюме къарамай эдиле”, – деди.
95.	Мусса ары бурулуб: “Эй, самариянлы, сен а не айтырыкъса (неди бу ишинг)?” – деди.
96.	Ол да анга: “Мен ала кёрмегенни кёрген эдим. Сора келечи (Джабраил) ётген аякъ ыздан ууучум бла (топуракъ) алыб, аны бузоу суратха себген эдим. Нафсым (джюрегим) алай сюйген эди”, – деди.
97.	Мусса да: “Къора мындан! Энди мындан ары сен дунияда: “Манга тиймегиз”, – дегенлей айланырса, (келепен ауруулу болуб). Ол дунияда уа сени барыр джеринг сёз берилиб, хазырды. Энди сен, ол къадалыб къуллукъ этиб кюрешген аллахынга иги къара! Биз аны отда кюйдюрюб (эритиб), тенгизни теренине себиб тас этиб къояйыкъ.
98.	Сизни Аллахыгъыз а Андан башха табыныргъа тыйыншлы зат болмагъан, къуру Бир Аллахды. Ол билим бла хар затха да джетишибди”, – деди.
99.	(Мухаммад), Биз сеннге бурун хапарладан, (сен кёрмеген) эртде ётген хапарны ма былай ачабыз. Биз сеннге кеси джаныбыздан эсгертме (Къуранны да) саугъаладыкъ.
100.	Анга (Къураннга) ким арт бурса, ол къыямат кюн уллу джюк кёлтюрюр,
101.	ол (джюк, азаб) анда аланы юслерин ёмюрлюкге басар. Къыямат кюн, ол ала кёлтюрген джюк, нечик аманды.
102.	Сора сургъа къаты юфгюрюлген кюн, Биз ассыланы (махшаргъа) кёк кёзле этиб джыярбыз, (не асыры къоркъгъандан сокъур болуб, ау басыб, неда бек эрши кёзле болуб).
103.	Ала ол кюн бир – бирине: “Биз джерде он кюнден кёб а турмадыкъ”, – деб, шыбырдашырла.
104.	Ала нени юсюнден шыбырдашханларын а Биз бек иги билиб турабыз, аланы эм иги ангылагъан бирлери: “Огъай, сиз (дунияда) бир кюнден кёб турмадыгъыз”, – дегенин да.
105.	Ала сенден: “Ол кюн таула уа къалай болурла”, – деб, сорадыла. Сен алагъа: “Раббим аланы джукъларын къоймай себер,
106.	аланы тюзетиб, джерни сып – сыйдам этер,
107.	ол кюн сен джер юсюнде не бир дуппурчукъ, не бир чунгурчукъ кёрмезсе”, – де.
108.	Сора (джер сыйдам болгъандан сора), ала ары – бери бурулур мадарлары болмай, (сюдге) чакъырыучу (мёлекни) ызындан барырла. Сен ол кюн, Рахман Аллахдан къоркъгъандан, къуру аякъ шыкъыртдан ёзге джукъ эшитмезсе.
109.	Ол кюн, къуру Рахман Аллах сёзюне разы болуб, Ол эркинлик берген адам болмаса, кишини шафагъатындан хайыр болмаз.
110.	Ол ётгенни да, энди келликни да билибди. Ала уа Аны билиминден джукъну да къуршалаялмайдыла (туура болалмайдыла).
111.	(Ол кюн) адамла, (тюрленмей) хаманда сау туруучу Аллахны аллында, бетлери да энгишге ийилиб, (уялгъандан башларын ёрге кёлтюралмай) турурла. Сыртына терсликни кёлтюрюб баргъан адам а ёкюнюр.
112.	Ийманы бла ашхы къуллукъла да этиб баргъан адамгъа уа, аннга не терслик, не тарлыкъ болады деб, къоркъуу болмаз.
113.	Да ма алай, Биз буйрукъларыбызны тизиб, Къуранны арабны тилинде тюшюрдюк, адамланы къоркъутуб, сагъайтыр ючюн. Ким билсин, ала Аллахдан бир къоркъар эселе уа. Неда Къуран алагъа бир джангы эс табдырыр эсе уа.
114.	Хакъ оноучу – Мийик, Ёр Аллахды. (Мухаммад), сеннге уахью келиб тыннгынчы дери, аны (адамлагъа) окъургъа ашыкъма. Сен: “Эй, Раббим! Билимими ёсдюр” – деб, тилеб тур.
115.	Биз (бурун) Адам файгъамбар бла да бегим этген эдик, (терекден ашамазгъа), алай а Биз анда бегим табмагъан эдик, ол сёзюн унутхан эди.
116.	(Эй, Мухаммад), эсге ал, Биз мёлеклеге: “Адамгъа баш уругъуз”, – дегенибизни. Иблисден къалгъанла баш ургъан эдиле, ол а унамагъан эди.
117.	Биз да: “Эй, Адам, бу сеннге да, къатынынгы да душманды, сакъ болугъуз, ол сизни джаннетден чыгъарыб иймесин, ол заманда сен джарлы болурса,
118.	сен анда не ачлыкъ, не джаланнгачлыкъ кёрмезсе,
119.	не суусабдан, не иссиликден инджилмезсе”, – деген эдик.
120.	Сора анга шайтан уасуаса (уу) салыб кюрешиб: “Эй, Адам, мен сеннге ёмюрлюкню терегин, неда чырт тюрленмеген патчахлыкъны кёгюзтейимми?” – дегенди
121.	Ала экиси да алданыб, андан ашагъан эдиле. Сора айыб джерлери ачылыб уялгъан эдиле. Амалсыздан юслерин джаннет чапракъла бла джабаргъа кюрешген эдиле. Алай бла Адам Раббисини буйругъун бузгъан эди, тюз джолдан да терсейген эди.
122.	Раббиси артда аны кечиб, джангыдан сайлаб алыб, тюз джолгъа салгъан эди.
123.	Аллах алагъа (адам улугъа, джинлеге): “Тюшюгюз экинг да джаннетден, бир – биринге душман болгъан халда. Мен сизни ызыгъыздан китаб ийиб, тюз джолну кёгюзтюрме. Менден сизге ол (китаб, буйрукъ) баргъан заманда, Мени тюз джолуму ызындан баргъан не аджашмаз, не насыбсыз болмаз.
124.	Алай а Мен ийген затдан ким арт бурса, аны джашауу тар – къыйын болур. Къыямат кюн махшаргъа да, Биз аны сокъур этиб джыярбыз”, – деген эди.
125.	Ол да: “Я Рабби! Мени махшаргъа сокъур этиб нек джыйдынг, (дунияда) кёзлерим сау эдиле да”, – дер.
126.	Аллах да анга: “Да иш алайды, Бизни аятларыбыз баргъан заманда сен аланы сан этмей, унутуб къойгъанса, энди бюгюн сен да ма алай унутулдунг”, – дер.
127.	(Джашауун) зыраф ётдюрюб, Раббисинден келген аятлагъа да ийнанмагъаннга Бизни джал беририбиз, ма алайды. Ахыратны азабы уа бек къатыды, дайымды.
128.	Биз алагъа дери тюб этген, ала да ол джуртлада джюрюб, айлана тургъан элле, сора аланы ойлашдырыб тюз джолгъа бир тюзетмедилеми? Ишексиз, акъыл иелерине ол затда тамам оюм барды.
129.	Белгили болджалы салыныб, Раббинги эртдеден бериб къойгъан сёзю болмаса, алагъа амалсыз халеклик келмей къалмаз эди.
130.	Ол себебден (Мухаммад), ала айтхан затлагъа тёз. Сен кюн чыгъарны аллы бла да, кюн батханны аллы бла да, махтаула эте Раббинги тазала (баш ур, намаз эт), кече кёзюледе (ашхам бла джассы) тазала, кюнню эки къыйырында да (тасбихле эт). Ким биледи, (алай этиб турсанг), ахыратда разы болур (къууаныр) эсенг а.
131.	Мухаммад), дунияда сынар ючюн, Биз бир къауумгъа хайырланыргъа берген тюрлю – тюрлю дуния джасанмасы байлыкъгъа, кёз къаратма. Раббинги анда берлик рысхысы хайырлыды эмда тауусулмазлыкъды.
132.	Юйдегинге да намаз этерге буюр, (намазсыз турмасынла) кесинг да анга сакъ бол, Биз сенден рысхы тилемейбиз, Бизбиз сеннге рысхы бериучю. Ишни ахыры уа, (хайыр табыб къууанныкъла), къуру Аллахдан къоркъгъанланыкъыды.
133.	Меккачыла: “Мухаммад Раббисинден (биз ийнанырлай) бир аят келтирсе эди”, – дедиле. Ол алгъынгы келген китабладан алагъа ачыкълаучу сейир затла келмегенми эдиле сора?
134.	Биз аланы (Мухаммад) сен келгинчи къыйынлыкъ бериб, халек этген болсакъ, ала: “Бу сыйсызлыкъны, учузлукъну бизге бергинчи Сен бизге келечи ийген болсанг, энди биз Сени аятларынгы ызындан бармай къалмаз эдик”, – дер эдиле.
135.	(Мухаммад), сен алагъа: “Барыбыз да сакълайбыз, сиз да сакълагъыз (ашыкъмай). Сора тюз джолда кимле баргъанларын да, тюзелгенле кимле болгъанларын да артда ангыларсыз”, – деб айт.