1. |
ვფიცავ, გარიჟრაჟს! |
2. |
და ათ ღამეს! |
3. |
და ლუწსა და კენტს! |
4. |
და ღამეს, როცა ის გადადის! |
5. |
ნუთუ გონიერთათვის ფიცი საკმარისი არ არის? |
6. |
ნუთუ არ გინახავს, როგორ მოექცა ღმერთი შენი ადის ხალხს? |
7. |
სვეტებიან ქალაქ ირემს, |
8. |
რომლის მსგავსი არცა ქმნილა ქვეყანასა? |
9. |
და სემუდეველებს, რომლებიც ხეობის კლდეებში საცხოვრებლებს კვეთდნენ? |
10. |
და პირამიდების პატრონ ფარაონს? |
11. |
ისინი სჩადიოდნენ მჩაგვრელობას ქვეყნებში. |
12. |
ამგვარად გაავრცელეს იქ უკეთურობა. |
13. |
ამიტომაც შენმა ღმერთმა აწვნია მათ დამსჯელი მათრახი! |
14. |
უეჭველად, ღმერთი შენი მუდმივად ათვალყურებს (მათ მოქმედებებს)! |
15. |
მაგრამ ადამიანი, რომელსაც გამოსცდის ღმერთი მისი, უბოძებს ქონებასა და შეძლებას, მაშინ იტყვის: ღმერთმა ჩემმა მადლი მოიღო ჩემზე (რაც მეკუთვნოდა, ის მომცაო)! |
16. |
მაგრამ როდესაც სცდის მას და უზღუდავს საკვებს, მაშინ იტყვის: ღმერთმა ჩემმა დამამცირაო! |
17. |
არამც და არამც! თქვენ თავად პატივს არ მიაგებთ ობოლს, |
18. |
და არ აქეზებთ ერთმანეთს ღატაკთა დასაპურებლად, |
19. |
და მემკვიდრეობას (ალალისა და არამის განუსხვავებლად) ხარბად მიირთმევთ, |
20. |
და გიყვართ ქონება გადაჭარბებული სიყვარულით. |
21. |
არამც და არამც! როცა მიწა პატარ-პატარა ნაწილაკებად იქცევა და ქვეყანა გასწორდება, |
22. |
მოევლინება ღმერთის ბრძანება და ანგელოზები მწკრივებად დადგებიან! |
23. |
ოდეს დააშურონ ჯოჯოხეთი, იმ დღეს შეიგნებს ადამიანი, მაგრამ რაშიღა გამოადგეს შეგნება? |
24. |
იტყვის: ნეტავ, ჩემი ცხოვრებისთვის წამემძღვარებია ! |
25. |
იმ დღეს ვერავინ დასჯის მსგავსად მისა (ალლაჰისა), |
26. |
და ვერავინ დაადებს ისეთ ბორკილებს, როგორსაც ის (ალლაჰი)! |
27. |
ო, სულო, დაოკებულო (დამშვიდებულო)! |
28. |
დაუბრუნდი შენს ღმერთს კმაყოფილი, სიმშვიდემოპოვებული! |
29. |
შედი ჩემს მსახურთა რიგებში! |
30. |
შედი ჩემს სამოთხეში! |