1. |
ნუნ. ვფიცავ კალამს და იმას, რაცაა სტრიქონ-სტრიქონ დაწერილი. |
2. |
არა ხარ შენ შენი ღმერთის წყალობით გიჟი, |
3. |
და უეჭველად, შენთვის საზღაურია გამოულევი, |
4. |
და უეჭველად, შენ ადგახარ უმაღლეს ზნეობას! |
5. |
მაშ, მალე შენ იხილავ და ისინიც იხილავენ |
6. |
თქვენ შორის ვინ არის შეშლილი. |
7. |
უეჭველად, შენი ღმერთი უკეთ უწყის, თუ ვინ აცდა თავის გზას და უკეთ უწყის ჭეშმარიტ გზაზე მყოფთ. |
8. |
მაშ, არ დამორჩილდე ცრუდ შემრაცხველთ! |
9. |
ისურვეს მათ, რომ ხელი აიღო და მაშინ ისინიც ხელს აიღებენ. |
10. |
და არ მიჰყვე არც ერთ მაფიცარს, უღირსს, |
11. |
ზურგს უკან მკილავს, საზიზღარი ჭორის გამავრცელებელს, ცილისმწამებელს, |
12. |
სიკეთის აღმკვეთს, ზღვარგადასულს, ცოდვილს. |
13. |
სასტიკს და გარდა ამის უკაკნოდ შობილს |
14. |
თუნდ იყოს ძეების და ქონების პატრონი. |
15. |
და როცა ჩვენი აიათები ეკითხება, ამბობს: ზღაპრებია პირველყოფილთა. |
16. |
სულ მალე დავასვამთ მას დაღს ცხვირზე! |
17. |
უეჭველად, ჩვენ გამოვცადეთ ისინი, ისევე როგორც გამოვცადეთ ბაღის მკვიდრნი, რომელთაც დაიფიცეს: „ხვალ ალიონზე დავკრეფთ მოსავალს“. |
18. |
და არც გამონაკლისი დაუყოლებიათ. |
19. |
მაგრამ ზედ შემოეხვია მას გრიგალი შენი ღმერთისგან, როცა მათ ეძინათ. |
20. |
ამრიგად, გარდაიქცა შავ მიწად. |
21. |
ბოლოს, როცა გათენდა, ერთმანეთს გადასძახეს: |
22. |
დილიდანვე წამოდით თქვენ სამკალში, თუკი უნდა დაკრიფოთ! |
23. |
მაშინვე გაეშურნენ და ერთმანეთში ბურტყულებდნენ: |
24. |
არ შემოვუშვათ აქ დღეს არც ერთი ღატაკი. |
25. |
და დილაადრიანად წავიდნენ იმ განზრახვით, რომ მათ ძალუძდათ აღკვეთა. |
26. |
ხოლო როცა დაინახეს, თქვეს: უეჭველად, ჩვენ ავცდით! |
27. |
არა, ჩვენ გავღატაკდით! |
28. |
და თქვა მათგან გონიერმა: განა არ მითქვამს თქვენთვის, ეგების ქება-დიდება აღუვლინოთ ! |
29. |
თქვეს: დიდება ჩვენს ღმერთს! უეჭველად, უსამართლოდ მოვიქეცით! |
30. |
და მოჰყვნენ ერთმანეთის გაკიცხვას. |
31. |
თქვეს: „ვაი, ჩვენ! უეჭველად, ჩვენ ვიყავით უსამართლონი! |
32. |
ეგების, ჩვენმა ღმერთმა, შეგვიცვალოს მასზე უკეთესით. უეჭველად, ჩვენი წადილი მხოლოდ და მხოლოდ ჩვენი ღმერთის კმაყოფილების მოპოვების სურვილია… |
33. |
სწორედ ესაა სასჯელი. და უთუოდ, სასჯელი საიქიოსი უდიდესია, ნეტავ სცოდნოდათ!… |
34. |
უეჭველად, ღვთისმოშიშთათვისაა თავიანთი ღმრთის წინაშე ნეტარი სამოთხენი. |
35. |
განა ჩვენ დავადგენთ მუსლიმებს ცოდვილთა დარად? |
36. |
რა გემართებათ თქვენ, როგორღა ნსჯით? |
37. |
ნუთუ გაქვთ წიგნი, რომელშიც კითხულობთ? |
38. |
თუ თქვენთვის მასშია, რასაც ისურვებთ? |
39. |
ან იქნებ ჩვენთან აღთქმა გაქვთ დადებული აღდგომის დღემდე, უეჭველად, თქვენია იგი, რასაც ნსჯით? |
40. |
ჰკითხე მათ, რომელია მათგან ამის თავდები? |
41. |
ან იქნებ ჰყავთ მოზიარენი? მაშ, მოიყვანონ მათი მოზიარენი, თუ არიან მართალნი! |
42. |
იმ დღეს, როცა გაირკვევა სიმართლე, სეჯდის აღსრულებისკენ მოხმობილ იქნებიან, მაგრამ ვერ შეძლებენ. |
43. |
შიშისგან თვალდახრილნი, შემოეკვრებათ მათ დამცირება, რამეთუ სეჯდის შესრულებისკენ ჯანმრთელობის დროს მოხმობილ იყვნენ. |
44. |
დაე, დამიტოვე მე ვინც ცრუდ შერაცხა ეს სიტყვა , ნელ-ნელა მივიყვანთ დაღუპვამდე , ისე რომ ვერც კი გაიგებენ ამას! |
45. |
და გადავუვადებ მაგათ. უეჭველად, ჩემი მახე მტკიცეა! |
46. |
ნუთუ სთხოვ შენ მათ საზღაურს? ამიტომაც ისინი ვალით დამძიმებულნი არიან? |
47. |
ან იქნებ უხილავი მათ წიაღშია და ისინი იწერენ? |
48. |
მაშ, მოითმინე მსჯავრი შენი ღმერთის. და არ იყო მსგავსი თევზის მეგზურისა, აკი, მოუხმო მან, როცა დარდიანი იყო. |
49. |
რომ არ სწეოდა მას წყალობა თავისი ღმერთისგან, უთუოდ, გადასროლილი იქნებოდა მოშიშვლებულ უდაბნოში გაკიცხული. |
50. |
მაგრამ გამოარჩია იგი თავისმა ღმერთმა. ამრიგად, დაადგინა იგი მართალთა შორის. |
51. |
ლამისაა, რომელთაც უარყვეს, დაგმარხონ შენ მზერით, როცა გაიგონეს შეხსენება და ამბობდნენ: „იგი ნამდვილად შეშლილია! |
52. |
თუმცაღა ის მხოლოდ შეგონებაა სამყაროთათვის . |