| 1. | მოახლოვდა საათი და ორად გაიპო მთვარე. |
| 2. | და რომც იხილონ სასწაული, სახეს აქცევენ და ამბობენ: „ეს გრძნეულებაა მუდმივი!“ |
| 3. | ცრუდ შერაცხეს და აყვნენ თავიანთ ვნებებს, მაგრამ ყოველი საქმე გადაწყვეტილია. |
| 4. | და ვფიცავ, მათ მიუვიდათ ამბავნი, რომელშიც არის (საქციელის) გადათქმევინება. |
| 5. | (ეს აბვავნი) სიბრძნეა სრულყოფილი. ამის მიუხედავად, გაფრთხილებებმა ვერას არგო. |
| 6. | მაშ, სახე შეაქციე მათ. იმ დღეს მოუხმობს მხმობელი არასასურველი რამისკენ . |
| 7. | დაბეჩავებული მზერით გამოვლენ საფლავებიდან, როგორც მიმოფანტული კალიები. |
| 8. | სირბილით მივლენ მომხმობთან. ურწმუნონი იტყვიან: „ეს მძიმე დღეაო!“ |
| 9. | როგორც მათ უწინ ცრუდ შერაცხა ნუჰის ხალხმა, ამგვარად ცრუდ შერაცხეს ჩვენი მსახური და თქვეს: „შეშლილიაო“ და ხელი შეუშალეს. |
| 10. | მაშინ შეჰღაღადა თავის ღმერთს: „უეჭველად, მე ძლეული ვარ. მაშ, შემეწიე!“ |
| 11. | ამიტომაც ჩვენ გავხსენით ზეცის კარები მოჩხრიალე წყლით. |
| 12. | და ამოვხეთქეთ მიწა ნაკადულებად, წყლები შეიყარნენ იმ საქმისთვის, რომელიც წინასწარ იყო გადაწყვეტილი. |
| 13. | და ჩვენ გადავიყვანეთ იგი ძელებითა და ლურსმნებით შეჭედილით. |
| 14. | დაცურავდა ჩვენი მფარველობის ქვეშ ჯილდოდ იმისთვის, რომელიც უარყვეს. |
| 15. | და ვფიცავ, ჩვენ დავტოვეთ იგი სასწაულად. მიუხედავად ამისა, განა არის ვინმე, ვინც შეიგონებს? |
| 16. | მაშ, როგორი იყო ჩემი სასჯელი და შეგონებანი?! |
| 17. | და ვფიცავ, ჩვენ გავაიოლეთ ყურანი შეგონებისთვის. მიუხედავად ამისა, განა არის ვინმე, ვინც შეიგონებს? |
| 18. | ცრუდ შერაცხეს ადიელებმა . მაშ, როგორი იყო ჩემი სასჯელი და შეგონებანი?! |
| 19. | უეჭველად, ჩვენ მოვავლინეთ მათზე სუსხიანი ქარიშხალი იმ ავბედით ხანგძლივ დღეს. |
| 20. | იგი ფხვრიდა ხალხს, თითქოს ძირფესვიანად აღმოფხვრილი პალმის ხეთა ძირკვნი. |
| 21. | მაშ, როგორი იყო ჩემი სასჯელი და შეგონებანი?! |
| 22. | და ვფიცავ, ჩვენ გავაიოლეთ ყურანი შეგონებისთვის. მიუხედავად ამისა, განა არის ვინმე, ვინც შეიგონებს? |
| 23. | ცრუდ შერაცხეს სემუდეველებმა შეგონებანი. |
| 24. | ასე თქვეს: „განა ჩვენგან რომელიმე ადამიანს უნდა გავყვეთ? მაშინ, უეჭველად, ცხად გზააბნევასა და ცდომილებაში აღმოვჩნდებით. |
| 25. | ნუთუ ჩვენგან მხოლოდ მასზე ზეგარდმოხდა შეხსენება? არა, იგი მატყუარა და ყოყოჩია!“ |
| 26. | ისინი ხვალ გაიგებენ, ვინ არის მატყუარა და ყოყოჩი! |
| 27. | უეჭველად, ჩვენ ვართ წარმგზავნი დედალი აქლემისა გამოცდად. მაშ, უთვალთვალე მათ და მოითმინე. |
| 28. | და ამცნე მათ, რომ წყალი განაწილებულია მათ შორის ყოველი დალევისთვის. ვისი ჯერიცაა, მზად შეიქმნება. |
| 29. | ცოტა ხნის შემდეგ უხმეს თავიანთ მეგობარს. მაშინ მან იშიშვლა ხმალი, ფეხებიდან მოცელა და დაამხო იგი. |
| 30. | მაშ, როგორი იყო ჩემი სასჯელი და შეგონებანი?! |
| 31. | უეჭველად, ჩვენ მოვუვლინეთ საშინელი ხმა. ამგვარად ისინი გარდაიქცნენ, როგორც თივა მოცელილი. |
| 32. | და ვფიცავ, ჩვენ გავაიოლეთ ყურანი შეგონებისთვის. მიუხედავად ამისა, განა არის ვინმე, ვინც შეიგონებს? |
| 33. | ცრუდ შერაცხეს ლუტის ხალხმა შეგონებანი. |
| 34. | უეჭველად, ჩვენ მოვუვლინეთ ქვების გრიგალი, გარდა ლუტის ოჯახისა. ჩვენ დავიხსენით ისინი განთიადისას, |
| 35. | წყალობად ჩვენი წიაღიდან. ასე მივუზღავთ, ვინც მადლიერია. |
| 36. | და ვფიცავ, ისინი შეაგონა მკაცრი სასჯელის თაობაზე, მაგრამ ეჭვით შეხვდნენ შეგონებანს! |
| 37. | და ვფიცავ, თვალი ჩამოდვეს მის სტუმრებს, თვალის ჩინი წავართვით მათ. მაშ, იგემეთ ჩემი სასჯელი და შეგონებანი ჩემი! |
| 38. | და ვფიცავ, დილაუთენია დაატყდათ დაუცხრომელი სასჯელი. |
| 39. | მაშ, იგემეთ ჩემი სასჯელი და შეგონებანი ჩემი! |
| 40. | და ვფიცავ, ჩვენ გავაიოლეთ ყურანი შეგონებისთვის. მიუხედავად ამისა, განა არის ვინმე, ვინც შეიგონებს? |
| 41. | და ვფიცავ, მივიდა ფარაონის სახლეულთან შეგონებანი! |
| 42. | მათ ცრუდ ჩათვალეს ჩვენი სასწაულნი ერთბაშად, ამიტომაც შევიპყარით ისინი ძლევამოსილისა, ყოვლისშემძლის შეპყრობით. |
| 43. | განა თქვენი ურწმუნონი უკეთესნი არიან იმათზე ? ან იქნებ თქვენ ხელშეუხებლობის პირობა გებოძათ, წერილთა თანახმად? |
| 44. | ან ამბობენ: „ჩვენ ერთსულოვანი ვართ და ჩვენ ღირსნი ვართ გამარჯვების.“ |
| 45. | სულ მალე დამარცხდება ეს ჯგუფი და უკუიქცევიან! |
| 46. | არა, ჟამი მათი აღთქმული დროა და ეს ჟამი მრისხანე და შემაძრწუნებელია! |
| 47. | უეჭველად, ცოდვილნი ცხად გზააბნევასა და ცდომილებაში აღმოჩნდებიან. |
| 48. | იმ დღეს პირქვე დამხობილნი გაირეკებიან ცეცხლში. იგემეთ შეხება ჯოჯოხეთის! |
| 49. | უეჭველად, შევქმენით ყოველი თავისი ბედისწერით. |
| 50. | და ჩვენი ბრძანება მხოლოდ ერთია, ისეთივე, როგორც თვალის დახამხამება . |
| 51. | და ვფიცავ, გავანადგურეთ თქვენი მსგავსნი. მიუხედავად ამისა, განა არის ვინმე, ვინც შეიგონებს? |
| 52. | და ყოველივე, რაც ქმნეს, დაცულ წიგნშია, |
| 53. | და ყველაფერი მცირე და დიდი აღნუსხულია. |
| 54. | ღვთისმოშიშნი კი, უეჭველად, ბაღებში და მდინარეებში იქნებიან, |
| 55. | ძლევამოსილ მბრძანებელთან, ჭეშმარიტების სამყოფელში. |
