| 1. | ტა. სინ. მიმ. |
| 2. | ეს ცხადი წიგნის აიათებია! |
| 3. | დარდისგან შეიძლება თავიც დაიღუპო, რამეთუ არ ხდებიან მორწმუნენი! |
| 4. | თუ ჩვენ ვინებებთ, ზეციდან გარდმოვავლენთ სასწაულს, რომლის წინაშე მორჩილად მოიხრიან ქედს! |
| 5. | როგორი შეხსენებაც არ უნდა მიიღონ მოწყალისაგან, ზურგს აქცევენ მას! |
| 6. | უეჭველად, მათ შერაცხეს ეს სიცრუედ და მიუვათ მათ ამბავი იმისა, რასაც დასცინოდნენ! |
| 7. | ნუთუ ვერ ხედავენ, დედამიწაზე რამდენი სახეობის სასარგებლო მცენარე აღმოვაცენეთ? |
| 8. | უეჭველად, ამაში სასწაულია, მაგრამ მათი უმრავლესობა მაინც არ შეიქნენ მორწმუნენი! |
| 9. | უეჭველად, შენი ღმერთი ძლევამოსილია, მოწყალეა! |
| 10. | და აკი, შენმა ღმერთმა უხმო მუსას: „წადი უსამართლო ხალხთან – |
| 11. | ფარაონის ხალხთან. ნუთუ არ შეიქმნებიან ღვთისმოშიშნი?“ |
| 12. | მიუგო: ღმერთო ჩემო! ვშიშობ, რომ ცრუდ არ შემრაცხონ, |
| 13. | გული შემეკუმშება და ენას ვერ მოვაბრუნებ. ჰარუნსაც უბოძე შუამავლობა, |
| 14. | რამეთუ მათ წინაშე ცოდვა მაწევს და მეშინია, არ მომკლან! |
| 15. | უთხრა: „არა (ნუ გეშინია)! ორივე წადით ჩემი სასწაულებით. უეჭველად, ჩვენ თქვენთან ერთად ვართ და ყველაფერს ვისმენთ! |
| 16. | ორივე მიდით ფარაონთან და უთხარით: უეჭველად, ჩვენ სამყაროთა ღმერთის შუამავალნი ვართ! |
| 17. | ამიტომ გამოუშვი ჩვენთან ერთად ისრაილის ძენი!“ |
| 18. | (ფარაონმა) უთხრა): „განა ჩვენ არ გამოგზარდეთ ჩვილობიდან? განა ჩვენს შორის არ გაატარე მრავალი წელი? |
| 19. | განა შენ არ ჩაგიდენია ის, რაც ჩაიდინე? შენ ხარ ერთი უმადურთაგანი!“ |
| 20. | მიუგო: მე ეს ჩავიდინე, როცა ვიყავი გზააბნეულთაგანი, |
| 21. | მე გავიქეცი თქვენგან, როცა შემეშინდა თქვენი. მაგრამ ჩემმა ღმერთმა მიწყალობა ცოდნა და დამადგინა შუამავალთაგან! |
| 22. | ხოლო წყალობა, რომელსაც მაყვედრი ისაა, რომ დაიმონე ისრაილის ძენი.“ |
| 23. | ფარაონმა უთხრა: „რას ნიშნავს ღმერთი სამყაროთა?“ |
| 24. | მოუგო: „იგია მეუფე ცათა და ქვეყნის და იმის, რაც მათ შორისაა, თუკი თქვენ გსურთ ჭეშმარიტების შემეცნება!“ |
| 25. | უთხრა მის გვერდით მყოფთ: „განა არ გესმით?“ |
| 26. | უთხრა (მუსამ): „იგია ღმერთი თქვენი და თქვენი წინაპრების!“ |
| 27. | მოუგო: „უეჭველად, თქვენთან წარმოგზავნილი შუამავალი შეშლილია!“ |
| 28. | უთხრა (მუსამ): „იგია, ღმერთი აღმოსავლეთისა, დასავლეთისა და იმისა, რაც მათ შორისაა. თუკი მოუხმობთ გონს! |
| 29. | მიუგო: „თუკი შენ დაიდგინე ღვთაება, გარდა ჩემი, უთუოდ, გამოგამწყვდევ დილეგში.“ |
| 30. | უთხრა: „და თუ რამე ცხადს გაჩვენებო?“ |
| 31. | მიუგო: „მაშ, გვაჩვენე, თუ მართალთაგანი ხარ!“ |
| 32. | მაშინ მუსამ დააგდო თავისი კვერთხი და იქცა იგი აშკარა გველად. |
| 33. | ხელი ამოიღო თვისი და გახდა ის ქათქათა თეთრი მაყურებელთათვის. |
| 34. | უთხრა მის გვერდით მდგომ დიდებულებს: „უეჭველად, ეს განსწავლული ჯადოქარია. |
| 35. | თვისი ჯადოქრობით სურს ჩვენივე ქვეყნიდან გაძევება. რას მირჩევთ?“ |
| 36. | უთხრეს: „დატოვე ის და მისი ძმაც, შენ კი გაგზავნე ქალაქებში შიკრიკები, |
| 37. | რათა მოგგვარონ მათ განსწავლული ჯადოქრები.“ |
| 38. | ამგვარად, შეკრიბეს ჯადოქრები დათქმული დღისთვის. |
| 39. | და აჰა, უთხრეს ხალხს: „შეიკრიბეთ! |
| 40. | შესაძლოა მოგვიწიოს ჯადოქრებზე გაყოლა, თუ ისინი გაიმარჯვებენ!“ |
| 41. | და როცა მოვიდნენ ჯადოქრები, უთხრეს ფარაონს: „თუ გავიმარჯვებთ, საზღაურს მივიღებთ?“ |
| 42. | მიუგო: „დიახ! ამ შემთხვევაში უდაოდ აღმოჩნდებით დაახლოებულთა შორის!“ |
| 43. | მუსამ უთხრა: „ისროლეთ, რის სროლასაც აპირებთ.“ |
| 44. | მათ ისროლეს თავიანთი თოკები და კვერთხები. თქვეს: „ფარაონის ძლიერებით, უეჭველად, ჩვენ გავიმარჯვებთ!“ |
| 45. | მერე მუსამ ისროლა თავისი კვერთხი და რას ხედავენ! მან გადაყლაპა იმათი ნახელავი! |
| 46. | მაშინ ჯადოქრები სეჯდეზე განერთხენ. |
| 47. | თქვეს: „ჩვენ ვირწმუნეთ სამყაროთა ღმერთის, |
| 48. | მუსას და ჰარუნის ღმერთი!“ |
| 49. | უთხრა: „ნუთუ იწამეთ მისი მანამდე, სანამ ამის უფლებას მოგცემდით? უეჭველად, იგი თქვენი მეთავეა, რომელმაც ჯადოქრობა გასწავლათ! მაშ, მალე შეიტყობთ! უთუოდ, ხელ-ფეხს გარდიგარდმო მოგაჭრი და ძელზე გაგაკრავ თქვენ!“ |
| 50. | მიუგეს: „არ ვდარდობთ! უეჭველად, ჩვენს ღმერთთან მივიქცევით! |
| 51. | უეჭველად, ჩვენ ვიმედოვნებთ, რომ მოგვიტევებს ჩვენი ღმერთი ჩვენს შეცოდებებს იმისთვის, რომ შევიქმენით პირველი მორწმუნეთაგანი!“ |
| 52. | და ჩვენ შთავაგონეთ მუსას: „გაუდექი გზას ჩემს მსახურებთან ერთად ღამით, რამეთუ უკან დაგედევნებიან!“ |
| 53. | ფარაონმა დაგზავნა ქალაქებში შემკრებნი: |
| 54. | „უეჭველად, ეგენი მცირერიცხოვანი და უბადრუკი ჯგუფია. |
| 55. | მაგრამ მათ განგვარისხეს, |
| 56. | უეჭველად, ჩვენ ყველანი ფხიზელი ხალხი ვართ!“ |
| 57. | ამგვარად, მათ მივატოვებიეთ ბაღები და წყაროსთავები, |
| 58. | საგანძურები და დიდებული ადგილსამყოფელი. |
| 59. | აი ასე! ჩვენ დავუმკვიდრეთ იგი ისრაილის ძეთ! |
| 60. | დაედევნენ მათ მზის ამოსვლისას. |
| 61. | ხოლო როცა ორმა ჯგუფმა ერთმანეთი დაინახეს, მუსას მხლებლებმა თქვეს: „უეჭველად, დაგვეწევიან!“ |
| 62. | მიუგო : არამც და არამც! უეჭველად, შემეწევა ჩემი ღმერთი და დამადგენს ჭეშმარიტ გზაზე!“ |
| 63. | მაშინ შთავაგონეთ მუსას: „დაარტყი შენი ჯოხი ზღვას!“ უმალ გაიპო იგი და თითოეული ნაწილი უზარმაზარ მთასავით აღიმართა. |
| 64. | ჩვენ მივუახლოვეთ მეორენიც (ფარაონის ამალა)! |
| 65. | გადავარჩინეთ მუსა და ყველანი მასთან მყოფნი, |
| 66. | მერე კი დავახრჩვეთ სხვა დანარჩენნი! |
| 67. | უეჭველად, ამაში სასწაულია, მაგრამ უმრავლესობამ არ ირწმუნა! |
| 68. | და უეჭველად, შენი ღმერთი ძლევამოსილია, მწყალობელია! |
| 69. | წაუკითხე მათ ამბავი იბრაჰიმისა! |
| 70. | აკი, ჰკითხა მან მამამისს და თავის ხალხს: „რას ეთაყვანებით?“ |
| 71. | მიუგეს: „თაყვანს ვცემთ კერპებს და მუდამდღე ვლოცულობთ მათზე.“ |
| 72. | უთხრა: „ესმით კი თქვენი, როცა მოუხმობთ მათ? |
| 73. | მოაქვთ რამე სარგებელი თქვენთვის ან გავნებენ კი რამეს?“ |
| 74. | მიუგეს: „ჩვენ ვჰპოვეთ, ჩვენი მამებიც ასე იქცეოდნენ“. |
| 75. | უთხრა: „განა ვერ უნდა შეიმეცნოთ, რას ეთაყვანებით |
| 76. | თქვენც და თქვენი წინაპრებიც? |
| 77. | უეჭველად, ისინი ერთიანად ჩემი მტრები არიან, გარდა სამყაროთა ღმერთისა, |
| 78. | რომელმაც გამაჩინა მე, სწორედ იგი დამადგენს ჭეშმარიტ გზაზე! |
| 79. | იგია, რომელიც მაჭმევს და მასმევს! |
| 80. | და როცა ავად ვხვდები, სწორედ იგია, რომელიც გამომაკეთებს! |
| 81. | რომელიც მომაკვდინებს და მერე გამაცოცხლებს! |
| 82. | რომელსაც ვსასოებ, რომ შემინდოს შეცოდებები ჩემი განკითხვის დღეს! |
| 83. | ღმერთო ჩემო! მომანიჭე ცოდნა და ჩამრიცხე მართალთა რიგებში! |
| 84. | დატოვე ჩემზე ჭეშმარიტი სიტყვა მომავალი თაობებისთვის! |
| 85. | და დამადგინე იმათთაგან, რომელნიც ხვავ-ბარაქიან სამოთხეებს იმემკვიდრებენ! |
| 86. | მამაჩემსაც მიუტევე, რამეთუ იგი ერთ-ერთი გზააბნეულთაგანი იყო! |
| 87. | და არ შემარცხვინო აღდგომის დღეს, |
| 88. | იმ დღეს, როცა არც სიმდიდრე, არც ძენი არავის წაადგება, |
| 89. | გარდა იმისა, ვინც წარსდგება ალლაჰის წინაშე უბიწო გულით!“ |
| 90. | და მოახლოვდება სამოთხე ღვთისმოშიშთათვის! |
| 91. | და აშკარა გახდება ზღვარგადასულთათვის ჯოჯოხეთი! |
| 92. | მათ ეტყვიან: „სად არიან ისინი, ვისაც ეთაყვანებოდით? |
| 93. | გარდა ალლაჰისა, შეგეწევიან კი ისინი თქვენ ან საკუთარ თავს?“ |
| 94. | და ერთიმეორეზე დაყრილი იქ იქნებიან ზღვარგადასულებთან, |
| 95. | ეშმაკის ჯართან, ყველა ერთად. |
| 96. | იკამათონ იქ და თქვან: |
| 97. | „ვფიცავთ ალლაჰს, ცხად გზააბნევაში ვიყავით, |
| 98. | როცა გათანაბრებდით სამყაროთა ღმერთთან! |
| 99. | მხოლოდ ცოდვილებმა შეგვიყვანეს გზააბნევაში |
| 100. | და არა გვყავს შემწენი, |
| 101. | არც ერთგული მეგობარი, |
| 102. | დაბრუნება რომ შეგვეძლოს, მორწმუნენი შევიქნებოდით!“ |
| 103. | უეჭველად, ამაშია სასწაული, მაგრამ უმრავლესობამ არ ირწმუნა. |
| 104. | უეჭველად, შენი ღმერთი ძლევამოსილია, მწყალობელია! |
| 105. | ნუჰის ხალხმა შუამავლები ცრუდ შერაცხა. |
| 106. | აკი, უთხრა მათ მათმა ძმამ, ნუჰმა: „განა არ შეიქმნებით ღვთისმოშიშნი? |
| 107. | უეჭველად, მე თქვენთვის წარმოგზავნილი სანდო შუამავალი ვარ. |
| 108. | მაშ, გეშინოდეთ ალლაჰისა და დამემორჩილეთ! |
| 109. | ამისთვის არ ვითხოვ თქვენგან საზღაურს, რამეთუ საზღაურს მხოლოდ სამყაროთა ღმერთი მომმადლის! |
| 110. | მაშ, გეშინოდეთ ალლაჰის და დამემორჩილეთ!“ |
| 111. | უთხრეს: „განა დაგიჯერებთ შენ, რამეთუ მოგყვებიან მხოლოდ მდაბიონი?“ |
| 112. | მიუგო: „მე არ მაქვს ცოდნა იმისა, თუ რას სჩადიან ისინი. |
| 113. | მხოლოდ ჩემი უფალი წარუდგენს მათ ანგარიშს, ნეტავ, გესმოდეთ ეს! |
| 114. | არ გავყრი მორწმუნეებს, |
| 115. | მე მხოლოდ ცხადი შემგონებელი ვარ!“ |
| 116. | უთხრეს: „ჰეი, ნუჰ! თუ არ გაჩერდები, ერთ-ერთი ქვით ჩაქოლილთაგანი გახდები!“ |
| 117. | თქვა: „ღმერთო ჩემო! ჩემმა ხალხმა ცრუდ შემრაცხა. |
| 118. | საბოლოოდ განსაჯე ჩვენს შორის და მიხსენი მე და ის მორწმუნენი, ვინც ჩემთანაა!“ |
| 119. | ამგვარად, ჩვენ ვიხსენით ის და მასთან ერთად მყოფნი სავსე გემით! |
| 120. | მერე კი დავახრჩეთ ყველა დარჩენილი! |
| 121. | უეჭველად, ამაშია სასწაული, მაგრამ უმრავლესობამ არ ირწმუნა! |
| 122. | უეჭველად, შენი ღმერთი ძლევამოსილია, მწყალობელია! |
| 123. | ადიელებმა ცრუდ შერაცხეს შუამავლები. |
| 124. | აკი, უთხრა მათ მათმა ძმამ ჰუდმა: „განა არ შეიქმნებით ღვთისმოშიშნი? |
| 125. | უეჭველად, მე თქვენთვის წარმოგზავნილი სანდო შუამავალი ვარ! |
| 126. | გეშინოდეთ ალლაჰის და დამმორჩილდით! |
| 127. | მე არ გთხოვთ ჯილდოს, რამეთუ მე მხოლოდ სამყაროთა ღმერთი დამაჯილდოებს! |
| 128. | ნუთუ ყოველ გორაკზე აღმართავთ ძეგლს, |
| 129. | ააგებთ სასახლეებს, თითქოს მარად იცოცხლებთ, |
| 130. | და შეიპყრობთ ადამიანებს, როგორც სასტიკი მტარვალები? |
| 131. | გეშინოდეთ ალლაჰის და დამმორჩილდით! |
| 132. | გეშინოდეთ იმის, რომელმაც შეგეწიათ იმით, რაც იცოდით! |
| 133. | ის შეგეწიათ შინაური პირუტყვით და ძეებით, |
| 134. | ბაღებით და წყაროსთავებით. |
| 135. | ვშიშობ, უეჭველად, მოგეწევათ მტანჯველი სასჯელი დიად დღეს!“ |
| 136. | მიუგეს: „სულერთია ჩვენთვის შეგვაგონებ თუ არ შეგვაგონებ. |
| 137. | ეს მარტოოდენ ადათია ძველების |
| 138. | და არ ვიქნებით ჩვენ დასჯილნი!“ |
| 139. | ცრუდ შერაცხეს იგი, ჩვენ კი ისინი დავღუპეთ! უეჭველად, ამაში სასწაულია, მაგრამ უმრავლესობამ მაინც არ ირწმუნა! |
| 140. | უეჭველად, შენი ღმერთი ძლევამოსილია, მწყალობელია! |
| 141. | სემუდეველებმა ცრუდ შერაცხეს შუამავლები. |
| 142. | აკი, უთხრა მათ მათმა ძმამ სალიჰმა: „განა არ შეიქმნებით ღვთისმოშიშნი? |
| 143. | უეჭველად, მე თქვენთვის წარმოგზავნილი სანდო შუამავალი ვარ. |
| 144. | მაშ, გეშინოდეთ ალლაჰის და დამმორჩილდით! |
| 145. | მე არ ვითხოვ თქვენგან საზღაურს, რამეთუ მე სამყაროს ღმერთი დამაჯილდოვებს. |
| 146. | განა დარჩებით აქ, რაცაა იმათ შორის უსაფრთხოდ: |
| 147. | ბაღებში და წყაროსთვლებში, |
| 148. | ნათესებსა და ხურმის ხეებში, რომლის ნაყოფი ნაზია, |
| 149. | და კვეთავთ სახლებს მთებში დასასვენებლად? |
| 150. | მაშ, გეშინოდეთ ალლაჰისა და დამმორჩილდით! |
| 151. | ნუ აყვებით იმათ, რომელნიც ზედმეტად ხარჯავენ, |
| 152. | რომელნიც უკეთურობას ავრცელებენ ქვეყნად და არაფერს გამოასწორებენ!“ |
| 153. | მიუგეს: შენ ერთ-ერთი მოჯადოებულთაგანი ხარ, |
| 154. | ისეთივე ადამიანი ხარ, როგორც ჩვენ. გვანახე სასწაული, თუ ხარ მართალთაგანი!“ |
| 155. | უთხრა: „აი ფაშატი აქლემი! მან უნდა დალიოს და თქვენც უნდა დალიოთ განსაზღვრულ დღეებში! |
| 156. | არ მიეკაროთ ავით, თუ არადა მტანჯველი სასჯელი გეწევათ დიად დღეს!“ |
| 157. | მაგრამ მათ მოჰკლეს ის და მერე ინანეს. |
| 158. | ამგვარად, მიეწია მათ სასჯელი. უეჭველად, ამაში სასწაულია. მაგრამ უმრავლესობამ მაინც არ ირწმუნა. |
| 159. | უეჭველად, შენი ღმერთი ძლევამოსილია, მწყალობელია! |
| 160. | ლუტის ხალხმა ცრუდ შერაცხა შუამავლები. |
| 161. | აკი, მათ მათმა ძმამ ლუტმა უთხრა „განა არ შეიქმნებით ღვთისმოშიშნი? |
| 162. | უეჭველად, მე თქვენთვის წარმოგზავნილი სანდო შუამავალი ვარ. |
| 163. | გეშინოდეთ ალლაჰის და დამმორჩილდით! |
| 164. | მე არ გთხოვთ ამისათვის საზღაურს, რამეთუ მხოლოდ სამყაროთა ღმერთი მიბოძებს მე საზღაურს. |
| 165. | ნუთუ თქვენ მხოლოდ მამაკაცებისკენ გაგიწევთ ვნება |
| 166. | და მიატოვებთ ცოლებს, რომლებიც ღმერთმა თქვენთვის საამისოდ შექმნა? არამც და არამც! თქვენ ადამიანობის ნიშანწყალი აღარ გაბადიათ! |
| 167. | მიუგეს: „თუ არ მოიშლი, ერთ-ერთი გაძევებულთაგანი შეიქმნები.“ |
| 168. | უთხრა: „უეჭველად, მე ერთ-ერთი იმათგანი ვარ, ვისთვისაც ამაზრზენია თქვენი ქცევა! |
| 169. | ღმერთო ჩემო! მიხსენ მე და ჩემი ოჯახი იმისგან, რასაც ისინი სჩადიან!“ |
| 170. | ვიხსენით იგი და მისი ოჯახი! ყველა, |
| 171. | მოხუცი ქალის გარდა, რომელიც უკან დარჩენილთა შორის აღმოჩნდა. |
| 172. | შემდგომ ამისა, გავანადგურეთ დანარჩენები! |
| 173. | და გადმოვაწვიმეთ თავზე წვიმა, დამღუპველი წვიმა მათთვის, ვისაც ვაფრთხილებდით! |
| 174. | უეჭველად, ამაში სასწაულია, თუმცა უმრავლესობამ მაინც არ ირწმუნა! |
| 175. | უეჭველად, შენი ღმერთი ძლევამოსილია, მწყალობელია! |
| 176. | ეიქეს მცხოვრებლებმა ცრუდ შერაცხეს შუამავლები. |
| 177. | შუღეიბმა უთხრა მათ: „განა არ შეიქმნებით ღვთისმოშიშნი? |
| 178. | უეჭველად, მე თქვენთვის წარმოგზავნილი სანდო შუამავალი ვარ! |
| 179. | მაშ, გეშინოდეთ ალლაჰის და დამმორჩილდით! |
| 180. | მე არ გთხოვთ საზღაურს ამისათვის, რამეთუ დამაჯილდოებს მე სამყაროთა ღმერთი! |
| 181. | საწყაო აავსეთ სრულად და ნუ იქნებით იმათგანი, ვინც დამკლებია. |
| 182. | აწონეთ ზუსტი სასწორით! |
| 183. | არ მოაკლოთ ხალხს ის, რაც ეკუთვნით და არ ქმნათ ქვეყნად ავი, უკეთურობას ნუ გაამრავლებთ! |
| 184. | და გეშინოდეთ მისი, რომელმაც გაგაჩინათ თქვენ და პირველი თაობაც!“ |
| 185. | მიუგეს: „უეჭველად, ერთ-ერთი მოჯადოებულთაგანი ხარ! |
| 186. | ისეთივე ადამიანი ხარ, როგორც ჩვენ და ვფიქრობთ ერთ-ერთი ცრუთაგანი ხარ. |
| 187. | თავს დაგვატეხე სასჯელი ციდან, თუ ხარ მართალთაგანი!“ |
| 188. | უთხრა: „ღმერთი ჩემი უკეთ უწყის, რასაც სჩადიხართ!“ |
| 189. | ცრუდ შერაცხეს და დატყდათ თავს მტანჯველი სასჯელი ბნელი დღისა. უეჭველად, ეს იყო იმ დღის დიდი სასჯელი! |
| 190. | უეჭველად, ამაშია სასწაული, მაგრამ უმრავლესობამ მაინც არ ირწმუნა! |
| 191. | უეჭველად, შენი ღმერთი ძლევამოსილია, მწყალობელია! |
| 192. | უეჭველად, იგი ზეგარდმოვლენაა სამყაროთა ღმერთისა! |
| 193. | სანდო სულმა ჩამოიტანა იგი, |
| 194. | გულზე დაგადო, რომ ქმნილიყავი ერთ-ერთი შემგონებელთაგანი! |
| 195. | (გარდმოავლინა) წმინდა არაბულ ენაზე |
| 196. | უეჭველად, იგი ძველი ხალხის წიგნშიც იყო. |
| 197. | განა მათთვის არ წარმოადგენს სასწაულს ის, რომ იციან ის ისრაილის ძეთა სწავლულებმა? |
| 198. | რომ გარდმოგვევლინა იგი რომელიმე არა არაბისთვის |
| 199. | და მას რომ ის მათთვის წაეკითხა, მაინც არ ირწმუნებდნენ! |
| 200. | ასე ვნერგავთ მას (ურწმუნოებას) ცოდვილთა გულებში! |
| 201. | ისინი არ ირწმუნებენ მას, სანამ არ იხილავენ მტანჯველ სასჯელს! |
| 202. | ის თავს დაატყდებათ მოულოდნელად, ვერც კი იგრძნობენ ამას! |
| 203. | მაშინ იტყვიან: „გადაგვივადდებ კი?“ |
| 204. | ნუთუ გვაჩქარებენ ამ სასჯელს? |
| 205. | იცი რომ, თუ ნებას მივცემთ ისარგებლონ სიკეთეებით მრავალი წელი, |
| 206. | მერე მიუვიდეთ ის სასჯელი, რაც აღეთქვათ, |
| 207. | ვერ შეეწევათ მათ, რითაც სარგებლობდნენ? |
| 208. | ჩვენ არ დაგვიღუპავს არც ერთი დასახლება, რომელშიც შემგონებლები არ მისულან |
| 209. | შეგონებით. და ჩვენ არ ვყოფილვართ უსამართლონი! |
| 210. | ეშმაკებს არ გარდმოუვლენიათ ის (ყურანი)! |
| 211. | ეს მათ არ შეეფერებათ და არც შესწევთ ამის უნარი! |
| 212. | მათ ეკრძალებათ ყურის დაგდებაც კი! |
| 213. | არ მოუხმო სხვა ღვთაებებს, გარდა ალლაჰისა, თორემ აღმოჩნდები ერთ-ერთი იმათგანი, ვისაც დასჯიან! |
| 214. | და შეაგონე შენი ახლო ნათესავები! |
| 215. | გადააფარე შენი ფრთა მორწმუნეებს, რომლებიც მოგყვებიან! |
| 216. | ხოლო თუ გეურჩნენ, უთხარი: უეჭველად, მე შორსა ვარ იმისგან, რასაც თქვენ სჩადიხართ! |
| 217. | და სასოებდე ძლევამოსილს, მწყალობელს, |
| 218. | რომელიც გხედავს, როცა (ლოცვად) დგები |
| 219. | და ქცევას შენსას მლოცველებს შორის! |
| 220. | უეჭველად, იგია ყოვლიმსმენი, ყოვლისმცოდნე! |
| 221. | გამცნოთ, ვის შეუჩნდებიან ეშმაკები? |
| 222. | ისინი შეუჩნდებინ ყოველ ცრუს და ცოდვილს, |
| 223. | ყურს მიუგდებენ და უმრავლესობა მათგან ცრუა. |
| 224. | პოეტებს კი გზააბნეულნი მიჰყვებიან! |
| 225. | განა ვერ ხედავ, რომ დაბორიალობენ |
| 226. | და ამბობენ იმას, რასაც არ აკეთებენ? |
| 227. | გარდა მათი, რომელთაც ირწმუნეს და ჰქმნეს სიკეთენი, მრავალგზის ახსენეს ალლაჰი და თავს იცავენ მას მერე, რაც უსამართლოდ მოექცნენ. ხოლო, რომელთაც უსამართლობა ჰქმნეს, სულ მალე შეიტყობენ, სადაც განწესდებიან!… |
