66. Тәхрим (Харам)

1.

Әй, Пәйғәмбәр,
ҡатындарыңдың күңеле булһын өсөнме, Аллаһ һиңә хәләл ҡыл
ған
нәмәне һин ни өсөн үҙеңә харам иттең? Аллаһ — ярлыҡаусы, сикһеҙ мәрхәмәтле
кисереүсе.

2.

(Айырым бер шарттарҙа) Аллаһ ант һүҙен кире алырға
рөхсәт итте. Һеҙҙең ярҙамсы
ғыҙ
— Аллаһ. Ул – барыһын да бел
еүсе,
хикмәт эйәһе.

3.

Бер
ваҡ
ыт Пәйғәмбәр
ҡатындарының берһенә серен һөйләне. Ләкин ҡатыны был серҙе башҡа көндәштәренә
ет­керҙе. Аллаһ (ҡатынының сер тотмауы тураһында) Пәй
ғәмбәргә
хәбәр итте. Б
ыны
белгә
с,
Пәй
ғәмбәр
(һөйләгән һүҙе­нең) бер өлөшөн хәбәр итеүҙ
ән
тыйылды
,
икенсеһен раҫланы.

   Ҡатыны:

—  Был
турала һиңә кем еткерҙе? — тип һораны. Пәй
ғәмбәр:


Бөтөн нәмәне белеп тороусы, һәр нәмәнән хәбәрҙар Аллаһ хәбәр итте, – тине.

4.

Икегеҙ ҙә тәүбә итһәгеҙ, яҡшы булыр ине. Һеҙҙең ике­геҙҙең дә күңеле аҙашҡан.
Һеҙ Пәй
ғәмбәргә
ҡаршы


ғә
мәл
ҡылһа
ғыҙ,
белеп торо
ғоҙ,
уның дуҫы һә
м
ярҙамсыһы — Аллаһ һәм Жәбраил менән иң яҡшы мосолмандар. Шулар өҫтөнә фәрештәләр
ҙә уны яҡлаясаҡ.

5.

Әгәр ул һеҙҙе айырып ебәрһә, Раббы уға
һеҙҙән дә яҡшыраҡ, үҙҙәрен Аллаһҡа ба
ғышлаған,
иман килтергән, то
ғролоҡ
менән итә
ғәт
итеүсе, тәүбәгә килгән,


ғи
бәҙәт
ҡылыусы, ураҙа тотоусы, тол йәки саф ҡыҙҙарҙы ҡатын итер.

6.

Әй, иманлы бәндәләр, утын урынына кешеләр һәм таштар яғылған
йәһәннәмдән үҙегеҙҙе һәм


ғәйләгеҙҙ
е
һаҡ­ла
ғыҙ.
(Енәйәтселәрҙе) ҡыҙ
ғана
белмәй тор
ған,
көслө һәм Аллаһтың әмеренә ҡаршы килмәй тор
ған,
бары тик Аллаһ бойор
ғанды

ғына
үтәй тор
ған
(зобаниҙар) фәрештәләр шул йәһәннәмдең һа
ғында

тора.

7.

Әй, кәферҙәр, бөгөн (Ҡиәмәттә)
ярлыҡау һорам
ағыҙ.
Һеҙ бары тик ҡылмыштары
ғыҙға
күрә язаланасаҡ
һығыҙ.

8.

Әй,
иманлы кешеләр, ихлас тәүбә итеп, Аллаһҡа ҡай­ты
ғыҙ.
Ихтимал, һеҙҙең хаталары
ғыҙҙы
Аллаһ кисерер. Пәй
ғәмбәрҙе
һә
м
уның менән бергә иман килтергәндәрҙе ҡыйын хәлгә ҡуймай тор
ған
Көндө (Ҡ
иәмәттә)
Аллаһ һеҙҙе, арыҡ
тарынан
шишмәләр а
ғып
ята тор
ған
йәннәттәргә ур
ынлаш­тырыр.
Уларҙың алдынан, уң яҡ
тарынан
(изгелектәренең) нуры яҡтыртып барыр, улар:


Йә, Раббыбыҙ, нурыбыҙҙы та
ғын
да камилләштер, беҙҙе ярлыҡа, зинһар! — тип әйтерҙәр. — Йә, Аллаһ! Һинең ҡ
өҙ­рәтең
сикһеҙ.

9.

Әй, Пәйғәмбәр,
кәферҙәргә һә
м
монафиҡ
тарға
ҡаршы Жиһад ит, улар
ға
ҡаты ҡуллы бул. Уларҙың бараһы ере — йәһәннәм. Ул бик тә хәтәр урын.

10.

Аллаһ
Нухтың һәм Луттың ҡатындары

менән
бул
ған
хәлде инҡарсылар
ға
ғибрәт
миҫалы итеп ки
лтерҙе.
Улар­ҙың икеһе лә Аллаһтың то
ғро
бәндәләренең никахында ине. Улар хыянат итте. Ирҙәре уларҙы Аллаһтың язаһынан
ҡотҡарып ҡала алманы. Улар
ға:


Әйҙәгеҙ, утҡа кер
еүселәр
менән бергә һеҙ ҙә йәһәннәмгә керегеҙ, — тип

әйте
лде.

11.

Иман
килтергәндәргә лә Аллаһ Фир
ғәүен
ҡатынын үрнәк итеп ки
лтерҙе.
Уның ҡатыны әйтте:


Йә, Раббым, миңә үҙ хозурыңда йәннәттә бер йорт һа­лып бир, мине Фир
ғәүендән
һәм уның нәжесенән ҡотҡар һә
м
мине залимдар араһынан ҡ
отҡарып
ал, — тине.

12.

Ҡыҙлыҡ мөһөрөн һаҡлаған
Ғимран ҡ
ыҙы
Мәрйәм­де лә Аллаһ үрнәк итеп күрһәтте. Беҙ у
ға
рухыбыҙҙы өрҙ
өк,
ул Раббының һүҙҙәрен һә
м
китаптарын раҫланы. Ул ысын күңе­ленән итә
ғәт
итеүсе булды.