66. Тәхрим (Харам)

1.	Әй, Пәйғәмбәр, ҡатындарыңдың күңеле булһын өсөнме, Аллаһ һиңә хәләл ҡылған нәмәне һин ни өсөн үҙеңә харам иттең? Аллаһ — ярлыҡаусы, сикһеҙ мәрхәмәтле кисереүсе.
2.	(Айырым бер шарттарҙа) Аллаһ ант һүҙен кире алырға рөхсәт итте. Һеҙҙең ярҙамсығыҙ — Аллаһ. Ул – барыһын да белеүсе, хикмәт эйәһе.
3.	Бер ваҡыт Пәйғәмбәр ҡатындарының берһенә серен һөйләне. Ләкин ҡатыны был серҙе башҡа көндәштәренә еткерҙе. Аллаһ (ҡатынының сер тотмауы тураһында) Пәйғәмбәргә хәбәр итте. Быны белгәс, Пәйғәмбәр (һөйләгән һүҙенең) бер өлөшөн хәбәр итеүҙән тыйылды, икенсеһен раҫланы. Ҡатыны: — Был турала һиңә кем еткерҙе? — тип һораны. Пәйғәмбәр: — Бөтөн нәмәне белеп тороусы, һәр нәмәнән хәбәрҙар Аллаһ хәбәр итте, – тине.
4.	Икегеҙ ҙә тәүбә итһәгеҙ, яҡшы булыр ине. Һеҙҙең икегеҙҙең дә күңеле аҙашҡан. Һеҙ Пәйғәмбәргә ҡаршы ғәмәл ҡылһағыҙ, белеп тороғоҙ, уның дуҫы һәм ярҙамсыһы — Аллаһ һәм Жәбраил менән иң яҡшы мосолмандар. Шулар өҫтөнә фәрештәләр ҙә уны яҡлаясаҡ.
5.	Әгәр ул һеҙҙе айырып ебәрһә, Раббы уға һеҙҙән дә яҡшыраҡ, үҙҙәрен Аллаһҡа бағышлаған, иман килтергән, тоғролоҡ менән итәғәт итеүсе, тәүбәгә килгән, ғибәҙәт ҡылыусы, ураҙа тотоусы, тол йәки саф ҡыҙҙарҙы ҡатын итер.
6.	Әй, иманлы бәндәләр, утын урынына кешеләр һәм таштар яғылған йәһәннәмдән үҙегеҙҙе һәм ғәйләгеҙҙе һаҡлағыҙ. (Енәйәтселәрҙе) ҡыҙғана белмәй торған, көслө һәм Аллаһтың әмеренә ҡаршы килмәй торған, бары тик Аллаһ бойорғанды ғына үтәй торған (зобаниҙар) фәрештәләр шул йәһәннәмдең һағында тора.
7.	Әй, кәферҙәр, бөгөн (Ҡиәмәттә) ярлыҡау һорамағыҙ. Һеҙ бары тик ҡылмыштарығыҙға күрә язаланасаҡһығыҙ.
8.	Әй, иманлы кешеләр, ихлас тәүбә итеп, Аллаһҡа ҡайтығыҙ. Ихтимал, һеҙҙең хаталарығыҙҙы Аллаһ кисерер. Пәйғәмбәрҙе һәм уның менән бергә иман килтергәндәрҙе ҡыйын хәлгә ҡуймай торған Көндө (Ҡиәмәттә) Аллаһ һеҙҙе, арыҡтарынан шишмәләр ағып ята торған йәннәттәргә урынлаштырыр. Уларҙың алдынан, уң яҡтарынан (изгелектәренең) нуры яҡтыртып барыр, улар: — Йә, Раббыбыҙ, нурыбыҙҙы тағын да камилләштер, беҙҙе ярлыҡа, зинһар! — тип әйтерҙәр. — Йә, Аллаһ! Һинең ҡөҙрәтең сикһеҙ.
9.	Әй, Пәйғәмбәр, кәферҙәргә һәм монафиҡтарға ҡаршы Жиһад ит, уларға ҡаты ҡуллы бул. Уларҙың бараһы ере — йәһәннәм. Ул бик тә хәтәр урын.
10.	Аллаһ Нухтың һәм Луттың ҡатындары менән булған хәлде инҡарсыларға ғибрәт миҫалы итеп килтерҙе. Уларҙың икеһе лә Аллаһтың тоғро бәндәләренең никахында ине. Улар хыянат итте. Ирҙәре уларҙы Аллаһтың язаһынан ҡотҡарып ҡала алманы. Уларға: — Әйҙәгеҙ, утҡа кереүселәр менән бергә һеҙ ҙә йәһәннәмгә керегеҙ, — тип әйтелде.
11.	Иман килтергәндәргә лә Аллаһ Фирғәүен ҡатынын үрнәк итеп килтерҙе. Уның ҡатыны әйтте: — Йә, Раббым, миңә үҙ хозурыңда йәннәттә бер йорт һалып бир, мине Фирғәүендән һәм уның нәжесенән ҡотҡар һәм мине залимдар араһынан ҡотҡарып ал, — тине.
12.	Ҡыҙлыҡ мөһөрөн һаҡлаған Ғимран ҡыҙы Мәрйәмде лә Аллаһ үрнәк итеп күрһәтте. Беҙ уға рухыбыҙҙы өрҙөк, ул Раббының һүҙҙәрен һәм китаптарын раҫланы. Ул ысын күңеленән итәғәт итеүсе булды.