64. Тәғабүн (Алданыу)

1.

Күктәрҙә һәм Ерҙә нимә булһа, барыһы ла Аллаһты маҡтай. Милек-байлыҡ —
Аллаһтыҡылыр. Маҡтау — Аллаһҡалыр. Аллаһтың ҡөҙрәте һәр нәмәгә етә.

2.

Һеҙҙе яралтҡан — Аллаһтыр. Ҡайһығыҙ — кәфер, ҡайһыларығыҙ мөьмин булдығыҙ. Аллаһ
һеҙҙең ғәмәлдәрегеҙҙе күреп тороусы.

3.

Күктәрҙе һәм Ерҙе юҡтан бар итте. Һеҙгә һүрәт-ҡиәфәт бирҙе һәм һеҙҙең рәүешегеҙ
бик тә гүзәл булды.


Ҡай­тыш та — Аллаһҡалыр.

4.

Аллаһ күктәрҙә һәм Ерҙә бул­ғандарҙың барыһын да белеп тора.

Йәшереп-ҡасырып ҡыл­
ғандарығыҙҙы
ла, асыҡтан-асыҡ


ғә
мәлдәрегеҙҙе
лә белеп тора. Аллаһ күңелдәрҙә ниндәй теләк, баштарҙа ниндәй фекер бул
ғанды
ла белә.

5.

Байтаҡтан әүәлге йәшәйештәрендәге
инҡарсыларҙың хәл-хәбәре һеҙгә килеп ирешмәнеме ни? Улар ҡылмыштары­на күрә,
язаһын да татыны. Улар өсөн әсе


ғ
азап
әҙерләнгән ине.

6.

Пәйғәмбәрҙәр
улар
ға
ап-асыҡ дәлилдәр килтергән ине, ләкин улар:

— 
Ғәҙәти
бер бәндә беҙҙе тура юл
ға
йүнәлтәсәк
ме?
— тип инҡар иттеләр, йөҙ сөйөрҙ
өләр.
Аллаһ та һис бер нәмәгә мохтаж түгеллеген күрһәтте. Аллаһ — байҙыр, маҡтау
ға
лайыҡтыр.

7.

Кәферҙәр менән мөшриктәр үлгәс яңынан терелеүҙе ҡәтғи
инҡар иттеләр. Әйт һин улар
ға:

— Валлаһи, һеҙ, һис шикһеҙ, яңынан тереләсәкһегеҙ, ахырҙа
ғәмәлдәрегеҙ
тураһында һеҙгә хәбәр биреләсәк, — тип. — Был эш Аллаһ өсөн бер ҙә ҡыйын түгел.

8.

Шулай булғас,
Аллаһҡа, уның Пәй
ғәмбәренә
һәм индерелгән нурына (Ҡ
өръәнгә)
иман килтерегеҙ. Аллаһ


һ
еҙҙең

ғә
мәлдәрегеҙҙән
хәбәрҙар.

9.

Мәхшәр көнө — барығыҙ
бергә туплана тор
ған
көн (иҫәп-хи­сап, ю
ғалтыуҙар,
алдан
ыуҙар
һәм табыштар көнө). Аллаһҡа иман килтереп, изгелек ҡыл
ған
кешенең хаталарын Аллаһ кисерер, уларҙ
ы
А
ллаһ
арыҡ
тарынан
шишмәләр а
ғып
ят
ыусы

йәннәттәргә ур
ынлаштырыр.

Уар
шунда мәңге ҡаласаҡ. Бына,

бөйөк
Маҡсат — Сә
ғәдәт
шул булыр.

(«Ҡиәмәт
көнөндә кәферҙ
әр
фани донъя тормошона алданып, форсатты ысҡындыр
ғандарын
аңларҙар. Й
әүмүтүн
тә
ғәбүн
– ҡ
от
­осҡ
ос
алдан
ыу,
зарар күреү көнө».

Али Тургут тәфсиренән.)

10.

Инҡарсылар менән аяттарымды ялғанға
сы
ғарыусы­лар
йәһәннәмгә теркәлер. Улар шунда мәңге ҡаласаҡ. Ай-һай, хәтәр ер ул – улар
барасаҡ йәһәннәм.

11.

Бер генә ҡайғы
ла Аллаһ әмеренән башҡа төшмәҫ. Аллаһҡа инан
ған
кешенең күңелен Аллаһ тура юл
ға
йүнәлтер. Аллаһ бар нәмәне


л
ә
белеп тора.

12.

Аллаһҡа итәғәт
итегеҙ. Пәй
ғәмбәргә
лә итә
ғәт
итегеҙ. Йөҙ сөйөрәһегеҙ икән, сөйөрөгөҙ (унан Раббы
ға
ла, Пәй
ғәмбәргә
лә зыян булмаҫ). Пәй
ғәмбәр
бары тик үҙ вазифаһын асыҡ итеп белдер
еүсе
генә.

13.

Аллаһтан юғары
һис бер башҡа ҡ
өҙрәт
эйәһе юҡ. Мөьминдәр фәҡ
әт
Аллаһҡа һыйынып, У
ға
ышанып йәшәйҙ
әр.

14.

Әй, иманлы кешеләр, ҡатындарығыҙ
һәм балалары
ғыҙ
араһында ла һеҙгә дошман бул
ғандар
бар. Улар менән һаҡ эш итегеҙ. Әммә уларҙы


ғ
әфү
итһәгеҙ, хаталары арҡаһында уларҙы ҡаҡмаһа
ғыҙ,
яң
ғылыштарын
ҡаплап ҡал
ғылаһағыҙ,
белеп торо
ғоҙ,
Аллаһ — ярлыҡаусы, сикһеҙ миһырбанлы кисереүсе.

15.

Дөрөҫөн
генә әйткәндә, байлы
ғығыҙ
һәм балала­ры
ғыҙ
һеҙҙе һынар өсөн генә. Бөйөк әжер иһә Аллаһ янында булыр.

16.

Шулай булғас,
булдыра ал
ғанса,
һеҙ Аллаһҡа ҡар­шы баш күтәрмәҫкә тырышы
ғыҙ.
(Аллаһ әмерҙәрен) тыңла­
ғыҙ,
итә
ғәт
итегеҙ, үҙ мөмкинлектәрегеҙҙән сы
ғып,
хәйер-саҙаҡа бирегеҙ. Нәфсе
һен
тыя белгән кеше Сә
ғәдәткә
ирешер.

17.

Аллаһ ризалығы
өсөн бурыс бирһәгеҙ (сауаплы эш башҡарһа
ғыҙ)
Аллаһ һеҙҙең әжерегеҙҙе ҡат-ҡат арттырыр һәм һеҙҙе ярлыҡар. Аллаһ әжерҙе мул
бирер, Ул яза бирергә ашыҡмай.

18.

Йәшерелгәнде лә, йәшерелмәгәнде лә Аллаһ белеп тора. Ул өҫтөндер,
хикмәт эйәһелер.