49. Хужүрәт (Бүлмәләр)

1.

Әй, иманлы әҙәмдәр! (Һүҙҙә һәм

ғә
мәлегеҙҙә)
Аллаһтың һә
м
Рәсүленең алдына сыҡма
ғыҙ.
Аллаһ ҡаршы
һында
(гөнаһ­лы бул
ыуҙан)
ҡурҡы
ғыҙ.
Шик-шөбһә юҡ, Аллаһ ишетеп, белеп тороусы.

2.

Әй, иманлы әҙәмдәр! Пәйғәмбәрегеҙ
янында тауыш күтәрмәгеҙ. Бер-берегеҙгә ҡысҡырып баҡыр
ған
кеүек, Пәй
ғәмбәргә
ҡаты тауыш менән өндәшмәгеҙ. Юҡ
һа,
һеҙ үҙе­геҙ ҙә абайламаҫтан,


ғә
мәлдәрегеҙҙе
юҡҡа сы
ғарырһығыҙ.

3.

Аллаһ илсеһе янында түбән

(тыныс)

тауыш менән һөйләшеүселәр­ҙең, һис шикһеҙ, Аллаһ тарафынан саф мосолман бул
ыуы
һынала. Улар
ға
ярлыҡау һәм олу
ғ
әжер бар.

4.

(Мөхәммәд) өй бүлмәләре аша һиңә аҡырып өндәшкән бәндәләрҙең күбеһе быны (был
әҙәпһеҙлеген) аңламай.


(«Етмеш кеше йыйылышып, өйлә уаҡытында Пәй
ғәмбәр
янына килде. Пәй
ғәмбәр
үҙ бүлмәһендә ине. Тышта
ғылар:
«Эй, Мөхәммәд! Сы
ҡ
бе
ҙҙең
ян
ға-а!»
— тип аҡырҙылар».

Ғәли Турғут тәфсиренән.)

5.

Әгәр улар һин сыҡҡансы сабыр итеп көтөп торған булһа, әлбиттә, үҙҙәре өсөн бик
яҡшы булыр ине. Аллаһ — ярлы­ҡаусы һәм мәрхәмәтле кисереүсе.

6.

Әй, иман килтергән кешеләр! Әгәр ҙә шикле кеше һеҙгә берәй хәбәр килтерһә, ул
хәбәрҙең хаҡмы, юҡмы икәнлеген тикшерегеҙ. Юҡ
һа,
абайламаҫтан, бер төркөм халыҡҡа зыян килтерерһегеҙ ҙә, һуңынан үкенерһегеҙ.

7.

Шуны белеп тороғоҙ,
һеҙҙең арала Аллаһтың илсеһе бар. Мөһим эштәрҙе ул һеҙҙең теләк менән генә
башҡарһа, һеҙ ҡыйын хәлдә ҡал
ған
булырһы
ғыҙ.
Аллаһ һеҙҙең күңелдәре­геҙгә иман һеңдерҙе, иман нуры һеҙҙе биләп алды. Кәфер
эштәрҙе, әшәкелекте, (Хаҡҡа ҡаршы
лыҡты)

ғисъянды
һеҙгә харам итте. Тура юл
ға
баҫҡандар бына шулар булыр.

8.

Был—Аллаһтың ниғмәте,
йомартлы
ғы.
Аллаһ —


ғ
илем
эйәһе һә
м
хакимдыр.

9.

Мосолмандар ике төркөмгә айырылып, һуғыша
башлаһалар, уларҙы тат
ыулаштырығыҙ.
Бер
еһе
башлап


ғәҙ
елһеҙ
һөжүм итһә, Аллаһ ҡушҡанса


ғә
мәл
ҡыла башла
ғанға
саҡлы, шул яҡҡа ҡаршы һу
ғышығыҙ.
Б
ойһонһалар,

ғәҙеллек
менән татыулаштыры
ғыҙ.
Һәм һәр эштә


ғәҙ
ел
булы
ғыҙ.
Шик юҡ, Аллаһ


ғәҙ
ел

ғәмәлдәрҙе
ярата.

10.

Мосолмандар үҙара
ҡ
әрҙәш.
Шулай бул
ғас,
ҡ
әрҙәштәрҙең
араһын яйлаһа
ғыҙ
һә
м
Аллаһтан (язаһынан) ҡурҡһа
ғыҙ,
ярлыҡ
анырһығыҙ,
Уның рәхмәттәренә ирешерһегеҙ.

11.

Әй, мөьминдәр! Бер төркөмөгөҙ икенсеһен мыҫҡыл­лап көлмәһен (кәмһетмәһен).
Бәлки, улар (мыҫҡыллаусынан) күпкә яҡшыҙыр. Ҡатындар ҙа ҡатындарҙан көлмәһен.
Бәлки, улар күпкә яҡшылыр. Бер-берегеҙҙе


ғәй
епләмәгеҙ.
Бер­
берегеҙгә
әшәке ҡушаматтар таҡма
ғыҙ.
Иман килтереп тә, әшәкелек ҡылыу яман


ғәҙ
әт.
Тәүбәгә килмәгәндәр рәхимһеҙ залим була.

12.

Әй, иманлы кешеләр! Уйҙырмаларҙың (ғәйбәт,
имеш-мимештәрҙең) күбеһенән ваз кисегеҙ. Уларҙың байта
ғы
гөнаһ. Кешенең серен һатма
ғыҙ,
шымсылыҡ ҡылып, бер-берегеҙҙең


ғәй
ебен
(тырнаҡ аҫтынан кер) эҙләмәгеҙ. Берегеҙ икенсегеҙҙең артынан (яман) һөйләп
ҡалмаһын. Үлгән ту­
ғанының
итен ашап, кеше тәм табырмы? Был нәжес бер


ғә
мәл
булыр ине. Шулай бул
ғас,
(был харамдарҙы ҡылып, гөнаһҡа ба­т
ыуҙан)
Аллаһтан ҡурҡы
ғыҙ.
Шик юҡтыр, Аллаһ тәүбәләрҙе ҡабул итә һәм ярлыҡ
ай.

13.

Әй, әҙәм балалары! Хаҡтыр, Беҙ һеҙҙе бер ир, бер ҡатын итеп яралттыҡ.
Бер-берегеҙ менән аралашы
ғыҙ
тип, һеҙҙе ҡәүемдәр һә
м

ҡәбиләләргә
айырҙыҡ. Хаҡтыр, гөнаһ ҡылыуҙан ҡурҡҡан кеше Аллаһ ҡаршыһында иң оло абруй ҡаҙ
аныр.
Шөбһәһеҙҙер, Аллаһ барыһын да белеп, барыһынан да хәбәрҙар булып тора.

14.

Бәҙәүи

ғәрәптәре:

— Иман
ки
лтерҙек,
— тине. Әйт һин улар
ға:


Һез: иман ки
лтерҙек,
тип әйтмәгеҙ; буйһондоҡ, тип әйтегеҙ. Иман һеҙҙең күңелегеҙгә кереп ур
ынлашманы
бит әле. Аллаһҡа һә
м
уның илсеһенә итә
ғәт
итһәгеҙ, Аллаһ ҡаҙ
аныштарығыҙҙы
кәметмәҫ. Аллаһ — йомарт ярлыҡаусы, миһырбанлы кисереүсе.

15.

Бары тик Аллаһҡа һәм
уның Рәсүленә иман ки
лтергәс,
икеләнеп ҡалма
ған,
Аллаһ юлында малын һә
м
йәнен ҡыҙ
ғанмайынса
көрәшкән кеше генә хаҡ мосолман була. Бына шулар (эштә)


ғәҙ
ел,
һүҙҙә то
ғро
кешеләр.

16.

Әйт
һин:


Һеҙ (үҙегеҙ ҙә ышанып бөтмәгән) динегеҙгә Аллаһты өйрәтергә алынды
ғыҙмы?
(Йүнләп иман ки
лтермәгән
башы
ғызҙҙан,
иман ки
лтерҙек
тип, Аллаһты алдар
ға
аҙапланаһы
ғыҙмы?)
— тип. Аллаһ күктәрҙә бул
ғандарҙы
ла, Ерҙәгеләрҙе лә белеп тора. Аллаһ бөтөн нәмәне дөрөҫ
ө
менән белеп тороусы.

17.

Улар:


Ислам динен ҡабул итеүебеҙ һинең файҙаң, мәнфә
ғәтең
өсөн, — тип фараз ҡыла.


Әйт һин:

— Минең күңел булһын өсөн генә мосолманлыҡты ҡабул итмәгеҙ. Ғәҙел кешеләр
икәнһегеҙ, шуны белеп тороғоҙ: әгәр иманығыҙҙа ныҡ торһағыҙ, һеҙҙе тура юлға
йүнәлтеп, Аллаһ һеҙҙең үҙегеҙгә мәнфәғәт ҡылыр, — тип.

18.

Шөбһәһеҙ, Аллаһ — күктәрҙең һәм Ерҙең серҙә­рен белеүсе. Аллаһ — ҡылғандарығыҙҙы
күреп тороусылыр.