27. Нәмел (Ҡырмыҫҡа)

1.

Та. Син. Былар Ҡөръәндең, (яҡшы менән яманды) ап-асыҡ айырып биреүсе Китаптың
аяттарыҙыр.

2.

Мөьминдәр өсөн тура юл күрһәтеүсе һәм һөйөнөс хәбәре килтереүсеҙер.

3.

Намаҙҙы дөрөҫ уҡығандар, зәкәт биреүселәр — ысын мосолмандыр. Улар—Әхирәт көнөнә
лә ысын күңелдән инан­ған кешеләр,

4.

Әхирәт көнөнә ышанмағандарҙың яман эштәрен Беҙ яҡшы итеп күрһәттек (улар яҡшы эш
ҡылабыҙ, тип уйлайҙар). Ләкин уларҙың күңел күҙҙәре һуҡыр килеш ҡала.

5.

Улар шундай кешеләрҙер, улар хәтәр язаға мәхкүм. Улар — Әхирәттә лә иң күп
зыянға дусар ителгән кешеләрҙер.

6.

Шик юҡ, Ҡөръән һиңә һәр нәмәнең асы­лын белеүсе, берҙән-бер, хикмәт эйәһе
тарафынан бирелде.

7.

Иҫегеҙҙәме, нисек итеп Муса ғәйләһенә:


Мин ут күрҙем. Шунда барып юл һораштырай
ым
йәки утлы киҫәү алып киләйем, йылынырһы
ғыҙ,
— тине.

8.

Шунда
бар
ғас,
бер ауаз ишетелде:


Ут янында
ғы
(Муса), әйләнә-тирәләге (фәрештә)ләр мөбәрәк ҡылынды (улар
ға
бәрәкәт бирелде). —


Ғә
ләмдәрҙең
Раббыһы Аллаһ (камил) һис кәмселекһеҙ.

9.

— Әй, Муса, Хәҡиҡәт — Мин ул, һәр уаҡыт еңеүсе, берҙән-бер хөкөм һәм хикмәт
эйәһе Аллаһ.

10.


Ҡарышҡыңды (таяғыңды) ташла! —тине Аллаһ. (Муса тая
ғын
таш­ланы) ул шунд
а
уҡ йыланға
әүерелде, уны күреп (Муса) артына боролоп ҡарамайынса, ҡаса башланы.


Әй, Муса, ҡурҡма. Мин бында


ғ
ына.
Мин бул
ғанда
пәй
ғәмбәр
бер нимәнән дә ҡурҡмаҫ, — тигән тауыш ише­телде.

11.

Әгәр
ҙ
ә
берәй
һе
яманлыҡ ҡыл
ғандан
һуң (тәүбә итеп) изгелек ҡылһа, һис шикһеҙ Мин уны ярлыҡармын һәм у
ға
сикһеҙ мәрхәмәтле булырмын.

12.

Ҡулыңды ҡуйыныңа тыҡ та, Фирғәүенгә
һә
м
тоҡомона ту
ғыҙ
мө
ғжизәнең
берһен күрһәт: (ҡулың) һис зыян күрмәйенсә, (күҙ яуын алырҙай) ап-аҡ булып (нур
сәсеп) күренер. Шик юҡ, улар аҙ
ғын
халыҡ булып сыҡты.

13.

Аяттарыбыҙ ап-асыҡ булып килгәс, улар:


Был, һис шикһеҙ, бер күҙ бу
яу-сихыр
ғына,
— тинеләр.

14.

Гәрсә улар эстән генә аяттарҙың
дөрөҫ икәненә ышанһалар ҙа, тәкәбберлектәре һәм кирелектәре арҡаһын­да, телдәре
менән инҡар иттеләр. Ҡ
ара
әле
,
боҙ
оҡлоҡ
таратыусыларҙың ахыры ни
мә
менән бөттө!

15.

Хаҡтыр, беҙ Дауытҡа һәм (уның улы) Сөләймәнгә
ғилем
бирҙек. Улар әйтте:


Беҙҙе мөьмин ҡолдарының күбеһенән өҫтөн ҡыл
ған
Аллаһҡа маҡтауҙар булһын, — тинеләр.

16.

Сөләймән Дауытның вәриҫе
булды. Әйтте:


Әй, кешеләр, беҙгә ҡоштар теле өйрәтелде. Беҙгә бар нәмәнән дә өлөш сы
ғарылды.
Шик юҡ, был Аллаһ Тә
ғә­ләнең
беҙгә бул
ған
айыр
ыуса
мәрхәмәте һәм йомартлы
ғы,
— тине.

17.

Сөләймән янында ендәрҙән, кешеләрҙән, ҡоштар­ҙан торған
ғәскәр
тупланды. Быларҙың барыһы ла (уның тарафынан) идара ителә ине.

18.

Ҡырмыҫҡалар күп булған
үҙәнгә килеп сыҡҡас, бер ҡырмыҫҡа әйтте:

—  Әй,
ҡырмыҫҡа халҡы! Оя
ғыҙға
кереп ҡасы
ғыҙ.
Һаҡ булы
ғыҙ,
Сөләймән

ғәскәрҙәре,
үҙҙәре лә белмәҫтән, һеҙҙе таптап-һытып китмәһен, — тине.

(«Нужно отметить, что выражение вади-л-намл нельзя перевести как «долина
Муравьев», ибо «Намл» — это имя собственное; согласно Т(см. коренъ вади), долина
Намл расположена между Джибрином и Аскаланом. «Намлах» — это название
племени…»

Мөхәммәд Али тәфсиренән.)

19.

(Ҡырмыҫҡа әйткәндәрҙе ишеткәс) Сөләймән ғәжәп­ләнде һәм йылмайҙы
ла әйтте:

—  Йә, Раббым, — тине. — Үҙемә һәм атам-әсәмә биргән ниғмәттәреңә шөкөр итергә
һәм Һинең ризалығыңды алыр­ҙай изгелектәр ҡылырға миңә форсат бир. Рәхмәтең
менән миңә лә (йәннәттә) башҡа тоғро ҡолдарың менән бер рәттән урын бир, — тине.

20.

Ул (Сөләймән) ҡоштарҙы күҙҙән кисергәс:

— Ни өсөндер һөҙһөттө күрмәйем. Әллә ул юғалып ҡал­дымы? — тине.

21.

— Һәр хәлдә мин уға ҡаты яза бирәсәкмен йәки уның башын саптырасаҡмын, әгәр ҙә
ул ни өсөн килмәгәнен аҡларлыҡ асыҡ дәлил килтермәһә.

22.

Оҙаҡ та уҙмаҫтан, Һөҙһөт килеп етте һәм әйтте:

— Мин һин белмәгән нәмәне беләм, — тине. — Сәбәнән мин һиңә бик тә мөһим бер
хәбәр килтерҙем;

23.

хаҡтыр, мин шунда батшалыҡ итә торған бер ҡатынды осраттым. Уның бөтөн нәмәһе
бар. Ул бик ҙур тәхеткә эйә;

24.

улар Аллаһ урынына Ҡояшҡа табына торған халыҡ. Яман ғәмәлдәрен матур күрһәтеп,
шайтан уларҙы юлдан яҙҙырған. Шунлыҡтан улар тура юлды тапмай;

25.

күктәрҙә һәм Ерҙәге асыҡ һәм йәшерен нәмәләрҙең бөтөнөһөн белеп тороусы Аллаһҡа
улар сәждә итмәй;

26.

бөйөк Ғәрештең хужаһы, Үҙенән башҡа һис бер тиңе булмаған Аллаһ — берҙән-­бер
Илаһ (тип танымай).

27.

Сөләймән әйтте:

— Ҡарап ҡарайыҡ, һин дөрөҫөн һөйләнеңме, әллә ялғанла­ныңмы? — тине.

28.

— Һин ошо хатты алып кит, уларға тапшыр. Бер аҙ уаҡыт яуап көт. Нисек яуап
бирерҙәр икән?

29.

(Хатты алғас, батшабикә яҡындарына) әйтте:

—  Әй, ярандарым, хаҡтыр, миңә бик тә әһәмиәтле бер хат килеп төштө;

30.

ул хат Сөләймәндән һәм ул рәхим­ле, мәрхәмәтле Аллаһ исеме менән:
бисмилләһир-рахмәәнир-рахиим, тип башлана:

31.

«Миңә ҡаршы баш ҡалҡытмағыҙ. Баш эйеп, яныма килегеҙ,» тип әйтелгән.

32.

Батшабикә:

—  Әй, кәңәшселәрем, — тине. — Фекерҙәрегеҙҙе миңә әйтегеҙ. Һеҙҙән башҡа был
мәсьәләне үҙемә генә сисеүе бик ҡыйын булыр.

33.

Әйттеләр:

—  Беҙ — көс-ҡеүәт эйәләре, ҡаты һуғыш өсөн яралтылған. Әмер — һинәндер, үтәү —
беҙҙәндер, (Ниндәй әмер биреү Һинең ихтыярыңда.) — тинеләр.

34.

— Хаҡтыр, батшалар берәй илгә баҫып керһә, шул илде туҙҙырып ташлай. Шул
халыҡтың абруйлы әҙәмдә­рен хур итеп, мәсхәрәгә ҡалдыралар. Былар ҙа беҙҙе шулай
итәсәк;

35.

мин уларға берәй бүләк юллайым, илселәрем ниндәй яуап алып ҡайтыр, ҡарап
ҡарайыҡ.

36.

Илсе килеп еткәс, Сөләймән әйтте:


Һеҙ мал биреп ярҙ
ам
итергә булаһы
ғыҙмы
ни? Аллаһтың

миңә биргән ниғмәтттәре,
һеҙгә Аллаһ биргән ул бүләгегеҙҙән

хәйерлерәк.
Һеҙ шул бүләктәрегеҙ менән ғорурланаһығыҙмы?

37.

Кире ҡайт(ып әйт), һис шикһеҙ, еңелмәҫ ғәскәрем менән
мин һеҙгә яу асам, уларҙы хур итеп, пыран-заран
килтереп өйҙәренән ҡыуып сығарып, ҡайтып китәсәкмен.

38.

Һәм тағын әйтте:

— Әй, оло кәңәшселәрем, улар миңә баш эйеп килгәнгә саҡлы, ҡайһығыҙ шул тәхетте
миңә алып ҡайта ала? — тине.

39.

Ендәр араһындағы бер ғифрит шикеллеһе:

— Һин урыныңдан ҡалҡҡансы уҡ, мин уны һиңә алып ҡайтырмын. Был эште башҡарырға
ышанысым, ҡеүәтем етәр­лек, — тине.

40.

Китап
уҡып белем ал
ған
берәү:

— Күҙ
асып йом
ғансы
мин (ул тәхетте) һиң
ә
алып ҡай­тырмын, — тине.

Һәм ул (Сөләймән) уны (тәхетте) алдында күрҙе лә әйтте:

— Был Раббымдың мине һынап ҡарауыҙыр, моғайын: шөкөр итәсәкме
мин, әллә шөкөр итеүҙән баш тартасаҡмынмы, тип.

Шөкөр итеү кешенең үҙ файҙаһына булыр. Кем шөкөр итмәй, (үҙенә зыян), хаҡтыр,
Аллаһ уның шөкөрөнә мохтаж түгел. Сөнки Аллаһ Үҙе байлыҡҡа хужа.

41.

Әйтте:

— Был тәхетте ул танымаҫлыҡ итеп үҙгәртегеҙ, — тине. — Күрербеҙ, ул уны танырмы,
юҡмы? Дөрөҫ юлдамы был батшабикә, әллә ҡыйыш юлдамы?

42.

Ханым
килгәс, һоранылар:

— Был
һинең тәхетеңме? — тинеләр. Ҡатын әйтте:

— Әйе,
шул бу
ғай,
— тине. (Сөләймән әйтте):


Бынан элек беҙгә (Аллаһ) белем бирҙе һәм беҙ мосолман булдыҡ.

43.

Аллаһты инҡар итеп, табына торғандары
(Ҡояш) Исламды ҡабул итергә ҡ
амасаулыҡ
иткән. Сөнки ул ҡатын кәферҙәр тоҡомонан ине.

44.

Уға
(батшабикәгә) әйттеләр:


Һарай
ға
кер, — тинеләр. (Аҫтына һыу ебәрелгән бәллүр-быяла иҙәнгә баҫ
ыр
алдынан) тәрән һыу
ға
керәм тип, батшабикә итәген күтәрә төштө, уның матур балтырҙары күренде.
(Сөләймән) әйтте:

— Был
бәллүрҙән түшәп һалын
ған
иҙәндер, — тине. Бикә әйтте:

—  Йә,
Раббым, ысындан да, мин оятлы булдым, гөнаһ ҡыл
ған
ҡатын булып сыҡтым түгелме?

Ғәләмдәрҙең
Раббыһы бул
ған
бер Аллаһҡа Сөләймән менән бергә иман килтереп, мосолман булдым, — тине.

(«Ҡояшҡа табына торған
был гүзәл батшабикәнең исеме Бәлҡ
ис
ине. Уның балтырҙары төк менән ҡаплан
ған,
тигән хәбәр тарал
ған
була. Имеш, ул йөнлө аяҡ
тарын
кешеләрҙән генә түгел, Ҡояш­тан да йәшерә икән. Ошо

ғәйбәттең
дөрөҫме, түгелме икәнен беләһе килепме, күрһәтергә ярама
ған
аяҡ
ты
күрергә генә Ҡояш­тың Бәлҡ
искә
һис бер тәьҫире булмаяса
ғын
иҫбат итергә теләп­ме, Сөләймән

батша
асыҡ түбәле, үтә күренмәле, бәллүр иҙәнле һарай ҡорҙ
ороп,
бәллүр аҫтына һыу ту
лтырта,
балыҡ
тар
ебәрә. Бәлҡ
ис
алдана, затлы кейемен сылатмаҫ өсөн, ул итәген күтәрә төшә: уның тәне һәм
Ҡояшҡа, һәм Сөләймәнгә күренә. Әммә шуныһы асыҡ
лана,
батшабикәнең балтырҙары йөнлө түгел,

ғәжәйеп
матур икән. Күргәнегеҙ
сә,
батшабикә Аллаһ
ҡа
иман килтерә».

Хәсән Чантай һәм Шәйх Ноғмани тәфсирҙәренән.)

45.

Хаҡтыр, Беҙ Салихты үҙ халҡы Сәмудкә күндер­ҙек:

—  Аллаһҡа ғибәҙәт ҡылығыҙ, — тип ҡәрҙәштәрен өндәһен өсөн. Ләкин
улар ике фирҡәғә айырылып, талашып бөттөләр.

(«Бер фирҡә Аллаһҡа иман килтерҙе. Икенсеһе кәфер булып ҡала
бирҙе. Уларҙың һәр икесе лә: беҙҙең дин — хаҡ дин, ти»

.Хәсән Чантай тәфсиренән.)

46.

Салих
улар
ға
әйтте:


Әй, ҡ
әрҙәштәрем,
ни өсөн һеҙ изгелек ҡылаһы урын
ға
яманлыҡ ҡылыр
ға
ашҡынаһы
ғыҙ?
Аллаһтан ярлыҡау һораһа
ғыҙ
яҡшыраҡ булмаҫмы икән? Бәлки, ул һеҙгә мәрхәмәтле булыр, — тине.

47.

Улар
әйтте:


Һинең арҡаңда һәм һиңә эйәргәндәр арҡаһында өҫтө­бөҙгә


афәт
(аслыҡ) килде, — тинеләр. Салих:


Һеҙҙең


ғә
мәлдәрегеҙ
Аллаһтан йәшерен түгел. Бәлки, һеҙ һынау
ға
дусар ителгән нәҫелдер, — тине.

48.


Был шәһәрҙә ту
ғыҙ
ир кеше (ту
ғыҙ
яуыз төркөм) бар ине. Былар тирә-яҡҡа боҙ
оҡлоҡ

таратыусы (башлыҡтарҙың
ба­лалары) ине. Улар изгелек ҡылыу тураһында уйлап та ҡараманы­лар.

49.

Улар
үҙ
ара
Аллаһ исеме менән ант иттеләр:

— Уға
(Салихҡа) һә
м
яҡындарына төндә һөжүм итәбеҙ (ҡы­рып сы
ғабыҙ).
Унан һуң ҡан үсен алыусылар
ға
әйтербеҙ:


Валлаһи, дөрөҫ
өн
һөйләйбеҙ, беҙ уның

ғаиләһенең
һәләкәтен күрмәнек, белмәйбеҙ, —тип әйтербеҙ.

50.

Шулай итеп, улар хәйлә ҡорҙо.
Беҙ ҙә һиҙҙермәй генә улар
ға
хәйлә ҡорҙоҡ.

51.

Ана ҡара, улар ҡорған
хәйләнең нәтиж
әһе
нисек бул
ғанын.
Беҙ уларҙы (таш яуҙырып) нәҫелдәре менән һәләк иттек.

52.

Бына,
ғәҙелһеҙлектәре
арҡаһын­да уларҙың йортонан емеректәр генә ҡалды. Хаҡтыр, аңла
ған
халыҡ
тар
өсөн бында

ғибрәт
бар.

53.

Иман килтереп, (гөнаһтарҙан) һаҡланғандарҙы
Беҙ ҡотҡарабыҙ.

54.

Лутҡа
ла (пәй
ғәмбәрлек)
бирҙек. Ул халҡына әйтте:


Һеҙ белгән килеш, яманлыҡ ҡылаһы
ғыҙмы
(егеттәрҙе ҡатын сифатында ҡулланаһы
ғыҙмы)?
— тине.

55.

Ҡатындарығыҙҙы
яңғыҙ

(нәумиз) ҡалдырып, шәһүәти ихтыяждарығыҙ
өсөн ирҙәр янына бараһы
ғыҙ.
Юҡ, һеҙ ни
мә
ҡыл
ғанығыҙҙы
белмәйенсә, боҙ
оҡ­лоҡтоң
ар
ғы
я
ғына
сыҡҡан ҡәүем.

56.

Халҡының яуабы шул булды:


Лут тоҡомон ватаны
ғыҙҙан
ҡ
ыуып
ебәрегеҙ. Сөнки улар — сафлыҡ
тарын
һаҡлар
ға
тырыш
ыусы
нәҫел, — тинеләр.

57.

Шунан һуң Беҙ уның үҙен дә, нәҫелен дә ҡотҡар­ҙыҡ, фәҡәт
алдан уҡ һәләкәткә дусар ителгән ҡатынынан башҡа.

58.

Уларҙың өҫтөнә шундай бер (утлы көкөрттәр, таштар ҡатнашҡан) ямғыр
яуҙырҙыҡ.

Өгөтләп
тә,

ғибрәт
алма
ғандар
өсөн бик тә хәтәр ине ул ям
ғыр.

59.

Әйт:


Аллаһҡа булһын маҡтауҙар. Уның яҡын иткән бәндәләренә (нәбиҙ
әргә,
рә
сүлдәргә)
сәләмдәр булһын. Илаһ булыр өсөн Аллаһ хәйерлерәкме, әллә уларҙың У
ға
тиңләштергән нәмәләреме? — тип.

60.


Әллә күктәрҙе һә
м
Ерҙе яралтҡан, Күктән һеҙҙең өсөн ям
ғырҙар
яуҙыр
ған
хәйерлерәкме? Шул һыу менән һу
ғарып,
Беҙ а
ғастарын
ҡорот­майынса, ниндәй гүзәл баҡ
саларҙа
үҫемлек-емештәр яралттыҡ. Аллаһҡа тиң башҡа берәй Илаһ бармы әллә? Юҡ, әлбиттә,
улар ҡ
ыйыш
юлдан киткән халыҡтыр.

61.

Әллә Ерҙе тотороҡло
итеп яралтҡан, араларынан йыл
ғалар
а
ғыҙған,
бейек тауҙар ҡор
ған,
ике диңгеҙ араһына

пәрҙә
(ҡойма) ҡуй
ған
хәйерлерәкме? Аллаһҡа тиң башҡа берәй Илаһ бармы әллә? Юк! Ләкин уларҙың күбеһе
(Хаҡ
ты)
белмәй.

62.

Ҡыйын
ваҡытында
Үҙенә до
ға
ҡыл
ған
кешегә ярҙ
ам
итеүсеме  йә иһә әфәттәрҙе кире ҡайтар
ған,
һеҙҙе Ер өҫтөндә хаким ҡыл
ған
хәйерлерәкме? Аллаһҡа тиң башҡа берәй Илаһ бармы әллә? Һеҙ бик әҙ уйлай тор
ған
ҡәүем.

63.

Йәки ҡоро ерҙә һәм диңгеҙҙәрҙә ҡараңғы
төндәрҙә һеҙгә юл күрһәткән, йомартлы
ғы
(ям
ғыр)
алдынан һөйөнөс ки
лтереүсе
елдәрҙе иҫтергән хәйерлерәкме? Аллаһҡа тиң баш­ҡа бер Илаһ бармы әллә? Улар
табын
ғандарҙан
Аллаһ сикһеҙ бөйөк һәм паҡтыр.

64.

Әллә
башта яралтып та, һуңынан юҡҡа сы
ғарғанмы,
һеҙҙе Күктән һәм Ерҙән ризыҡ­ландыр
ғанмы
хәйерлерәк? Аллаһтан башҡа У
ға
тиң берәү бармы? Әйт һин:


Әгәр һеҙ хаҡлы икән, һүҙегеҙгә иҫбат килтерегеҙ,— тип.

65.

Әйт:


Күктәрҙә һәм Ерҙә йәшерелгән серҙәрҙе Аллаһтан башҡа кем белер? (Фәрештәләр ҙә,
кешеләр ҙә, пәй
ғәмбәрҙәр
ҙә белмәй.) Улар ҙа Ҡ
иәмәттең
(яңынан терелеүҙең) ҡасан буласа
ғын
белмәҫ, — тип.

66.

Юҡ, уларҙың белеме Әхирәтте асыҡлай алмай, улар был турала шик-шөбһә кисерәҙер.
Юҡ! Уларҙың күңел күҙе һуҡыр.

67.

Инҡар
итеп, кәфер бул
ғандар
әйтте:


Беҙ ҙә, вафат бул
ған
аталарыбыҙ ҙа тупраҡ бул
ғас,
ысынлап та, (яңынан терелеп, ҡ
әберҙәрҙән)
сы
ғарыласаҡбыҙмы?
(Беҙ б
ыңа
ышанмайбы
ҙ!);

68.

хаҡтыр, был турала бынан алда аталарыбыҙға
ла һөйләгәндәр ине инде. Был борон­
ғолар
уйлап сы
ғарған
әкиәттән башҡа нәмә түгел.

69.

Әйт:


Донъя буйлап сәйәхәт итегеҙ, гөнаһлыларҙың ахыры ни
мә
менән бөткәнен күрерһегеҙ, — тип.

70.

(Эй,
Мөхәммәд) һин улар (иман килтермәгәндәр, һиңә эйәрмәгәндәр) өсөн ҡай
ғырма.
Улар ҡор
ған
мәкерҙәр өсөн дә борсолма.

71.

Улар:


Был вә
ғәҙә
ителгән

ғазаптар
ҡасан килер? Әгәр һеҙ дөрөҫ һөйләйһегеҙ икән (әйтегеҙ), — тип әйтәләр.

72.

Әйт:


Һеҙ тиҙ килһен тип теләгән язаның бер өлөшө оҙаҡла­май киләсәк, — тип.

73.

Шик юҡ, ысындан да, һинең Раббың кешеләргә бик тә миһырбанлы. Ләкин уларҙың
күбеһе шөкөр итмәй.

74.

Һинең Раббың уларҙың күңелдәренә йәшерелгән серҙәрҙе лә, асыҡ
ғәмәлдәрен
дә тулыһы менән белеп тороусы.

75.

Ерҙә һәм Күктә йәшерелгән серҙәрҙең барыһы ла асыҡ рәүештә китапҡа (Ләүхел
Мәхфүзгә) яҙыл
ған.

76.

Шик юҡ, был Ҡөръән
— Исраил улдарына бәхәс-
ғауға
ҡуптар
ған
нәмә­ләрҙең күбеһен аңлатып бирә тор
ған
Китап.

77.

Ысынлап та, ул тура юлға
өндәүсе һәм мөьминдәр өсөн бер рәхмәттер.

78.

Хаҡтыр, һинең Раббың улар араһындағы
бәхәсте дөрөҫ хөкөмгә килтерәсәктер. Ул — һәр саҡ еңеүсе, дөрөҫ
өн
белеүсе.

79.

Тик, һин Аллаһҡа инанып һыйын. Сөнки һин ап-асыҡ бер Хәҡиҡәт.
янындаһың.

80.

Ысындан да, һин (күңелдәре) үлеләргә (вәғәзләреңде)
ишеттерә алмаҫ
һың,
арҡа тараф­ка боролоп, ҡолаҡ
тары
ишетмәҫ дәрәжәлә

һаңғырау
булып, ҡасып барыусыларҙы ла иман
ға
саҡыра алмаҫ
һың.

81.

Һәм һин (күңел күҙҙәре) һуҡырҙарҙы ла аҙашҡан юлдарынан айырып, тура юлға
күндерә алмаҫ
һың.
Һин аяттарыбыҙ
ға
иман килтерәсәк кешеләргә генә һүҙ тыңлата аласаҡ
һың.
Бына шулар инде ысын мосолман булыр.

82.

Вәғәҙә
ителгән Көн килгәс, (Ҡ
иәмәттә),
улар өҫтөнә ер аҫтынан бер Дәббәне (тип атал
ған
ҡурҡыныс затты) сы
ғарасаҡмын.
Ул кешеләрҙең аяттарыбыҙ
ға
ысын күңелдән инанма
ғандары
тураһында һөйләр.

83.

Ул
Көндө һәр өммәттең аяттарыбыҙҙ
ы
ял
ғанға
сы
ға­рыусыларын
бергә йыйнарбыҙ, һәм улар (яза өсөн) ҡул
ға
алынасаҡ
тар.

84.

Ниһайәт,
улар
(хисап еренә) килеп еткәс, (Аллаһ) бойорор:


Минең аяттарымды, уларҙың яҡшымы, яҡшы түгелме икәнен уйлап тормаҫтан, ял
ғанға
сы
ғарыусылар
һеҙме? Ни
мә
ҡыл
ғанығыҙҙы
аңлатып бирегеҙ.

85.

Ғәҙелһеҙ
йәберләү
ҙәр
ҡыл
ғандары
арҡаһында Һүҙ

ғәмәлгә
кергәс, (улар
ға
үҙҙәре ҡаҙан
ған
яза
ға
әмер бирелгәс) улар телдән ҡалыр.

86.

Истирәхәт ҡылыр (ял итер) өсөн төндө, яҡтылыҡ өсөн көндө
Беҙ яралтҡанды күрмәнеләрме? Б
ында
иман килтергәндәр өсөн, әлбиттә,

ғибрәттәр
бар.

87.

Сурға
өрөлгән Көндө, Аллаһтың Үҙе теләгәндәрҙән башҡ
аһы,
күктәрҙә һә
м
Ерҙә бул
ғандарҙың
барыһы ла

ғә­рәсәткә
дусар ителер. Уларҙың барыһы ла түбәнселек менән баш эйеп, Уның хозурына килеп
баҫасаҡ
тар.

88.

Һин
тауҙарҙың үҙ урындарында тор
ғандарын
күрер­мен тип уйлайһыңмы? Улар болот күскән кеүек күсеп китер. Был бар нәмәне
тәртип менән яралтҡан Аллаһтың әмере менән эшләнер. Шик юҡ, Ул һеҙҙең ни
мә
ҡыл
ғанығыҙҙың
барыһын да белеп тороусы.

(«Был аят Ер шарындағы
бар нәмәнең дә хәрәкәттә бул
ғанына
ишара итә, хатта тауҙар ҙа күрер күҙгә генә мәңгелек кеүек күренһә лә, ахырҙа
улар ҙа — хәрәкәттә, үҙәндәр — хәрәкәттә. Тора-бара Ерҙәге тауҙар урынында — үҙ
әндәр,
иңкеүлектәр уры­нында — тауҙар хасил буласаҡ».

Ибраһим Дөнмәз тәфсиренән.)

89.

Изгелектәре менән килгән кешегә изгелек бирелер.
Улар ҡурҡыныстан ҡотолор.

90.

Яман ҡылмыштары
менән килгән кешеләр йөҙ түбән йәһәннәмгә ырғытылыр.
Уларға:


Әй, ҡылмыштар
ығыҙға
күрә һеҙгә бирелгән язалар артыҡ


ғәҙ
елһеҙ
түгелдер бит? – тип әйтелер
.

91.

Әйт:

–  Мин бары тик гөнаһ эшләүҙе харам ҡылған был шәһәрҙең Раббыһына ғибәҙәт итергә
күндерелдем. Бөтөн нәмәгә Аллаһ хужа; һәм мин мосолман булырға бойоролдым, –
тип.

92.

– Миңә Ҡөръән уҡыу әмер ителде, – тип әйт. – Кем тура юлдан
барһа, үз файҙаһына.

Кем аҙашһа, әйт:

— Мин бары тик (гөнаһ ҡылмағыҙ) тип киҫәтүсе генә — тип.

93.

Тағын әйт:

– Аллаһҡа маҡтауҙар булһын, – тип. – Ул әле һеҙгә әмерҙәрен еткерәсәк һәм һеҙ ҙә
улар менән танышасаҡһығыҙ. Раббы һеҙ ҡылғандарҙы белмәй түгел.