|
1.
|
Ta, Sinë, Mimë.
|
|
2.
|
Këto janë ajetet e librit (të Kur’anit) tëplotkuptueshëm.
|
|
3.
|
Që po t’i lexojnë ty nga lajmi rreth Musait, e që ështëe vërtetë për një popull që beson.
|
|
4.
|
Me të vërtetë, faraoni ka ngritur kryet lart në tokë, epopullin e saj e ka grupëzuar dhe një grup prej tyre e shtyp, ashtu qëdjemte e tyre ua mbyt, e gratë e tyre ua lë të jetojnë. Vërtet, ai ishteprej më shkatërrimtarëve.
|
|
5.
|
E Ne duam t’i lartësojmë ata që u shtypën në tokë, t’ibëjmë udhëheqës dhe t’i bëjmë trashëgues.
|
|
6.
|
Dhe atyre t’u japim pushtet në tokë, e faraonit,Hamanit dhe ushtrisë së këtyre dyve t’ua tregojmë atë që ruheshin (ia kishinfrikën).
|
|
7.
|
Ne nënën e Musait e inspiruam: t’i japë atij gji, e kurtë keshë frikë për të, atëherë atë hidhe në lumë, e mos u frikëso as mos upikëllo, se Ne do ta kthejmë atë ty dhe do ta bëjmë atë nga të dërguarit.
|
|
8.
|
E atë e gjeti familja e faraonit, ashtu që në fund ait’u bëhet atyre armik e dëshprim. Vërtet, faraoni, Hamani dhe ushtria e tyreishin kundërshtarë (gabonin me qëllim).
|
|
9.
|
E gruaja e faraonit tha: “Shpresë gëzimi për mua dhepër ty, mos e mbytni atë, ndoshta do të na sjellë dobi ose do ta adoptojmëpër fëmijë”. Pra ata nuk e dinin rrjedhimin.
|
|
10.
|
E zemra e nënës së Musait agoi e zbrazët (kur kuptoi seka rënë në duar të faraonit) dhe gati ta zulojë atë (fëmijën), sikur të mosia forconim Ne zemrën e saj që të bëhet e bindur (në premtimin eAll-llahut).
|
|
11.
|
E ajo i tha motrës së tij: “Gjurmoje atë”, kurse ajo eshikonte atë prej së largu dhe ata nuk e hetonin (se ishte motra e tij që epërcjell).
|
|
12.
|
Ndërsa Ne ia patëm ndaluar atij më parë thithjen egjinit, e ajo (motra e Musait) tha: “A doni t’ju tregoj për një familje qëdo të kujdeset për të dhe që do të jenë të sinqertë ndaj tij?”
|
|
13.
|
Dhe ashtu atë e kthyem te nëna e vet që ajo të jetë ekënaqur e jo e pikëlluar dhe që ta kuptojë ajo se premtimi i All-llahutështë i vërtetë e i sigurt, por shumica e tyre nuk e dinë.
|
|
14.
|
E pasi ai (Musai) e arriti moshën madhore dhe u bë ipjekur, Ne i dhamë urtësi e dituri. Kështu ne i shpërblejmë bamirësit.
|
|
15.
|
Dhe ai hyri në qytet në një kohë të pahetuar prejbanorëve të tij, dhe në të i gjeti dy veta që po përlaheshin, njëri prejithtarëve të tij e tjetri prej armiqve të tij, e ai i anës së tij i kërkoindihmë kundër armikut dhe Musai i ra grusht e ai vdiç. Ai (Musai) tha: “kjoështë prej veprave të djallit, e s’kadyshim se ai është armik i hapët qëshpie në humbje”.
|
|
16.
|
Ai tha: “Zoti im, unë e ngarkova veten e Ti më falmua!” Dhe Ai ia fali, se Ai është që fal shumë, ësht mëshirues.
|
|
17.
|
Ai tha: “Zoti im, betohem në ato të mira që m’i dhurovemua se krrë nuk do të vihem në ndihmë të kriminelëve”.
|
|
18.
|
Dhe (Musai) agoi i frikësuar në qytet e duke pritur (seçka po i ngjanë), kur qe, ai i cili kishte kërkuar ndihmë dje, e thirrisërish (në ndihmë), e Musai i tha: “Vërtet ti qenke ngatërrestar i njohur!”
|
|
19.
|
E kur dëshi ta rëmbejë atë që ishte armik i të dyve,ai tha: “A do të më mbysësh mua siç e mbyte dje njeriun, ti nuk do tjetër,vetëm se do të bëhesh arrogant n tokë, e nuk dëshiron të jeshë ngapërmirësuesit!”
|
|
20.
|
Dhe erdhi një njeri që ngutej nga ana më e largët eqytetit e tha: “O Musa, parësimi është duke biseduar për të mbytur ty, prati dil (ik), unë jam këshillues yti”.
|
|
21.
|
E ai doli prej aty i frikësuar e duke pritur (se ç’pondodh) dhe tha: “O Zoti im, më shpëto prej popullit zullumqar”.
|
|
22.
|
Dhe kur drejtua kah Medjeni tha: “Shpresoj që Zoti imtë më orientojë rrugës së drejtë”
|
|
23.
|
E kur arriti ujin e Medjenit, aty gjeti një grumbullnjerëzish që po i jepnin bagëtisë ujë, e pak më larg prej tyr vërejti d graqë o i ndalnin (kafshët e tyre) e u tha: “E çka është puna e juve dyjave?”Ato që të dyja i thanë: “Ne nuk u japim juë deri që të largohen barinjtë,kurse babai ynë është shumë i vjetër!”
|
|
24.
|
Atëherë ai u dha ujë (kafshëve) të tyre, pastaj ulargua anash nën një hije e tha: “O Zoti im, unë kam nvojë për çkado që tëmë japësh!”
|
|
25.
|
E njëra prej tyre erdhi te ai, ecte e turpërueshme, etha: “Babai im të thërret që të paguaj ty shpërblimin për atë që na u dhe(bagëtisë) ujë!” E Kur shkoi (Musai) te ai dh ai i tregoi atij ngjarjen, aitha: “Mos ke frikë, paske shpëtuar nga populli zullumqar!”
|
|
26.
|
Njëra prej atyre dyjave: “O babai im, merre këtë nëshërbim me pagë, pse më i miri i atij që do ta marrësh në shërbim është ai ifuqishmi, e bsniku!”
|
|
27.
|
Ai (Shujabi) tha: Unë dëshiroj të martojë ty me njërënprej këtyre dy vjzave të mia, me kusht që të shërbesh tetë vjet, e nëse iplotëson dhjetë, ai është vullneti yt, e unë nuk dëshiroj të rëndojë ty, enë dashtë All-llahu, ti do të gjejsh te unë mirëkuptim!”
|
|
28.
|
Ai (Musai) tha: “Kjo le të mbetet mes meje e teje, ecilindo afat që do ta kryej nga këta të dy, nuk do të ketë përgjegjësi përmua. Për këtë që po themi All-llahu është garant”
|
|
29.
|
E kur Musai e kreu afatin dhe udhëtoi me familjen evet, e vërejti kah ana e Turit një zjarr, e familjes së vet i tha: “Rrinikëtu, unë kam vërejtur një zjarr, ndoshta do t’ju sjell nga ai ndonjë lajmose një urë nga zjarri që të ngroheni”.
|
|
30.
|
Dhe kur arrit te ai (zjarr) nga ana e djathtë e luginëssë atij vendi të bekuar me pemë u thirr: “O Musa, s’ka dyshim se Unë jmAll-llahu, Zoti i botëve!”
|
|
31.
|
Dhe ti hidhe shkpoin tënd! E kur e pa se po lëviz si tëishte gjarpër i shpejtë, ktheu të ikë e nuk e vëstroi prapa. O Musa, ktheuku ishe e mos u frikëso se me të vërtetë ti je i sigurt.
|
|
32.
|
Fute dorën në xhep e ajo do të dalë e bardhë pa ndonjëtë metë dhe shtrëngoje për vete krahun tënd kur të frikësohesh. Këto janë dyargumente nga Zoti yt për te faraoni dhe rrethi i tij, se me të vërtetë atajanë popull i prishur.
|
|
33.
|
Ai (Musai) tha: “O Zoti im, unë kam mbytur një njeriprej tyre, e frikësohem se do të më mbysin!”
|
|
34.
|
E vëllai im, Haruni, ësht më orator se unë, andajdërgoje atë me mua ndihmë që të vërtetojë fjalët e mia. Unë kam frikë se dotë më shpallin gënjeshtar.
|
|
35.
|
(All-llahu iu përgjegj) Tha: “Ne do ta forcojmë tykrahun me vëllain tënd dhe me argumentet Tona do t’ju japim pushtet juvedyve ashtu që ata të mos mund t’u afrohen juve, andaj ju të dy dhe ata që ujanë bindur juve, jeni ngadhënjimtarë”.
|
|
36.
|
E kur Musai ua solli atyre argumentet Tona të qarta,ata thanë: “Kjo nuk është tjetër vetëm se magji e trilluar dhe këtë nuk ekemi dëgjuar as ndër prindërit tanë të hershëm!”
|
|
37.
|
E Musai tha: “Zoti im e di më së miri për atë që uerdhi me udhëzim prej Tij dhe kujt do t’i takojë përfundimi i mirë, semizorët me siguri nuk do të kenë shpëtim”.
|
|
38.
|
E faraoni tha: “O ju pari, unë nuk njoh njoh zot tjetërpër ju pos meje, andaj ti o Haman, m’i pjek (tullat) nga dheu e më ndërtonjë kullë të lartë ndoshta do të arrijë ta shoh zotin e Musait, sepse nunëmendoj se vërtet ai është gënjeshtar”.
|
|
39.
|
Dhe ashtu ai dhe ushtëria e tij u sollën në tokë mekruenëçësi ndaj të vërtetës dhe menduan se nuk do të kthehen te Ne.
|
|
40.
|
Andaj, Ne e kapëm atë dhe ushtërinë e tij dhe e hodhëmnë det, shiko pra se si përfundojnë mizorët.
|
|
41.
|
Dhe ata i bëmë prijësa që thërrasin për në zjarr dheditën e kijametit atje nuk do t’u ndihmohet.
|
|
42.
|
Edhe në këtë botë ikemi përcjellë ata me mallkim, kursenë ditë e kijametit ata janë të përbuzur.
|
|
43.
|
E pasi i shkatërruam popujt e mëparshëm, Ne Musait idhamë librin që është dritë për njerëz dhe udhëzim e mëshirë që të marrinmësim.
|
|
44.
|
E ti nuk ishe në anën perëndimore (të vendit kuAll-llahu i foli Musait) kur Ne Musait ia besuam shpalljën (e bëmë pejgamberdhe dërguam te faraoni), e ti as nuk ishe aty pran.
|
|
45.
|
Por Ne krijuam popuj (mes Musait e teje Muhammed), ekoha ka zgjaur (ndaj, të dërguam ty). Dhe nuk banove në mesin e popullit tëMedjenit e t’u lexosh këtyre argumentet Tona (lajmin për Musaln, përShuajbin, për vvajzat e tij), por Ne të dërguam (dhe të njoftuam).
|
|
46.
|
Dhe ti nuk ke qenë pranë Kodrës Tur kur Ne e thirrëm(Musain), por (tregimi ynë) është mëshirë nga Zoti yt, për t’ia tërhequrvërejtjen një populli që para teje nuk u kishte ardhur pejgamber, dhe ashtuata të marrin mësim.
|
|
47.
|
Dhe të mos thonë, kur t’i godasë ndonjë e papritur, tëcilën e kanë merituar vetë: “Zoti ynë, përse nuk na ke dërguar ndonjëpejgamber që të pasonim argumentet Tua e të bëheshim besimtar!”
|
|
48.
|
E kur Atyre u edhi e vërteta nga ana Jonë, ata thanë:”Përse nuk iu dha atij (Muhammedit) sikurse Musait (ndonjë mrekullimateriale)! Po a nuk e mohuan atë që iu dha Musait më parë?” E, thanë: “Dymagji që përmbajnë njëra-tjetërn. Dhe thanë: çdonjëren prej tyre ne emohojmë!”
|
|
49.
|
Thuaj: “Nëse është e vërtetë çka thoni, atëherësillni një libër prej All-llahut që është edhe më udhëzues se këta dy(Tevrati e Kur’ani), e ti përmbahem edhe unë atij?”
|
|
50.
|
E nëse ata nuk të përgjigjen ty, atëherë dije se atandjekin vetëm dëshirat e veta, e kush është më humbur se ai që duke pasurfakt prej All-llahut, ndjek epshin e vet? S’ka dyshim se All-llahu nukudhëzon popullin zullumqar.
|
|
51.
|
Ndërsa Ne pandërprerë u dërguam atyre shpalljen,ashtuqë të mendojnë.
|
|
52.
|
E atyre që Ne ua dhamë librin përpara këtij, disa prejtyre i besojnë këtij (Kur’anit).
|
|
53.
|
Dhe kur u lexohet atyre, thonë: “Ne kemi besuar atij,ajo është e vërtetë prej Zotit tonë, ne edhe para tij kemi qenë myslimanë!”
|
|
54.
|
Atyre u jepet shpërblim i dyfishtë për arsye se bënëdurim, dhe ata të keqen e largojnë me të mirën, e nga ajo që Ne e furnizuam,ata japin.
|
|
55.
|
Dhe kur e dëgjojnë ndonjë llomotitje marrëzie, ikthejnë shpinën dhe thonë: “Ne kemi vepra tona e ju tuajat, qofshit largnesh, ne nuk na duhen injorantët!”
|
|
56.
|
Është e vërtetë se ti nuk mund ta udhëzosh atë që doti, por All-llahu udhëzon kë të dojë dhe Ai është që di më së miri për tëudhëzuarit.
|
|
57.
|
Ata thanë: “Nëse ne ndjekim rrugën e drejtë së bashku me ty, ne me tëshpejtë do të jemi të dëbuar prej vendit tonë!” Po a nuk u siguruam Ne atyrenjë vend të shenjtë e të sigurt që aty sillen frutat e çdo sendi si furnizimmga ana Jonë, po shumica e tyre nuk e dinë.
|
|
58.
|
E sa vendbanime që përbuzën jetën e vet Ne i kemi shkatërruar, e ja, atojanë shtëpitë e tyre, që pas tyre ato pak kohë janë banuar prej dokujt dheNe ishim trashëgues të tyre.
|
|
59.
|
Zoti yt nuk është i tillë që tq shkatërrojë venbanimet para se nëkryeqendër të tyre të dërgoj pejgamber, i cili do t’u lexojë atyreargumentet Tona, dhe Ne nuk shkatërruam vendbanime, po vetëm kur banorët etyre ishin zullumqarë.
|
|
60.
|
Dhe çdo gjë që u është dhnë juve është kënaqësi dhe shije e kësajbote, ndërsa ajo që është te All-llahu (thevabi) është shumë më e mirë dhepërhershme, pra, a nuk mendoni?
|
|
61.
|
A është ai, të cilit Ne i kemi premtuar një premtim të mirë (për Xhennet),sikurse ai të cilit i kemi dhënë kënaqësi të kësaj jete, kurse në ditën ekijametit ai do të jetë prej të dënuarve?
|
|
62.
|
(përkujto) DItën kur i thërret ata e u thotë: “Ku janë ata shokët e Mi, tëccilët ju i pandehnit (si zota)?”
|
|
63.
|
E ata, të cilët e merituan fjfalën (dënimin)), thonë: “Zoti ynë, këta janëqë ne i humbëm, i humbëm ata si hunbëm edhe vetë, ne para Teje tërhiqëm seata nuk na adhueuan neve!”
|
|
64.
|
Dhe u thuhet: “Thirrni zotat tuaj”! Ata i thërrasin, por ata nuk upërgjigjen dot, dhe shohin dënimin. E atëherë (do të dëshironin) sikur tëkishin qenë në rrugën e drejtë (e të mos përjetonin dënimin).
|
|
65.
|
Dhe ditën kur (All-llahu) i thërret ata e u thotë:“Çfarë përgjigje u keni dhënë të dërguarve? “
|
|
66.
|
Atë ditë atyre u humbin faktet dhe ata nuk konsultohenndërmjet vete.
|
|
67.
|
E për sa i përket atij që është penduar, që ka besuardhe ka bërë vepra të mira, ai le të shpresojë se është nga të shpëtuarit.
|
|
68.
|
Zoti yt krijon çka të dojë dhe zgjedh kë të dojë, atyrenuk u takon zgjedhja. I pastër është i lartë është All-llahu nga çka ipërshkruajnë për shok.
|
|
69.
|
Dhe Zoti yt e di se ç’fshehin zemrat e tyre dhe seç’faqin hapatzi.
|
|
70.
|
Ai është All-llahu, nuk ka Zot tjetër pos Tij, vetëmAtij i takon falënderimi në këtë botë dhe në botën tjetër dhe vetëm ATij itakon gjykimi dhe te Ai ktheheni.
|
|
71.
|
Thuaj: “Sikur All-llahu t’a bënte natën të përhershme(t’ua zgjaste) deri në ditën e kijametit, ç’mendoni, coli zot pos All-llahutdo t’ju sillte juve dritë? A nuk merrni vesh”
|
|
72.
|
Thuaj: “Më tregoni, nëse All-llahu ua bën ditën tëvazhdueshme deri në ditën e kijametit, cili zot pos All-llahut do t’jusjellë natë që të pushoni në të? A nuk shihni (sa po gaboni)?”
|
|
73.
|
Po mëshira e Tij, u bëri juve natën dhe ditën për tëpushuar në të dhe për të përfituar nga begatitë e Tij, prandaj, të jinimirënjohës!.
|
|
74.
|
Dhe ditën që i fton (All-llahu) e, thotë: “Ku janë ataqë i menduat shokë të Mi?”
|
|
75.
|
Dhe Ne do të nxjerrim prej çdo populli dëshmitarë e uthemi: “Sillni argumentin tuaj!” ATëherë do ta kuptojnë se e drejta (përZot) është vetëm e All-llahut, dhe dështon çdo trillim i tyre.
|
|
76.
|
Karuni ishte nga populli i Musait dhe ai shtypte atëpopull ngase Ne i patëm dhënë aq shumë pasuri sa që një grup i fuqishëm mezibartin çelësat e (pasurisë së) tij, e kur populli i vet i tha: “Mos u krenoaq fortë sepse All-llahu nuk i do të shfrenuarit!”
|
|
77.
|
Dhe me atë që të ka dhënë All-llahu, kërko (ta fitosh)botën tjetër, e mos le mangu atë që të takon nga kjo botë, dhe bën mirëashtu siç të ka bërë All-llahu ty, e mos bën të këqia në tokë, se All-llahunuk i do çrregulluesit.
|
|
78.
|
Ai (Karuni) tha: “Më është dhënë vetëm në saje të dijessime!” Po a nuk e di ai se All-llahu shkatërroi para tij nga popujt e lashtëasish që ishte edhe më i fuqishëm e më i pasur se ai, po mëkatarët kriminelëas që do të pyeten për faje e tyre (meqë All-llahu e di).
|
|
79.
|
Ai (Karuni) doli para popullit të vet me stolinë e vet,e ata që kishin synim jetën e kësaj bote thanë: “ah, të kishim pasur edhe nesi i është dhënë Karunit, vërtet ai është fatbardhë!”
|
|
80.
|
E ata që ishin të zotët e diturisë thanë: “Të mjerëtju, shpërblimi i All-llahut është shumë më i mirë për atë që besoi dhe bërivepër të mirë, po atë nuk mund ta arrijë kush përveç durimtarëve!”
|
|
81.
|
Po Ne atë dhe pallatin e tij i shafuam në tokë dhe, veçAll-llahut nuk pati që ta mbrojë e as vetë nuk pati mundësi të mbrohet.
|
|
82.
|
E ata që dje lakmuan të ishin në vendim e tij, filluantë thonë: “A nuk shihni se All-llahu me të vërtetë i jep begati e komoditetatij që do nga robërit e vet, e edhe ia mungon atë atij që do, e sikurAll-llahu të mos bënte mëshirë ndaj nesh, do të na sharronte në tokë edheneve; sa habi, se si jobesimtarët nuk gjejnë shpëtim!”
|
|
83.
|
Atë, vend të përjetshëm (Xhennetin) u kemi përcaktuaratyre që nuk duan as mendjemadhësi e as ngatërresë në tokë, e përfundim ikëndshëm u takon atyre që i frikësohen All-llahut.
|
|
84.
|
Kush sjell me vete punë të mirë, atij do t’i takojëshpërblimi edhe më i madh, ndërsa a që paraqitet me punë të këqija, do t’ijepe dënim vetëm aq sa e ka merituar.
|
|
85.
|
S’ka dyshim se Ai që ta bëri obligim Kur’anin, Ai do tëkthejë ty aty ah erdhe. Thuaj: “Zoti im e di më mirë kush është që solliudhëzim të drejtë dhe kush është në humbje të sigurt”.
|
|
86.
|
Ti as nuk ke shpresuar se do të shpallet ty libri, porkjo është mëshirë e Zotit tënd, andaj ti kurrsesi të mos jeshë ndihmëtar ijobesimtarëve.
|
|
87.
|
Dhe kurrsesi ata të mos shmangin ty nga ajetet eAll-llahut meqë ato t’u kanë shpallur ty, dhe ti thirr te Zoti yt dhekurrsesi mos u bën pasues i dëshirave të idhujtarëve.
|
|
88.
|
Veç All-llahut mos adhuro ndonjë zot tjetër, s’ka tëadhuruar tjetër veç Tij. Vetëm Atij i takon gjykimi dhe te Ai do tëktheheni!
|
